Του Στέφανου Πράσσου
Πέντε νεαρές εργάτριες γης, πνίγονται σε αρδευτικό κανάλι. Ατύχημα ή εργοδοτικό έγκλημα;
Ήτανε τρεις Ιούλη του 1983,
ημέρα Κυριακή, όταν έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων, το μαύρο μαντάτο στην
Ελάτη, στο Νομό Κοζάνης και στην Ελλάδα ολόκληρη! Πέντε νεαρά κορίτσια,
εργάτριες στα χωράφια, 17 χρονών η μικρότερη και 27 η μεγαλύτερη, από
την Ελάτη Σερβίων Κοζάνης, πνίγηκαν το πρωί σε αρδευτικό κανάλι έξω από
τη Νέα Νικομήδεια Βέροιας!
Τις ντύσανε στα λευκά, νυφούλες και
τις πέντε και μοιράσανε πανέρια με ψωμί, ελιές και κουφέτα. Έτσι
προστάζει το έθιμο στην περιοχή μας για τις ελεύθερες κοπέλες. Για να
κάνουν νεκρές ένα γάμο που δεν πρόλαβαν να κάνουν στη σύντομη ζωή τους.
Για να «παντρευτούν» οριστικά με τον χάρο!
Από την ώρα που έφεραν τα νεκρά κορίτσια μέχρι την ώρα της κηδείας, ένα βουητό ακουγόταν από όλα τα σπίτι του Χωριού. Δεν υπήρχε σπίτι να μη θρηνεί, δεν υπήρχε άνθρωπος να μη σπαράξει.