Του Πάσχου Μανδραβέλη
Υπάρχει ένα άγραφο έθιμο στον ελληνικό Τύπο. Οποτεδήποτε αναφερόμαστε
σε ενέργειες της Τουρκίας ξεκινάμε το ρεπορτάζ με το επίθετο
«προκλητικός» ή την έκφραση «νέα πρόκληση».
Κάπως έτσι συμβαίνει πλέον και με τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο. Κάθε δήλωσή του εμπεριέχει πρόκληση ή, έστω, ερμηνεύεται ως τέτοια. Μπορεί να φταίει η τραχιά του γλώσσα. Για παράδειγμα είπε ο κ. Πάγκαλος «Αν διορίσεις έναν κοπρίτη στο Δημόσιο επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του, τότε το Δημόσιο θα τον υποστεί εσαεί, καθώς θα ξέρει ότι δεν θα απολυθεί».
Αυτό μεταφράστηκε σε «όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες». Ισως γιατί άπαντες πιστεύουν ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάπως έτσι διορίστηκαν. Επειδή η οικογένειά τους ψήφιζε κάποιον πολιτικό. Το «μαζί φάγαμε τα λεφτά, αλλά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο», μεταφράστηκε στην πρόκληση «μαζί τα φάγαμε», τελεία.
Κάπως έτσι συμβαίνει πλέον και με τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο. Κάθε δήλωσή του εμπεριέχει πρόκληση ή, έστω, ερμηνεύεται ως τέτοια. Μπορεί να φταίει η τραχιά του γλώσσα. Για παράδειγμα είπε ο κ. Πάγκαλος «Αν διορίσεις έναν κοπρίτη στο Δημόσιο επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του, τότε το Δημόσιο θα τον υποστεί εσαεί, καθώς θα ξέρει ότι δεν θα απολυθεί».
Αυτό μεταφράστηκε σε «όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες». Ισως γιατί άπαντες πιστεύουν ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάπως έτσι διορίστηκαν. Επειδή η οικογένειά τους ψήφιζε κάποιον πολιτικό. Το «μαζί φάγαμε τα λεφτά, αλλά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο», μεταφράστηκε στην πρόκληση «μαζί τα φάγαμε», τελεία.