του Παναγιώτη Πλιάτσιου από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ
Μεγάλη η συζήτηση για τους «νικητές» και τους «χαμένους» από τη
ματαίωση της επίσκεψης και ομιλίας του συντοπίτη μας υπουργού
Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Εκατέρωθεν επιχειρήματα και
αναλύσεις, για μια απόφαση που οφείλεται σε καθαρά «επικοινωνιακούς»,
πλην όμως σημαντικούς λόγους, όπως γράφαμε και στο χθεσινό ρεπορτάζ του
«Πρωινού Λόγου» για το παρασκήνιο που οδήγησε τον κ. Παπακωνσταντίνου
στη συγκεκριμένη κίνηση. Βλέπουμε, λοιπόν, πως μετά τους αρχικούς
πανηγυρισμούς, τα σχόλια σε προσωπικές συζητήσεις και τα…sms που
εστάλησαν μαζικά το βράδυ του Σαββάτου σε εκατοντάδες κινητά τηλέφωνα, ο
«Σπάρτακος» και η ηγεσία του επιχείρησαν κάπως να χαμηλώσουν τους
τόνους, διαβλέποντας, προφανώς, και το σε βάρος τους κλίμα που έχει
δημιουργηθεί σε ένα τμήμα της
τοπικής κοινής γνώμης. Και σημειώνουν πως δεν είναι «νίκη» του Σωματείου
η ματαίωση της επίσκεψης Παπακωνσταντίνου. Φυσικά, όμως, δεν είναι και
ήττα! Ποιος, όμως, κέρδισε και ποιος έχασε; Σε τοπικό επίπεδο, πάντα,
γιατί η είδηση της ματαίωσης δεν πέρασε ούτε στα…ψιλά των κεντρικών ΜΜΕ,
αναμφίβολα ο «Σπάρτακος» κερδίζει πόντους, καθώς είχε την ευκαιρία να
προβάλει ότι εκείνος «ανάγκασε» τον υπουργό να μην έρθει στην Κοζάνη.
Όμως, παράλληλα, είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που υπήρξε τόσο
έντονη, δημόσια κριτική και σχόλια για το ύφος της πρώτης εκείνης
ανακοίνωσης και των δηλώσεων συνδικαλιστών σχεδόν επί…προσωπικού, κατά
του υπουργού Οικονομικών! Και αυτό ήδη έχει αρχίσει να προβληματίζει τα
στελέχη του Σωματείου, καθώς διαφαίνεται μια διάθεση αλλαγής της στάσης
τμήματος της τοπικής κοινωνίας απέναντι (προσέξτε) όχι στους
εργαζόμενους της ΔΕΗ, αλλά σε πολλούς από εκείνους που τους εκπροσωπούν.
Ίσως, λοιπόν, στην πορεία των πραγμάτων, η εξέλιξη αυτή με τη ματαίωση
της επίσκεψης Παπακωνσταντίνου αποδειχθεί μια «πύρρειος νίκη» των
συνδικαλιστών. Οψόμεθα…
Από την άλλη πλευρά, μπορεί ο ίδιος ο
υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου να εμφανίζεται ότι
«υποχώρησε» μπροστά στη στάση του «Σπάρτακου», όμως αυτό είναι, στην
παρούσα στιγμή, το τελευταίο που τον απασχολεί. Οι όποιες εντυπώσεις
υπάρχουν μόνο σε τοπικό καθαρά επίπεδο. Εκείνο που ενδιέφερε τον ίδιο
τον υπουργό και τους συνεργάτες του ήταν να μη συμβεί κανένα ενδεχόμενο
απρόοπτο περιστατικό, που θα έκανε το γύρο της Ευρώπης! Και η ιστορία με
το περίφημο, πλέον, παπούτσι του γραφικού τύπου κατά του πρωθυπουργού
στη ΔΕΘ ήρθε να δικαιώσει τη (δύσκολη) απόφαση που έλαβαν το βράδυ της
Παρασκευής. Όσο για τα περί «βεντέτας» που ακούγεται πως άνοιξε μεταξύ
του ιδίου και των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, αλίμονο εάν ένας υπουργός
Οικονομικών αποφασίζει για το μέλλον της Επιχείρησης και της χώρας με
βάση μια «κόντρα» με τους συνδικαλιστές! Άλλα είναι τα κριτήρια τόσο
σημαντικών αποφάσεων, αφήστε, δε, που αποδείχθηκε τελικά ότι δεν είναι ο
υπουργός εμπαθής με τη ΔΕΗ, αλλά κάποιοι, (συγκεκριμένοι) συνδικαλιστές
μαζί του…
Τέλος, υπάρχει και το ερώτημα εάν έχασε ή κέρδισε η
τοπική κοινωνία και ο Νομός Κοζάνης από την ματαίωση της επίσκεψης. Ούτε
έχασε, αλλά ούτε και κέρδισε, φυσικά, κάτι. Να μην μεγαλοποιούμε
καταστάσεις, ούτε να τις εκλαϊκεύουμε με περισσή ευκολία χάριν της
όποιας τηλεθέασης. Απλά η τοπική κοινωνία θα είχε μια πρώτης τάξης
ευκαιρία να ακούσει τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να απαντά σε πολλά
ζητήματα και να θίγει το πρόβλημα της οικονομίας και της γενικότερης
κρίσης της χώρας. Και, σε δεύτερο επίπεδο, να του «μεταφέρει» και
κάποιους προβληματισμούς, όπως για το πετρέλαιο θέρμανσης ή το κλείσιμο
επιχειρήσεων και καταστημάτων. Αλλά ας μην βαυκαλιζόμαστε: Δεν περίμενε ο
υπουργός Οικονομικών να έρθει στην Κοζάνη για να δει ότι κλείνουν
καταστήματα, ούτε να διαπιστώσει τις δικαιότατες αντιδράσεις για το
πετρέλαιο. Και ας δούμε, επιτέλους, και λίγο έξω από τον μικρόκοσμο μας,
στον οποίο έχουμε μάθει και συνηθίσει να αναγορεύουμε σε «μεγάλα»
εκείνα που είναι και τα αυτονόητα. Ίσως για να νιώθουμε και εμείς
«μεγάλοι»…