Για να αιτιολογήσω τον τίτλο του
σημειώματος αυτού σημειώνω ότι οι Γενίτσαροι ήταν στρατιώτες του τουρκικού
πεζικού, που ανήκαν σε σώμα που το αποτελούσαν χριστιανοί εξισλαμισμένοι δια της βίας, σε μικρή ηλικία, κυρίως, Ελληνόπουλα.
Για
πολλούς αιώνες οι Γενίτσαροι παρέμεναν η δυνατότερη πηγή της στρατιωτικής δύναμης των Οθωμανών,
ως τη στιγμή της διάλυσής τους από τον ίδιο τον προστάτη τους, το σουλτάνο
Μαχμούτ Β’, στις 15 Ιουνίου του 1826. Μέσα σε μια μέρα, χιλιάδες από αυτούς
θανατώθηκαν, χιλιάδες άλλοι εξορίστηκαν σε μακρινούς τόπους και απογυμνώθηκαν
από το πρότερο κύρος τους, ενώ οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να κρυφτούν ανάμεσα
στους πολίτες, αν αυτό ήταν δυνατό.