Eνα χρόνο μετά

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Eνα χρόνο μετά και ακόμα είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος την επιλογή της κυβέρνησης να κλείσει την ΕΡΤ με τόσο ξαφνικό, αλλά και θεατράλε τρόπο. Υπήρχε κάποια στρατηγική επιλογή ή έστω σκέψη πίσω από αυτό; Ποιες ήταν οι ανάγκες που εξυπηρετήθηκαν;
Στα θετικά των διεργασιών που ακολούθησαν είναι η στήριξη συμμετοχικών εγχειρημάτων τύπου ERT Open, Press Project, αλλά και η αχνά διαφαινόμενη αλλαγή κουλτούρας εκ μέρους των μέσων σε μια λογική χρηματοδότησης από τα κάτω (crowd-funding).

Ταυτόχρονα, μια ενίσχυση αυτού που μπορεί να κληθεί και ως radical journalism και ενισχύει τις φωνές που έρχονται από το περιθώριο της δημόσιας ατζέντας.
Στα αρνητικά συμπεριλαμβάνεται η ίδια η μετεξέλιξη της ΕΡΤ σε ένα μέσο που κουβαλάει ακριβώς τις ίδιες παθογένειες με το προηγούμενο, με εμφανώς κατώτερη αισθητική και ποιότητα, απογυμνωμένο από τις βασικές του λειτουργίες στο χώρο του πολιτισμού. Και χίλια δυο άλλα ζητήματα, τα οποία κανείς δεν διαχειρίστηκε.
Η απόφαση για το «μαύρο» ήταν σκληρή, αλλά το χειρότερο είναι ότι υπήρξε αναιτιολόγητη. Μετά την εξέγερση του θυμικού που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο για να στηρίξουν τη δημόσια τηλεόραση που μέχρι τότε αναθεμάτιζαν, έρχεται η ώρα της λογικής και του απολογισμού, γιατί στο τέλος της ημέρας σημασία έχει αν οι όποιες θυσίες πιάνουν τόπο. ¼πως φαίνεται, όχι.