της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Eνα πράγμα που χάνεις όταν δεν έχεις επαφή με τον κόσμο έξω από την πόλη
είναι η εναλλαγή των εποχών μέσα από τις διαφορετικές δραστηριότητες
στην ύπαιθρο. Η προετοιμασία των κήπων για να δεχθούν τους σπόρους της
άνοιξης, τα ξύλα που μπαίνουν κάτω από τον ήλιο για να στεγνώσουν από
την υγρασία του χειμώνα και τόσα άλλα πράγματα που δείχνουν την αρχή
εποχής.
Ε, λοιπόν, αυτή την αίσθηση όταν δεν βγαίνεις από την πόλη, με τα χρόνια την ξεχνάς. Oπως ξεχνάς τις μυρωδιές και το έντονο των χρωμάτων. Συνδυάζεις τις αλλαγές των εποχών με τις αλλαγές στη γκαρνταρόμπα και τα λίγα λουλούδια που φυτεύεις στο μπαλκόνι. Και αυτό είναι όλο.
Είχα εκπλαγεί πραγματικά όταν η Γιαπωνέζα συμφοιτήτρια, γέννημα-θρέμμα της πόλης του Τόκιο, βλέποντας για πρώτη φορά νεράντζια στα δέντρα, έμεινε εκστατική και δάκρυσε λέγοντας «δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο». Μου φάνηκε υπερβολική η αντίδρασή της σε μια εικόνα συνηθισμένη και δεδομένη.
Γυρίζοντας πάλι πίσω, νομίζω ότι όσο περνούν τα χρόνια θα την καταλαβαίνω περισσότερο και θα τη θυμάμαι κάθε φορά που θα συνειδητοποιώ το πώς οι εικόνες, οι μυρωδιές και τα χρώματα της φύσης μπορούν να σε συγκινήσουν και να σου αλλάξουν μονομιάς διάθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου