Ομιλία Φίλιππου Σαχινίδη στη Βουλή

ΟΜΙΛΙΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

«Επείγοντα μέτρα εφαρμογής των Ν.4046/2012, 4093/2012 και 4127/2013»

Πριν από δέκα μήνες, τρία Κόμματα με διαφορετική ιδεολογική αφετηρία, πήραν την πρωτοφανή απόφαση να συνεργαστούν.
Τότε, πολλοί πίστεψαν, ότι η Κυβέρνηση αυτή δεν θα άντεχε στο χρόνο.
Τα δύο από τα τρία Κόμματα ήταν, για περισσότερα από 35 χρόνια, το ένα απέναντι στο άλλο.
Ήταν λογικό, λοιπόν, να υποθέσει κανείς, ότι μικροπολιτικές σκοπιμότητες θα εμπόδιζαν τη συνεργασία.

Πολύ περισσότερο, που ο μεγάλος ηττημένος των διπλών εκλογών του 2012, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., καλούταν να στηρίξει τη Ν.Δ., που στάθηκε σκληρά απέναντι του για δύο χρόνια, ανεβάζοντας έτσι το κόστος της προσαρμογής που ακολουθούσε η χώρα. Συναίνεση ζητήσαμε. Αλλά συναίνεση δεν βρήκαμε.

Όσοι από την προηγούμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επανεκλεγήκαμε, μαζί με τους νεοεκλεγμένους συναδέλφους μας, κάναμε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μετά τις εκλογές τη μεγάλη, την ιστορική υπέρβαση.

Γιατί κρίναμε, ότι αυτό έχει ανάγκη η χώρα.

Γιατί κρίναμε ότι αυτό ήταν σωστό για τη χώρα και για τους πολίτες της.

Όχι εύκολα, αλλά δύσκολα.

Όχι ανέφελα, αλλά με προβλήματα, όπως φάνηκε από τις δυσλειτουργίες της Κυβέρνησης της τελευταίας περιόδου τις οποίες πρέπει να ξεπεράσουμε άμεσα.

Επειδή δεν έχουμε δικαίωμα  να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, έχω πει, ότι κάνουν λάθος όσοι στη Ν.Δ. υπερασπίζονται μία στρατηγική «μη συνεργασίας» μεταξύ των τριών κομμάτων. Είναι κοντόθωρη στρατηγική.

Η χώρα από το 2009 έκανε σημαντικά βήματα στη δημοσιονομική της προσαρμογή, αλλά και στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητάς της.

Το τονίζω αυτό, γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι η χώρα άλλαξε ξαφνικά τους τελευταίους μήνες. Διαβάστε τι λέει η αιτιολογική έκθεση για την προσαρμογή από το 2009.

Αυτές οι μεγάλες προσαρμογές της τριετίας, που με μεγάλες θυσίες πέτυχαν οι Έλληνες πολίτες, είναι που αυξάνουν την αξιοπιστία και τη διαπραγματευτική θέση της χώρας στις συζητήσεις με τους εταίρους της.

Αυτό λέγαμε σε όσους μας έκαναν κριτική ότι δεν διαπραγματευόμαστε αρκετά.

Έτσι, μπορούμε να βελτιώνουμε τις συμφωνίες σε κάθε βήμα.

Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς βαδίζουμε στο δρόμο για τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων.

Γιατί η χώρα μας παρά τη σημαντική μείωση του χρέους που έχει πετύχει, πρέπει να μειώσει, ακόμη περισσότερο, το χρέος της.

Δεν μπορεί η χώρα να προχωρήσει όσο την πνίγει αυτό το μεγάλο χρέος.

Πρέπει να μειωθεί κι άλλο για να ανασάνει η οικονομία να μειωθούν τα βάρη για τους πολίτες. Αυτή η μείωση προϋποθέτει νέες αποφάσεις από την πλευρά των εταίρων μας.

Πρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε γρήγορα στην υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει, για να εξασφαλιστούν οι όποιες μελλοντικές, θετικές για το χρέος ή και για την χώρα, αποφάσεις επιθυμούμε.

Τον Φεβρουάριο του 2012, εξασφαλίστηκαν 50 δισ., να χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Έτσι αποφεύχθηκαν λύσεις, σαν και αυτές που προκρίθηκαν στην περίπτωση της Κύπρου.

Έχει καθυστερήσει υπερβολικά η ανακεφαλαιοποίηση, επιτείνοντας την αβεβαιότητα που υπάρχει στην αγορά.  Η ανακεφαλαιοποίηση δεν είναι αυτοσκοπός.

Είναι το μέσο για μια υγιή πιστωτική επέκταση, που θα βοηθήσει την οικονομία και θα επιτρέψει στις τράπεζες, να επιστρέψουν σταδιακά στην κερδοφορία.

Έτσι θα καταφέρει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που θα ελέγχει την πλειοψηφία όλων των ελληνικών τραπεζών, να πουλήσει τις μετοχές που θα έχει στα χέρια του και να ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος από τα 50 δισ. που βαρύνουν τους Έλληνες φορολογούμενους.

Επομένως, οι ευθύνες των διοικήσεων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος είναι τεράστιες και τα λάθη του παρελθόντος στον τραπεζικό τομέα δεν πρέπει να επαναληφθούν.

Αν στο μέλλον οι διοικήσεις των τραπεζών επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος, γιατί τώρα ρισκάρουν πλέον μόνο του 10% του μετοχικού κεφαλαίου, τότε μπορεί να έχουν εφαρμογή οι νέες προτάσεις που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και τότε δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία.

Επίσης, το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων πρέπει να προχωρήσει σε συνθήκες απόλυτης διαφάνειας και προς όφελος των φορολογουμένων.

Η χώρα έχει ανάγκη να προσελκύσει επενδύσεις από το εξωτερικό και το εσωτερικό, προκειμένου να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Είχαμε συσσωρεύσει ένα μεγάλο διαρθρωτικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, το οποίο διευρυνόταν χρόνο με το χρόνο, αμέσως μετά την ένταξη στην ΟΝΕ.

Η οικονομία μας δεν ήταν ανταγωνιστική, εξωστρεφής.

Μέχρι σήμερα μεγάλο τμήμα της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας δεν αναλάμβανε ρίσκο. Επεδίωκε διασφαλισμένους προσόδους μέσα από συναλλαγές με το Δημόσιο.

Έτσι, μόλις κατέρρευσαν τα οικονομικά του δημόσιου τομέα,συμπαρασύρθηκε και ο ιδιωτικός τομέας. Οι ιδιώτες, λοιπόν, σήμερα, καλούνται και αυτοί να συμμετέχουν στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Όχι, όμως, επιδιώκοντας ξανά συναλλαγές με το Δημόσιο και τις δημόσιες προμήθειες.

Γιατί έτσι, διαμορφώθηκε ένα πλέγμα πελατειακών σχέσεων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που ενίσχυσε στο παρελθόν, τη διαφθορά.

Αυτή ήταν και παραμένει η κριτική της κοινωνίας στα πολιτικά Κόμματα της χώρας, που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης. Σε αυτήν την κριτική πρέπει με τις επιλογές μας στις ιδιωτικοποιήσεις να απαντήσουμε αξιόπιστα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η μεγαλύτερη ήττα για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της θα είναι να αργήσει η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με τις οποίες θα μειωθεί η ανεργία στα επίπεδα προ της κρίσης. Ακόμη, και αν επιστρέψουμε σύντομα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, υπάρχει ο κίνδυνος για κάποιο διάστημα η αύξηση της ανεργίας να συνεχίζεται.

Γι' αυτό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιμένει, κύριε Υπουργέ, στις προτάσεις του, για την προστασία των υφιστάμενων θέσεων εργασίας, αλλά και για τη δημιουργία νέων θέσεων.

Πρέπει να απαντήσουμε στην αγωνία των νοικοκυριών που δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο, στην αγωνία των νέων ανθρώπων που βλέπουν οι σπουδές τους να μην διασφαλίζουν, πλέον, θέσεις εργασίας.

Τρία χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος και μετά από μια ταραχώδη, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά περίοδο, έχουμε όλες τις πολιτικές προϋποθέσεις, να συνεχίσουμε σε όλες τις βαθιές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα μας.

Αλλαγές, για τις οποίες στο παρελθόν δεν υπήρχαν οι αναγκαίες συναινέσεις.

Σήμερα, μπορούμε μαζί, τα τρία Κόμματα, να πετύχουμε, όσα δεν πετύχαμε στο παρελθόν.

Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, την προσπάθεια.

Ας διαψεύσουμε και πάλι τις Κασσάνδρες, που έβλεπαν από το 2010 την Ελλάδα να καταρρέει και να χρεοκοπεί.

Ας αποδείξουμε, ότι πέρα από τις ιδεολογικές μας διαφορές, μας ενώνει η κοινή αγωνία για το μέλλον των πολιτών της χώρας.