Η πιο συνηθισμένη κατάληξη μιας μέσης
πολιτικής συζήτησης σήμερα, είναι η απαξίωση των κομμάτων και της
πολιτικής. «Όλοι τα παίρνουν», «όλοι ίδιοι είναι», «δεν πρόκειται να
ξαναψηφίσω κανέναν τους». Πάντα υπήρχαν αντιδράσεις τέτοιου τύπου, τώρα
όμως το πράγμα διαφέρει. Δεν είναι μόνο η ποσότητα και η δυναμική αυτών
των αντιδράσεων, είναι κάτι περισσότερο.
Μια προσεκτική ματιά θα μας δείξει επιπλέον πως αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται και στον ευρωπαϊκό χώρο, αν και προσαρμοσμένες στις εθνικές ιδιαιτερότητες. Πολλές από τις εξηγήσεις που δίνονται συχνά, σχετίζονται με συγκυριακού τύπου φαινόμενα (όπως είναι η ανικανότητα μιας κυβέρνησης – βλ. π.χ. την τελευταία διακυβέρνηση της ΝΔ) ή με πιο δομικά χαρακτηριστικά (χρηματοοικονομικές κρίσεις, διαχρονική διαφθορά…).
Μια προσεκτική ματιά θα μας δείξει επιπλέον πως αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται και στον ευρωπαϊκό χώρο, αν και προσαρμοσμένες στις εθνικές ιδιαιτερότητες. Πολλές από τις εξηγήσεις που δίνονται συχνά, σχετίζονται με συγκυριακού τύπου φαινόμενα (όπως είναι η ανικανότητα μιας κυβέρνησης – βλ. π.χ. την τελευταία διακυβέρνηση της ΝΔ) ή με πιο δομικά χαρακτηριστικά (χρηματοοικονομικές κρίσεις, διαχρονική διαφθορά…).