Η συμπεριφορά της Προέδρου της Βουλής κ. Ζωής
Κωνσταντοπούλου προκαλεί καθημερινά δικαιολογημένες αντιδράσεις. Βασικά
προσόντα που
απαιτεί ο θεσμικός της ρόλος, όπως συναίνεση, αμεροληψία,
ουδετερότητα, είναι τελείως ξένα στην πολιτική πρακτική της, με
αποτέλεσμα να έχει μετατρέψει το βάθρο της Βουλής σε βήμα εμπάθειας,
κομματικής προπαγάνδας και προσωπικής προβολής. Ο στόμφος και τα σχόλια
με τα παιδαριώδη στερεότυπα που χρησιμοποιεί ασφαλώς δεν έχουν
προηγούμενο σε πολιτισμένη χώρα.
Η γελοιωδέστερη αλλά όχι και ακίνδυνη ιστορία της κ. Ζ.
Κωνσταντοπούλου είναι ασφαλώς η επονομαζόμενη, κατά τα πρότυπα της
οργουελιανής ορολογίας, «Επιτροπή Αληθείας Δημοσίου Χρέους». Με
προσωπική της απόφαση, χωρίς συνεννόηση με κανένα κόμμα, συγκρότησε,
άγνωστο με ποιο τρόπο και κριτήρια μια πολυπληθή επιτροπή από ανθρώπους
που ακόμη και σήμερα ουδείς γνωρίζει την επιστημονική τους επάρκεια, η
οποία υποτίθεται θα διερευνούσε τη νομιμότητα του χρέους.