Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης
Κανείς δεν φαίνεται να βιάζεται.
Ολοι, Ελληνες και εταίροι, σπεύδουν βραδέως, όλοι ενεργούν σαν να
υπάρχει απεριόριστος χρόνος, όλοι νομίζουν ότι η οικονομία έχει ακόμη
τεράστια περιθώρια αντοχής.
Κανείς δεν δείχνει να ακούει τον
συναγερμό. Ολοι εμφανίζονται σαν να μαδούν ράθυμα τις... μαργαρίτες,
περιμένοντας ξένοιαστα το καλοκαίρι.
Περνούν οι ημέρες, οι
εβδομάδες παρέρχονται η μία μετά την άλλη, οι κρίσιμες ημερομηνίες και η
λύση αναβάλλονται από το ένα Eurogroup στο άλλο.
Είναι το αργό «σύρσιμο» που σκοτώνει, η προσμονή που προκαλεί νευρικό κλονισμό και η αβεβαιότητα που παραλύει τα πάντα.