Του Β.Π. Καραγιάννη
Αυτό το εσπέρας είναι ακόμα η εορτή εκείνων των αγίων που θεωρήθηκαν φωστήρες της τρισηλίου θεότητος. Είναι όμως και γιορτή των γραμμάτων εν γένει αλλά και των αγραμμάτων εν είδει. Αλήθεια πότε εορτάζουν τα γράμματά μας; Σήμερα λ.χ. στην εορτή τους οι χώροι στους οποίους κυρίως παράγονται το διασκεδάζουν με την αργία και τη μακαριότητα τους. Η ακυρολεξία και η ρουτίνα της προσεγγίζει την εορτή του Πολυτεχνείου. Οταν οι θεσμικοί άγιοι της ημέρας (αυτοί οι μέγιστοι όντως συγγραφείς και φιλόσοφοι) κωδωνοταλαιπωρούμενοι και μεθυσμένοι από το θυμίαμα, αποσύρονται μαζί με τη μέρα τους, στο μέγα τίποτα εκ νέου και στις νεφέλες της λατρευτικής τους αοριστίας ή όταν ένας απλός άνθρωπος, ανοίγει ένα βιβλίο, όχι εξ ανάγκης αλλά από εσωτερική λαχτάρα, και το διεξέρχεται μυστικά και μυσταγωγικά.
Αυτό το εσπέρας είναι ακόμα η εορτή εκείνων των αγίων που θεωρήθηκαν φωστήρες της τρισηλίου θεότητος. Είναι όμως και γιορτή των γραμμάτων εν γένει αλλά και των αγραμμάτων εν είδει. Αλήθεια πότε εορτάζουν τα γράμματά μας; Σήμερα λ.χ. στην εορτή τους οι χώροι στους οποίους κυρίως παράγονται το διασκεδάζουν με την αργία και τη μακαριότητα τους. Η ακυρολεξία και η ρουτίνα της προσεγγίζει την εορτή του Πολυτεχνείου. Οταν οι θεσμικοί άγιοι της ημέρας (αυτοί οι μέγιστοι όντως συγγραφείς και φιλόσοφοι) κωδωνοταλαιπωρούμενοι και μεθυσμένοι από το θυμίαμα, αποσύρονται μαζί με τη μέρα τους, στο μέγα τίποτα εκ νέου και στις νεφέλες της λατρευτικής τους αοριστίας ή όταν ένας απλός άνθρωπος, ανοίγει ένα βιβλίο, όχι εξ ανάγκης αλλά από εσωτερική λαχτάρα, και το διεξέρχεται μυστικά και μυσταγωγικά.