Πως προέκυψε το ομόλογο των 14,5 δις ευρώ που λήγει στις 20 Μαρτίου;

Αναδημοσιεύουμε απο τον i- Reporter

Στην Ελλάδα έχει αποδειχτεί πολλές φορές ότι έχουμε κοντή μνήμη. Για την ακρίβεια η μνήμη μας έχει τόση διάρκεια όσο διαρκεί μια κάποια επικαιρότητα, κάτι που θα έπρεπε να αφορά μόνο στα μέσα ενημέρωσης και στον Τύπο. Κάποιες φορές, βέβαια, ο Τύπος επανέρχεται σε ξεχασμένα θέματα, αλλά και αυτές οι αναφορές χάνονται κάτω από τον καινούργιο κουρνιαχτό που σηκώνουν.

Έτσι, λοιπόν, για να μην ξεχνιόμαστε, ας θυμηθούμε τι είναι και πως προέκυψε το ομόλογο των 14,5 δις ευρώ που λήγει στις 20 Μαρτίου και αγωνιζόμαστε να πάρουμε νέο δάνειο για να το εξοφλήσουμε.

Την υπενθύμιση οφείλουμε στον δημοσιογράφο του «Βήματος» Γιώργο Παπαϊωάννου, που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας.

«Το ομόλογο ύψους 14,5 δισ. ευρώ που λήγει στις 20 Μαρτίου αφορά μια έκδοση τριετών τίτλων το πρώτο εξάμηνο του 2009, επί υπουργίας κ. Γιάννη Παπαθανασίου, με επιτόκιο 4,3%. Ηταν τότε που ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής καυχιόταν ότι «καταφέραμε και δανειστήκαμε μέσα σε τέσσερις μήνες όσα χρειαζόμαστε για όλον τον χρόνο». Πράγματι δανειστήκαμε συνολικά 42,5 δισ. ευρώ σε τριετή, πενταετή και δεκαετή ομόλογα με «τσιμπημένα» επιτόκια. Η σπουδή της κυβέρνησης να δανειστεί στην αρχή του έτους, για να κάνει την πολιτική της, στη χρονιά με τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, την οδήγησε στο να ολοκληρώσει τον δανεισμό στο αποκορύφωμα της κρίσης και να πληρώσουμε επιτόκια υψηλότερα κατά 1%-1,5%».

Γι αυτά που υπενθυμίζει «Το ΒΗΜΑ» έχει να πει κάτι ο Αντώνης Σαμαράς, υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Καραμανλή, που συμφώνησε στον συγκεκριμένο δανεισμό, δημιουργώντας ένα πλαίσιο ασφυκτικών υποχρεώσεων για τη χώρα ή θα συνεχίσει να κατηγορεί όσους προσπαθούν, σήμερα, να λύσουν το πρόβλημα που δημιούργησε η κυβέρνηση στην οποία μετείχε, άρα έχει και αυτός ευθύνες;