|
Προσθήκη λεζάντας |
Του Φώτη Γεωργελέ, εκδότη της ΑTHENS VOICE
Μια φορά πριν από χρόνια, για να µην πάω έτσι να χτυπήσω την πόρτα, είχα
ζητήσει από ένα φίλο να µε στείλει σε µια τράπεζα, κρατική ήταν τότε.
Στο γραφείο του υπεύθυνου δανείων αυτός µου εξηγούσε τα πρακτικά, εγώ
ρωτούσα ποιο είναι το επιτόκιο. Με αγνοούσε, συνέχιζε να εξηγεί, ξανά
εγώ επανέφερα τη συζήτηση στο επιτόκιο που µ’ έκαιγε. Τίποτα, καµία
σηµασία, άρχισα ν’ ανησυχώ. Την τρίτη φορά που ρώτησα, γυρνάει
δυσανασχετώντας και µου απαντάει: Καλά, αυτό τι σας απασχολεί, εκδοτικό
δεν είναι
το δάνειο; Μόνο τότε κατάλαβα πως ο άνθρωπος, υπολογίζοντας το γραφείο
απ’ όπου είχα φτάσει συστηµένος, ήταν σίγουρος πως έχει να κάνει µε ένα
ακόµα απ’ αυτά τα «εξυπηρετικά» δάνεια προς το «ιερό λειτούργηµα της
ενηµέρωσης». Κατέβαινα τα µαρµάρινα σκαλοπάτια προς την είσοδο και µε
είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Σκεφτόµουν συνεχώς το παλιό ανέκδοτο µε την
πουτάνα, που αυτοκτόνησε όταν έµαθε ότι οι άλλες πληρώνονται.