του Κώστα Γιανακίδη από το protagon.gr
Το Debtocracy θα ήταν επιτυχημένο ακόμα και αν αποτελείτο από ένα μακρύ μονότονο και σιωπηρό πλάνο. Γιατί η επιτυχία του, κατά τη γνώμη μου, δεν βρίσκεται στο περιεχόμενο του. Βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο υλοποιήθηκε και στις συζητήσεις που άνοιξε. Μετριέται με τις δεκάδες χιλιάδες οθόνες στις οποίες προβλήθηκε. Το Debtocracy δεν με ενθουσίασε, ούτε συμφωνώ με την επιχειρηματολογία του. Ομως δεν γυρίστηκε για να αρέσει. Γυρίστηκε για να υποστηρίξει μία συγκεκριμένη άποψη. Και πραγματοποιήθηκε με τον πιο έντιμο τρόπο που ξέρω. Οι παραγωγοί του, ο Αρης Χατζηστεφάνου (απολύθηκε πρόσφατα από τον ΣΚΑΙ) και η Κατερίνα Κιτίδη, απευθύνθηκαν, μέσω δικτύου, στους απλούς ανθρώπους, ζητώντας τα χρήματα για την κάλυψη του κόστους.
Τα συγκέντρωσαν εύκολα και γρήγορα. Και
άνοιξαν μια νέα σελίδα στο μουτζουρωμένο τετράδιο της δημοσιογραφίας. Με
την ευκαιρία, αξίζει να ρίξετε μια ματιά, αν δεν το έχετε κάνει, στο The press project,
εντός του οποίου εντάσσεται και το Debtocracy. Παραγωγές που
χρηματοδοτούνται από τους πολίτες. Υπέροχο. Και υλοποιούνται για τους
πολίτες. Τέλειο. Αρκεί να μη διηγούνται πάντα όσα θέλουν να ακούν οι
πολίτες.Το Debtocracy θα ήταν επιτυχημένο ακόμα και αν αποτελείτο από ένα μακρύ μονότονο και σιωπηρό πλάνο. Γιατί η επιτυχία του, κατά τη γνώμη μου, δεν βρίσκεται στο περιεχόμενο του. Βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο υλοποιήθηκε και στις συζητήσεις που άνοιξε. Μετριέται με τις δεκάδες χιλιάδες οθόνες στις οποίες προβλήθηκε. Το Debtocracy δεν με ενθουσίασε, ούτε συμφωνώ με την επιχειρηματολογία του. Ομως δεν γυρίστηκε για να αρέσει. Γυρίστηκε για να υποστηρίξει μία συγκεκριμένη άποψη. Και πραγματοποιήθηκε με τον πιο έντιμο τρόπο που ξέρω. Οι παραγωγοί του, ο Αρης Χατζηστεφάνου (απολύθηκε πρόσφατα από τον ΣΚΑΙ) και η Κατερίνα Κιτίδη, απευθύνθηκαν, μέσω δικτύου, στους απλούς ανθρώπους, ζητώντας τα χρήματα για την κάλυψη του κόστους.
Mε δύο λόγια το Debtocracy λέει πως είναι ανήθικο να πληρώνεις ένα ανήθικο χρέος. Και το ελληνικό χρέος είναι ανήθικο γιατί, σε μεγάλο βαθμό, δημιουργήθηκε από ανήθικους και επίορκους πολιτικούς. Θα πρέπει, λοιπόν, να δημιουργήσουμε μια ανεξάρτητη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, η οποία θα αναλύσει το χρέος, θα αναδείξει τον απεχθή χαρακτήρα τμημάτων του και θα νομιμοποιήσει τη μη πληρωμή του. Εχει γίνει με τον Ισημερινό, έγινε και στο Ιράκ, χώρες που, τέλος πάντων, δεν μοιράζονται τόσα κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα.
Ομως ας υποθέσουμε ότι συγκροτείται αυτή η Επιτροπή και μάλιστα ο Γιώργος Παπανδρέου φεύγει από τη χώρα με ελικόπτερο, όπως προβλέπει το ντοκιμαντέρ. Επίσης ας υποθέσουμε ότι τμήμα του ελληνικού χρέους θεωρείται παράνομο και ο ελληνικός λαός αρνείται να το πληρώσει. Είναι ωραίο. Αρκεί να διευκρινιστούν και τα παρακάτω, που δεν αναφέρονται στο ντοκιμαντέρ:
- Το Debtocracy πραγματεύεται το ελληνικό χρέος, αλλά δεν λέει τίποτα για το έλλειμμα που χρηματοδοτήθηκε από αυτό το χρέος. Δηλαδή για τις δαπάνες που έγιναν προκειμένου να συντηρηθεί ένας τεράστιος δημόσιος τομέας.
- Θεωρεί ανήθικο το χρέος που δημιούργησαν ανήθικοι πολιτικοί, αλλά δεν λέει κάτι για τους πολίτες που διορίστηκαν από αυτούς τους πολιτικούς ή τους ψήφισαν με αντάλλαγμα δουλειές.
- Εκτιμά ότι η Ελλάδα δύναται να μην πληρώσει τα απεχθή χρέη. Δεν εξηγεί, όμως, πως θα βγει μετά στις αγορές, δηλαδή ποιος θα τη δανείσει. Επίσης δεν αναλύει τι θα συμβεί στα ασφαλιστικά ταμεία αν τα ομόλογα στα οποία έχουν τοποθετηθεί οι εισφορές των ασφαλισμένων τους θεωρηθούν απεχθές χρέος.
- Παραβλέπει κάτι απλό: αν οι Ελληνες πλήρωναν τους φόρους τους ως όφειλαν, δεν θα έφταναν σε αυτό το σημείο.
Η καλύτερη ανάλυση που βρήκαμε για το debtocracy και για το χρέος εδώ
2 σχόλια:
Είναι ένα καταπληκτικό ντοκυμαντέρ, το οποίο αν μη τι άλλο σε ταρακουνάει. Μέχρι στιγμής τα δεχόματε όλα απαθείς, ίσως γιατί τρώμε τη μια κατραπακιά μετά την άλλη. Μέχρι να συνέλθουμε από την πρώτη έρχεται η δεύτερη.
Και πιστεύω πως αν οι Έλληνες ξεσηκωνόμασταν, θα μπορούσαμε να καταφέρουμε πολλά!
Πιστεύω όμως ότι υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ του Ισημερινού και της Ελλάδας. Η διαφορά αυτή είναι ότι στον Ισημερινό ο λαός πεινούσε και ζούσε εξαθλιωμένος, όσο η κυβέρνηση του φόρτωνε το ανήθικο χρέος. Στην περίπτωσή μας, ο λαός κέρδιζε από το χρέος αυτό, (όσο και να μη μου αρέσει που το λέω) ο Πάγκαλος είχε εν μέρει δίκιο όταν έλεγε πως μαζί τα φάγαμε.
Κοιτάξτε γύρω σας να δείτε τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και τις ανέσεις με τις οποίες ζούμε. Τα περιουσιακά μας στοιχεία είναι περισσότερα από αυτά του μέσου ευρωπαίου. Γιατί ο Έλληνας έχει στο πετσί του τη μάσα. Από συμβάσεις δημοσίου ή συμβάσεις έργων υπερκοστολογημένες, από επιδοτήσεις φουσκωμένες και υπερτιμολογήσεις, από αγροτικές επιδοτήσεις που θα ξεπερνούσαν τα κέρδη από καθαυτά τα προιόντα, από επιδόματα στο δημόσιο, εικονικά εκτός έδρας, από ψεύτηκες αναπηρικές συντάξεις, από μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, από διορισμούς με μέσον, από... από... ένα σωρό παγαποντιές!
Οι Έλληνες λοιπόν, νοιώθοντας στο βάθος πως μέρος της ευθύνης ανήκει και στους ίδιους, δεν αισθάνονται την αδικία που θα τους σπρώξει στην επανάσταση.
Γι' αυτό και πιστεύω πως η επανάσταση αυτή δε θα γίνει ποτέ...
και βεβαιως μετα απο αυτο ο αρης χατζηστεφανου απολυθηκε απο τον σκαι οπου ειχε την εκπομπη infowar
Δημοσίευση σχολίου