ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
(Μτθ. β΄ 13-23)
Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιωθήκαμε καί κατά τό παρόν ἔτος νά ἑορτάσουμε τό μέγα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τό μέγιστο γεγονός τῆς ἱστορίας, «τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον».Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τή θέλησή του γίνεται υἱός ἀνθρώπου καί προσφέρει στό ἀνθρώπινο γένος τή χαρά τῆς εἰσόδου του στήν ἀναστημένη ἀτελεύτητη παρουσία Του. Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα σήμερα καί θά λέγαμε πώς τό ἱερό εὐαγγέλιο ἀντιστρέφει τό χαρούμενο κλίμα τῆς γέννησης τοῦ Λυτρωτῆ καί
μᾶς μιλάει γιά τήν ἀρνητική ὑποδοχή του ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἄς ξανακούσουμε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα στή νεοελληνική γλώσσα.
Ὅταν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ παρουσιάστηκε στόν Ἰωσήφ στό ὄνειρό του καί τοῦ εἶπε: «Σήκω ἀμέσως, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο καί μεῖνε ἐκεῖ ὡσότου σοῦ πῶ. Γιατί ὁ Ἡρώδης ὅπου νά ΄ναί θά ψάξει νά βρεῖ τό παιδί, γιά νά τό σκοτώσει». Ὁ Ἰωσήφ σηκώθηκε ἀμέσως, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί μέσα στή νύχτα ἔφυγε στήν Αἴγυπτο· ἐκεῖ ἔμεινε ὥσπου πέθανε ὁ Ἡρώδης. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πού εἶχε πεῖ ὁ προφήτης: Ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν γιό μου. Ὅταν κατάλαβε ὁ Ἡρώδης πώς οἱ μάγοι τόν ἐξαπάτησαν, ὀργίστηκε πάρα πολύ. Ἔστειλε τότε στρατιῶτες καί σκότωσαν στή Βηθλεέμ καί στήν περιοχή της ὅλα τά παιδιά ἀπό δύο χρονῶν καί κάτω, σύμφωνα μέ τόν χρόνο πού ἐξακρίβωσε ἀπό τούς μάγους. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, πού εἶχε πεῖ ὁ προφήτης Ἱερεμίας: Ἀκούστηκε στή Ραμά κραυγή, θρῆνος, κλάματα καί στεναγμός βαρύς· γιά τά παιδιά της κλαίει ἡ Ραχήλ καί πουθενά δέν βρίσκει παρηγοριά, γιατί δέν ὑπάρχουν πιά στή ζωή. Ὅταν, λοιπόν, πέθανε ὁ Ἡρώδης, ἕνας ἄγγελος σταλμένος ἀπό τόν Κύριο ἐμφανίστηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο στήν Αἴγυπτο καί τοῦ εἶπε: «Σήκω, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί πήγαινε στή χώρα τοῦ Ἰσραήλ, γιατί πέθαναν ὅσοι ἤθελαν νά θανατώσουν τό παιδί». Τότε ὁ Ἰωσήφ σηκώθηκε, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί γύρισε πάλι στή χώρα τοῦ Ἰσραήλ. Ὅταν ἔμαθε πώς βασιλιάς τῆς Ἰουδαίας εἶναι ὁ Ἀρχέλαος, στή θέση τοῦ πατέρα του, τοῦ Ἡρώδη, φοβήθηκε νά ἐγκατασταθεῖ ἐκεῖ. Μέ τή θεϊκή ἐντολή ὅμως, πού τοῦ δόθηκε στό ὄνειρό του, ἀναχώρησε γιά τήν περιοχή τῆς Γαλιλαίας. Ἦρθε, λοιπόν, κι ἐγκαταστάθηκε στήν πόλη Ναζαρέτ. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε γιά τόν Χριστό ἡ προφητεία πού ἔλεγε πώς θά ὀνομαστεῖ Ναζωραῖος.
Δέν πρόλαβε νά γεννηθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός κι ἄρχισε ὁ διωγμός ἐναντίον του. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει: «Στούς δικούς του ἦρθε κι οἱ δικοί του δέν τόν δέχτηκαν». Δικοί του ἦταν οἱ Ἰουδαῖοι, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὁ κόσμος ὁλόκληρος. Σ΄αὐτόν τόν κόσμο ἦρθε καί εἶναι σάν ξένος. Ὄχι μόνο τότε ἀλλά καί τώρα, γιατί καί τότε διώχτηκε καί τώρα διώκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία, πού εἶναι ὁ Χριστός, «παρατεινόμενος στούς αἰῶνες», εἶναι πάντα σάν ξένη στόν κόσμο. Τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, πρός τούς μαθητές του εἶναι ἀληθινά: «ἄν ἐμένα μέ κυνήγησαν καί σᾶς θά σᾶς κυνηγήσουν» καί ἀλλοῦ «ἄν ἤσασταν ἀπό τόν κόσμο, ὁ κόσμος θά ἀγαποῦσε τούς δικούς του, ἐπειδή ὅμως δέν εἶστε ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά ἐγώ σᾶς διάλεξα ἀπό τόν κόσμο, γι΄αὐτό σᾶς ἐχθρεύεται ὁ κόσμος». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι στή γῆ κι ὅμως προέρχεται ἀπό τόν οὐρανό, γι΄αὐτό κι ὁ κόσμος τή βλέπει σάν ξένη. Ἡ ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ νόμος της, τό φρόνημά της, τό ἔργο της, τά ὄπλα της, ὅλα εἶναι διαφορετικά ἀπό ἐκεῖνα πού ξέρει καί χρησιμοποιεῖ ὁ κόσμος. Γιατί, ὅμως, ἀδερφοί μου;
Ἐπειδή ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχει σχέση μέ τήν καταπίεση, τόν ἐπεκτατισμό, τήν ἐκμετάλλευση ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο, τήν ἐπιβολή. Ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διακονία, ἡ ἀγάπη, τό ἔλεος, ὁ σεβασμός τῆς ἐλευθερίας, ἡ συγγνώμη, ἡ καταλλαγή, ἡ δικαιοσύνη. Ἔτσι πολλοί θεωροῦν τρέλα ἤ καί ἀδυναμία νά ταπεινώνεται ἕνας Θεός, νά γίνεται ἄνθρωπος, φτωχός, περιθωριακός, πρόσφυγας καί στό τέλος νά πεθαίνει μέ τό χειρότερο θάνατο. Καί ἐκεῖ πάνω στήν ὀδύνη τοῦ σταυροῦ νά συγχωρεῖ τούς διῶκτες του.
Ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται τό μεγαλεῖο τοῦ δικοῦ μας Κυρίου. Ἡ ἐξουσία τοῦ κόσμου φέρνει κι ἄλλη ἐξουσία κι ἄλλη καταπίεση κι ἄλλη βία καί ἄλλο θάνατο. Τό ἀνίσχυρο ὅμως βρέφος τῆς Βηθλεέμ δείχνει τή δύναμή του μέ τήν ἐλευθερία καί τήν ἀγάπη καί τήν ὑποταγή του στό θάνατο γιά νά τόν νικήσει.Ἡ ἐξουσία τοῦ Θεανθρώπου ἀποδεικνύεται πάνω στό θάνατο καί στίς δυνάμεις τῆς φθορᾶς. Αὐτός ὁ πάντοτε διωκόμενος καί «ἀεί ζῶν» μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τήν καταδίκη τοῦ θανάτου. Ὁ χαμένος στά μάτια τῶν ἀνθρώπων εἶναι τελικά αὐτός πού θά δοξαστεῖ ἀπό τό Θεό.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δείχνοντας ἐμπιστοσύνη στό Θεό Πατέρα μᾶς δείχνει τό δρόμο τῆς ἀληθινῆς ζωῆς πού εἶναι ὁ ἴδιος, ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή. Ὁ δρόμος αὐτός δέν εἶναι ἀληθινός καί ζωοποιός, ἐάν δέν εἶναι σταυρικός, ἐάν εἶναι σπαρμένος μέ ροδοπέταλα. Μόνο «διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὄλω τῷ κόσμω». Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀπό μικρό παιδί παίρνει τό δρόμο τῆς ἐξορίας γιά νά γλιτώσει ἀπό τήν ἐχθρότητα τῶν ἀνθρώπων, γιά νά πεθάνει τελικά πάνω στό Σταυρό, γιά νά μᾶς δωρίσει τή ζωή. Τελικά νικητής εἶναι ἡ ὀδυνωμένη Ἀγάπη, τό Ἐσφαγμένον Ἀρνίον, ὁ Ἀναστημένος καί Λυτρωτής Ἰησοῦς Χριστός. Ἀμήν.
π. Μ.Ι.Κ
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου