Toυς «προδότες», Σοφία...

του Γιώργου Καρελιά από το protagon.gr
Θα ξεκινήσουμε με παρελθοντολογία (για τα πολύ πρόσφατα, πάντως) και θα καταλήξουμε στο σήμερα. Μόνο που -το λέω εξαρχής- τα του παρελθόντος είναι άκρως σοβαρά, ενώ τα σημερινά φαιδρά.
Με αφορμή την αλλαγή στην Τράπεζα της Ελλάδος, ο απελθών διοικητής, Γιώργος Προβόπουλος, υπενθύμισε ότι το 2009, πριν από τις εκλογές, είχε προειδοποιήσει την τότε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για την επερχόμενη θύελλα (αλήθεια είναι, αλλά κι αυτός δεν χτύπησε την καμπάνα όσο δυνατά έπρεπε.
Όταν είδε ότι δεν τον άκουσαν, δεν μίλησε δημόσια. Δεν χάλασε τον κόσμο).
Γνωστά είναι αυτά, αλλά έχουν διαχρονική αξία. Στις 2 Σεπτέμβρίου 2009, ο διοικητής πήγε στο μέγαρο Μαξίμου και είπε στον Κώστα Καραμανλή ότι το έλλειμμα έχει φτάσει το 8% και, αν δεν ληφθούν μέτρα, θα γίνει διψήφιο (η επίσημη κυβερνητική θέση μιλούσε για έλλειμμα γύρω στο 3%). Και ο Καραμανλής, αντί να σπεύσει να πάρει επείγοντα μέτρα, την άλλη μέρα προκήρυξε πρόωρες  εκλογές. Κατά το κοινώς λεγόμενον, την κοπάνησε, βλέποντας το βουνό να έρχεται καταπάνω του. Αυτός μεν τη γλίτωσε, αλλά την πληρώσαμε όλοι εμείς.
Λίγες μέρες μετά, ο Προβόπουλος πήγε στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και είπε τα ίδια στον επελαύνοντα προς την εξουσία Γιώργο Παπανδρέου. Μαζί του τα άκουσαν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και η Λούκα Κατσέλη, που συγκροτούσαν το οικονομικό επιτελείο του. Τα άκουσαν και τι έκαναν; Εμπνεύστηκαν το «λεφτά υπάρχουν», το οποίο εκστόμισε λίγες μέρες μετά σε προεκλογική ομιλία ο Παπανδρέου. Κι ένα μήνα μετά, όταν ανέλαβαν την κυβέρνηση, αντί για επείγοντα μέτρα, έσπευσαν να κάνουν την πρώτη παροχή (επίδομα αλληλεγγύης). Εκτοτε, η χρεοκοπία ερχόταν όλο και πιο κοντά, μήνα με το μήνα, ώσπου ήρθαν η τρόικα και το Μνημόνιο.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Αν ο Καραμανλής χαρακτηρίστηκε ρίψασπις (ο χαρακτηρισμός μού φαίνεται βαρύγδουπος και υπερβολικός, προτιμώ το «κοπανατζής» από τα δύσκολα), ο Παπανδρέου και όσοι τον περιέβαλαν ήταν στον κόσμο τους. Κοινώς, παιδική χαρά. Όταν άρχισαν να καταλαβαίνουν, ήταν πολύ αργά.
Για τις ευθύνες όλων αυτών, έχουν ειπωθεί και γραφτεί σχεδόν τα πάντα. Ο Σαμαράς είχε υποσχεθεί να τα ερευνήσει και να καταλογίσει ευθύνες (εδώ), αλλά μετά «ξέχασε». Τι να κάνει; Αναγκάστηκε το 2012 να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ κι ας του έσουρνε τα μύρια όσα λίγο καιρό πριν (εδώ).
Μέσα σ' αυτό το κλίμα διάφοροι έλεγαν διάφορα. Όπως αυτή η κυρία, που μιλούσε τότε για προδοσίες και κρεμάλες. Τώρα που απέκτησε εξουσία, έχει υποχρέωση να βρει τους «προδότες». Κι αν δεν μπορεί αυτή, ας το ζητήσει από τον Σαμαρά που τη διόρισε.
Δεν θα το κάνει; Μέσα πέσατε. Έλεγε, τότε, καμιά κουβέντα παραπάνω για να περνάει η ώρα και να μαζεύει ψεκασμένες ψήφους. Και τις μάζεψε. Το 2011 τα έλεγε αυτά, το 2012 βγήκε βουλευτής. Και το 2014 υπουργός. Άντε, του χρόνου και αρχηγός, αν και προηγείται ο μέγας μεταρρυθμιστής Αδωνις.
Με τις υγείες μας…