της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Συνεργαστείτε
γιατί χανόμαστε, είπαν οι πολίτες στις κάλπες των ευρωεκλογών. Ρίξτε
γέφυρες για να διαβούμε ποτάμια. Φτάνουν πια οι αυτιστικές συμπεριφορές
και οι αυτοαναφορικές ηγεσίες. Εδώ γίνεται προφανές ότι μέσα απο τον
κατακερματισμό των δυνάμεων δεν πάμε πουθενά, αντίθετα αν υπάρχουν
πιθανότητες είναι μόνο μέσα απο τις ευρύτερες συνεργασίες των πολιτικών
χώρων.
Το
χαμένο μήνυμα της κάλπης των ευρωεκλογών είναι η ίδια η Ευρώπη. Αυτή
δεν κατάφερε ούτε να συζητηθεί, ούτε και να αποτελέσει κεντρικό σημείο
επιλογής για τους περισσότερους των ψηφοφόρων, εφόσον επικράτησαν άλλα
διακυβεύματα.
Eγινε
φανερό, ωστόσο, ότι η αενάως μανιχαϊστική και πολωτική κωδικοποίηση του
πολιτικού σκηνικού δεν αποτελεί πλέον ούτε εξήγηση, ούτε καν ένα Catch
22 (σ.σ. σετ κανόνων και διαδικασιών που ενώ δίνουν την ψευδαίσθηση της
επιλογής, στην πραγματικότητα αυτοαναιρούνται -από το συγγραφέα Joseph Heller στο ομώνυμο μυθιστόρημά του (1961).
Οι
πολίτες δεν μαζεύονται πια κάτω από τα μπαλκόνια. Πέρασαν οι εποχές της
πλαστικής σημαίας και της απόλυτης προσήλωσης στον ηγέτη και στον
κομματάρχη. Χρειάζονται να ακούσουν επιλογές με προοπτικές και όχι
κορώνες. Ζητούν συνέργειες και συναινετικές διαδικασίες και όχι πολώσεις
και διλήμματα. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για
διαιρετικές συμπεριφορές.
2 σχόλια:
Κακό κείμενο. Εκλογοκεντρικό, κομματοκεντρικό, συστημικό υπό την έννοια της νομιμοποίησης του ίδιου ένοχου πολιτικού συστήματος, το όποιο ξεπλένεται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ μέσα από την άφεση των αμαρτιών δια της εφαρμογής ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης, αυτού των συνεργασιών!! Επιφανειακή προσέγγιση που προτείνει απλώς αλλαγή μανδύα μιας επί του πρακτέου προσχηματικής Δημοκρατίας, όπου θα μας κυβερνούν οι ίδιοι, αλλά αυτή την φορά συνεργαζόμενοι μεταξύ τους. Ένα φτηνό και ανέξοδο νέο «δημοκρατικό» πρόταγμα χωρίς όραμα και βάθος. Το κείμενο δείχνει απλά κακή ανάγνωση του σημερινού προβλήματος της Δημοκρατίας μας και απλά προτείνει την ανανέωση και φρεσκάρισμα του ίδιου πολιτικού συστήματος που θα του δώσει το φιλί της ζωής με συγχωροχάρτια άνευ ουσίας. Λυπάμαι, φαίνεται ότι είμαστε ακόμη πολύ πίσω
Ανδρέας Τσιφτσιάν
Δημοσίευση σχολίου