Αλλαγη πορειας με παραγωγικη και κοινωνικη ανασυγκροτηση

Του Σαββα Γ. Ρομπολη *

Το κυρίαρχο διακύβευμα κατά την σημερινή προεκλογική μάχη των ευρωεκλογών απαιτείται αντικειμενικά να είναι το μέλλον της Ευρώπης και η αλλαγή  της πορείας της. Είναι πλέον φανερό σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, ότι η Ευρώπη: α) ή θα πρέπει να αλλάξει και να προσανατολισθεί οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά σε μία κατεύθυνση ευρωπαϊκή, β) ή με τις βασικές αδυναμίες που αποκάλυψε η οικονομική και κοινωνική κρίση θα αποσταθεροποιηθεί περαιτέρω η διαδικασία ολοκλήρωσής της και θα εθνικοποιηθεί.Κινητήρια δύναμη προς αυτή την κατεύθυνση οικονομικής και κοινωνικής προόδου, αποτελεί η εγκατάλειψη των πολιτικών λιτότητας και οπισθοδρόμησης που εφαρμόζονται τα τελευταία πέντε χρόνια στα κράτη-μέλη της Μεσογειακής Ευρώπης με την σκληρότητα των αγορών και στα κράτη-μέλη της βόρειας Ευρώπης με τις πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής. Γι αυτό ακριβώς τον λόγο οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και πολίτες αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι αυτό που συντελείται στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία αποτελεί το επεισόδιο, ενώ αυτό που συντελείται σε ολόκληρη την Ευρώπη αποτελεί το προοίμιο της κανονικότητας του επεισοδίου. Αυτή την διαδικασία της κανονικότητας του επεισοδίου, οι δυνάμεις των αγορών και της αναπτυξιακής και κοινωνικής κατάρρευσης προσπαθούν να επιβάλλουν με την κάμψη της δύναμής μας που τροφοδοτεί η αλληλεγγύη, η δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή.

 

Η Αριστερά πιστεύει ότι τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στα κράτη-μέλη μέσω της τρόικας και προκάλεσαν ύφεση, ανεργία, παραβίαση των ανθρωπίνων, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων, δεν αποτελούν  παράπλευρες απώλειες της οικονομικής κρίσης. Αντίθετα, αποτελούν συστατικά αρνητικά χαρακτηριστικά των ασκούμενων πολιτικών οι οποίες έχουν ως στόχο τον απόλυτο προσανατολισμό των πόρων της οικονομίας στο έλλειμμα και το χρέος, στερώντας από πόρους τις επενδύσεις, την ανάπτυξη, την απασχόληση και το κράτος-πρόνοιας.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα κατά την περίοδο 2010-2013 πάρθηκαν δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας  63 δις ευρώ και το δημόσιο έλλειμμα μειώθηκε κατά 28 δις ευρώ. Την ίδια περίοδο οι μισθωτοί είχαν απώλειες του εισοδήματός τους της τάξης των 37 δις ευρώ. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν στην ελληνική οικονομία δυνάμεις αντιφάσεων, συστολής και οριζόντιων περικοπών, σε βαθμό που το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης να έχει εξελιχθεί σε μία οικονομική και κοινωνική παρέμβαση αυτοσχεδιασμού που αποδομεί τις παραγωγικές δυνάμεις που υποτίθεται ότι διασώζει (-25% ύφεση, 28% ανεργία κλπ) και προσδίδει χαρακτηριστικά υπανάπτυξης στις συγκεκριμένες χώρες.

 

Στις συνθήκες αυτές αναδεικνύεται η ανακοπή της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης και η αναγκαιότητα σχεδιασμού του προγράμματος παραγωγής ανασυγκρότησης και ανασύστασης του κράτους πρόνοιας στην κατεύθυνση:

 

- του άμεσου τερματισμού των πολιτικών λιτότητας και την διαμόρφωση ενός νέου προτύπου ανάπτυξης της Ευρώπης με κινητήριες δυνάμεις τις επενδύσεις (ευρωπαϊκό σχέδιο επενδύσεων), την απασχόληση, τις δημόσιες και κοινωνικές πολιτικές και την αναδιανομή του εισοδήματος.

 

- της διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους, της αντικατάστασης των Μνημονίων από ένα νέο, εναλλακτικό πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και της διαπραγμάτευσης των όρων και της περιόδου αποπληρωμής το χρέους.

 

-  της αντικατάστασης του μοντέλου της άνισης ανάπτυξης Βορρά –Νότου με ένα μοντέλο ισομερούς και ισόρροπης ανάπτυξης των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

- της προσθήκης τέταρτου κριτηρίου του επιπέδου της απασχόλησης ή της ανεργίας στα τρία κριτήρια (χρέος, έλλειμμα, πληθωρισμός) της ευρωπαϊκής συνθήκης καθώς και του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με τον όρο της καταπολέμησης της ανεργίας ως κεντρικού στόχου του ευρωπαϊκού τραπεζικού ιδρύματος εκτός του όρου της σταθερότητας των τιμών.

 

-  της ανάγκης ενίσχυσης των αρμοδιοτήτων και της επιρροής του Ευρωπαϊκού  Κοινοβουλίου στην χάραξη πολιτικής καθώς και ενδυνάμωσης της διαφάνειας και της δημοκρατίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

 

-  της άμεσης αποκατάστασης του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των συλλογικών συμβάσεων εργοδοσίας, της Διαιτησίας και του κατώτατου μισθού  στα κράτη-μέλη που καταργήθηκαν ή συρρικνώθηκαν από τις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης.

 

-  της άμεσης σύζευξης των επενδυτικών προτεραιοτήτων στην Ελλάδα με τις αναπτυξιακές, κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την αύξηση του εισοδήματος.

 

- της άμεσης σύνδεσης των χρηματοπιστωτικών πολιτικών (ρευστότητα) και των ιδιωτικών επενδύσεων με την διάρθρωση του παραγωγικού συστήματος της χώρας (επιλογή ηγετικών κλάδων παραγωγής-ενέργεια-υδρογονάνθρακες, τράπεζες, πρωτογενής τομέας, τρόφιμα-ποτά, τουρισμός με την δημιουργία δακτυίου επιχειρήσεων που θα ικανοποιούν την ζήτηση των τουριστών, Έρευνα, Τεχνολογία, Καινοτομία, Μεταλλικά προϊόντα και δομικά υλικά, φαρμακοβιομηχανία-  συμπληρωματικοί κλάδοι παραγωγής) και των ΜΜΕ επιχειρήσεων για την βραχυπρόθεσμη αύξηση της απασχόλησης.

 

- της μεταμόρφωσης και ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης (clusters) σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο που μονοκαλλιεργείται από τις υπηρεσίες και τον τουρισμό με σχεδιασμό και βιωσιμότητα για την μεσοπρόθεσμη, σε παραγωγικούς όρους, αύξηση της απασχόλησης, της παραγωγικότητας και του εισοδήματος.

 

Η Αριστερά με την εναλλακτική στρατηγική που καταθέτει διεκδικεί την  αλλαγή πορείας της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας έχοντας ως κεντρικό και συμπυκνωμένο στόχο την διεύρυνση της δημοκρατίας, της απασχόλησης, καθώς και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των πολιτών γενικότερα.

 

*Ο Σάββας Ρομπόλης είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

 

Πηγή: epohi.gr