Η εισβολή του υποψηφίου

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Αμέριμνη στο κομμωτήριο με τη βαφή στο κεφάλι, ζαλισμένη απο το θόρυβο των σεσουάρ που δουλεύουν ακατάπαυστα,  αντιλαμβάνομαι ξαφνικά και απειλητικά την παρουσία του μπουλουκιού. Ο/η υποψήφιος/α, ακολουθούμενος/η από τον περιφερόμενο θίασο, με προτεταμένο το χέρι, μπουκάρει με τσαμπουκά, την ώρα που το φλας από τη μηχανή αστράφτει για να τον/την απαθανατίσει ανάμεσα σε κεφάλια με βαφές και αλουμινόχαρτα που δημιουργούν μια ολίγον αλμοδοβαρική ατμόσφαιρα.

Το ίδιο συνέβη και πιο κάτω, αλλά και στη λαϊκή προχθές και γενικώς όπου βρεθείς κι όπου σταθείς.

Eτσι είναι οι εκλογές θα μου πείτε και θα περάσουν. Συμφωνώ και επαυξάνω, αλλά ακόμα και στις εκλογές υπάρχουν όρια αξιοπρέπειας και σεβασμού της ιδιωτικότητας.

Για να τα πάμε καλά, λοιπόν, αγαπητέ υποψήφιε, δεν θέλω να σε ξαναδώ να με κυνηγάς για να μου πιάσεις το χέρι την ώρα που κάνω ανταύγειες ή αγοράζω τα σπανάκια μου, φορώντας τις φόρμες που έχουν αλλάξει χρώμα από τα πολλά πλυσίματα. Κυρίως, όμως, δεν σου επιτρέπω να με φωτογραφίσεις για τις ανάγκες της δικής σου προβολής. Πίστεψέ με, δεν είναι καθόλου ωραίο.

Τι θα έλεγες, αν ερχόμουν απρόσκλητη έξω από την αυλή σου την ώρα που έψηνες στα κάρβουνα, φορώντας ότι βρήκες μπροστά σου με τα χέρια μέσα στα λάδια και τα μαλλιά αμελώς ατημέλητα, ζητώντας σου μια φωτογραφία; Ε;