Η πτώση ενός ΤΙΤΑΝΑ

του Γιώργου Κυργιώργη

Ποτέ δεν είχα κοιτάξει το γηπεδό μας, όπως απόψε.
      Κάτι η ψυχή που σφίγγεται!
      Κάτι οι ίσκιοι που στοιχιώνουν στην κερκίδα!
      Κάτι η σιωπή!
      Κάτι το κίτρηνο ολόγιομο φεγγάρι, σε συνδυασμό με το
      σκοτάδι της νύχτας!
      Κάτι οι γλυκειές αναμνήσεις, της ομάδας της καρδιάς μου,
      του θρυλικού '' ΤΙΤΑΝΑ'' !
      Αλήθεια, πόσο ωραίο είναι να κοιτάς, τον συνδυασμό, του
      κιτρινόμαυρου σύμπαντος, από τη γη;
      Αλήθεια, πόσο πονά η ψυχή σου, με το γκρέμισμα αυτής της
      ομάδας, με το γκρέμισμα των αναμνήσεων της νιότης σου;

     
      Βιώνοντας, μια καθημερινότητα, που μας αναγκάζει να
      περιορίζουμε την επαφή μας, με τον χώρο στο πιο άμεσο
      περιβάλλον μας, πολλές φορές αγνοούμε τι τοπία, ομορφιές
      και ιδιαιτερότητες έχει να μας προσφέρει ο Σερβιώτικος
      χώρος, τόσο στα επί μέρους, όσο και στο σύνολο.

      Παράλληλα όμως, ο προσωπικός αγώνας του καθένα μας,
      της επιβίωσης, η εσωστρέφειά μας, και ο ατομικισμός μας,
      μας απομάκρυνε δυστυχώς και από δεσμούς-σύμβολα του
      τόπου μας.
      Πως αλλιώς, θα μπορούσα να περιγράψω την οικτρή
      αγωνιστική, διοικητική και οικονομική κατάσταση, στην
      οποία βρίσκεται το καμάρι μας, η ιστορία μας, το μεράκι
      μας, ο θρυλικός ''ΤΙΤΑΝ'' ΜΑΣ;
      Τι λέξεις και φράσεις να μεταχειριστώ, για το κατάντημα,
      της περηφάνειας της ομάδας, που πολλες γενιές ζήσαμε
      και ανδρωθήκαμε στη σκιά της.
      Λένε και είναι αλήθεια, ότι κάθε πόλη και κάθε χωριό,
      έχει τα δικά της σημεία αναφοράς, τα δικά της
      "κατατεθέντα σήματα"  
      Τα Σέρβια, πια άραγε έχουν; Την Αγία Θεοδώρα,
      την καστροπολιτεία και τον "ΤΙΤΑΝ"
      ΤΙΤΑΝ, ομάδα που ιδρύθηκε στα Σέρβια το 1927.
      Ομάδα που στη μακρόχρονη πορεία της, κατάφερε να
      συνταιριάξει στις τάξεις της, πλούσιους και φτωχούς,
      αριστερούς και δεξιούς, ντόπιους και πόντιους, και να τους
      κάνει μία οικογένεια.
      Λένε οι κοινωνιολόγοι, στην προσπάθειά τους, να εξηγήσουν
      την λατρεία των ανδρών για το ποδόσφαιρο, ότι ένας λόγος
      είναι και το ότι, όλοι λίγο ή πολύ κλώτσησαν το τόπι.
      Την στρογγυλή θεά, την μπάλλα. Έτσι και μείς εδώ στα  Σέρβια,
      άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος με δεξιότητες, αλλος αδέξιος,
      άλλος στην ενδεκάδα, άλλος στους αναπληρωματικούς,
      φορέσαμε τα κιτρινόμαυρα. Τα τιμημένα χρώματα της ομάδας
      του χωριού μας, της ομάδας της καρδιάς μας
     -ΤΙΤΑΝ, ευχή και κατάρα, για όλους εμάς, που μας τίμησε η
      θρυλική φανέλλα του.
     -ΕΥΧΗ γιατί είχαμε την ευλογία της συμμετοχής στην οικογενειά του.
     -ΚΑΤΑΡΑ γιατί μας στοιχιώνει το καταντημά του
      Τι να θυμηθώ, τον Σάββα και τον Τότο Με'ι'ντανίδη, τα θρυλικά
      αδέλφια του κέντρου της άμυνας, τον Λιάκο τον Ζυγούρη, τον
      αίλουρο τερματοφύλακα, τον Χρυσό, τον Αλβανό, τους Ιγνατιδαίους;
      Στην συνέχεια τον Τάκη τον Κωνσταντινίδη ή τον Τάσο τον Σαββίδη,
      ποδοσφαιριστές ολκής, που τόσο αδικήθηκαν!
      Φοβάμαι, οτι στην προσπάθεια αυτή, θα ξεχάσω πολλούς και τρομερά
      αξιόλογους, γι'αυτό συγνώμη.
      Ίσως κάποτε να ασχοληθώ συστηματικά με την Ιστορία του ΤΙΤΑΝΑ.
      Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι τι κάνουμε;
      Τι κάνουμε εμείς τώρα, αντί να θρηνούμε.
      Πως μπορούμε να ζωντανέψουμε την ομάδα που επιβίωσε μέσω
      πολέμων, δικτατοριών, πείνας και στερήσεων και να την
      επαναφέρουμε στην θέση που της αξίζει;
      Έ    χω πολλές ιδέες σωτηρίας, τις ίδιες, ενδεχόμενα
      περισσότερες έχουν και όλοι που υποφέρουν μαζί μου.
      Πρώτη λοιπόν πρόταση, μια συγκέντρωση των συγχωριανών μας,
      που αγαπάνε τα Σέρβια, που αγαπάνε τον ΤΙΤΑΝΑ,
      για να ανταλλάξουμε απόψεις και να προτείνουμε λύσεις,
      Και δεύτερη να ενημερώσουμε την δημοτική αρχή την
      τωρινή ή την μέλλουσα, για την ιστορία του ΤΙΤΑΝΑ,
      γιατί δυστυχώς για όλους μας, πολλοί απ'αυτούς δεν την
      γνωρίζουν και να απαιτήσουμε συμπαράσταση
      Συμπαράσταση όχι μόνο για τον ΤΙΤΑΝΑ, αλλά για την
      ιστορία αυτού του τόπου.
      Την ιστορία μας..
      Γιατί όποιος λησμονεί την ιστορία του, δεν έχει μέλλον


                            

                                           ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΓΙΩΡΓΗΣ