Ψήφος θυμού και αγανάκτησης... όμως τώρα τα πυροτεχνήματα έσβησαν

 της Στέλλας Ρουσιάδου 

Οι πολίτες, μόνοι μας διαχειριζόμαστε , με την ευθύνη της ψήφου μας, τη ζωή μας.

     Στις πρόσφατες εκλογές η ψήφος ήταν ψήφος θυμού. Ήταν ψήφος αγανάκτησης. Ήταν ψήφος δυσαρέσκειας. Η καχυποψία ενός μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης απέναντι στο «σύστημα» ενισχύθηκε, και όχι αδικαιολόγητα.

 Η αμφίβολη αποτελεσματικότητα  εκφράστηκε με την λευκή ψήφο ή την αποχή.

    Θα αναφερθώ όμως μόνο στον Δήμο Κοζάνης που από τη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης με αρχηγό την Άννα Νανοπούλου τιμήσαμε την ψήφο των πολιτών μας διεκδικώντας με  φωνή και λόγο που δεν εξυπηρετούσε  παράγοντες και σκοπιμότητες αλλά το Δημόσιο συμφέρον και το συμφέρον των πολλών και όχι των λίγων. Σας ευχαριστώ όλους για την εμπιστοσύνη που δώσατε στο πρόσωπό μου και την παράταξη που εκπροσωπούσα.

    Από την πρώτη εκλογή της απερχόμενης σήμερα Δημοτικής Αρχής, ο ισχυρός δεσμός του τότε Συνασπισμού και νυν Σύριζα με το ΠΑΣΟΚ,  την έφερνε στην εξουσία. Με αντάλλαγμα βέβαια θέσεις εξουσίας, συμμετοχή σε επιτροπές για να υποστηρίζουν με την ψήφο τους τις αποφάσεις τους και πάντα επιχορηγούμενοι και ευνοούμενοι του συστήματος. Στην πορεία προσχώρησαν και όλοι οι βολεμένοι και  το προσωπικό συμφέρον γέννησε τη διαπλοκή και το ξεπούλημα.

      Εδώ και χρόνια στις αυτοδιοικητικές εκλογές η κομματοκρατία απαξιώνει και εξευτελίζει την τοπική αυτοδιοίκηση. Πόσα  κομματικά «στελέχη» που χρίσθηκαν δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες αντιδήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες, δε διαχειρίστηκαν το αξίωμα σαν εφαλτήριο ανόδου στις ιεραρχήσεις της κομματοκρατίας; Παιχνίδια βουλευτών εν ενεργεία και μη , πολιτευτών, ξεπούλημα συνειδήσεων, προκλητική ιδιοτέλεια, για να στήσουν ο καθένας το δικό του  πελατειακό κοινό. Γιατί για κάποιους το όραμα λειτουργεί σαν πρόσχημα για το προσωπικό συμφέρον.. Επιτέλους, τι περισσότερο θέλαμε να δούμε για να βγάλουμε τις συνέπειες της κοινής αγανάκτησης ; Η οργή, η αηδία, η πίκρα των πολιτών  οδήγησε στην ανατροπή. Τα προφανή όμως δεν είναι πάντοτε από όλους ορατά.

      Η προηγούμενη  όμως Δημοτική Αρχή ήδη έκανε το τελευταίο της ταξίδι  προς την ιδιοτελή της μοναξιά… εσείς το ξεκινάτε...το αποτέλεσμα απρόβλεπτο.

      Για πολλούς ήταν μια ανατροπή απρόβλεπτη. Πράγματι ήταν μια  ηχηρή απάντηση των πολιτών στους αλαζόνες που πίστευαν πως είναι αναντικατάστατοι και δεν έχαναν την ευκαιρία να υπενθυμίζουν στην αντιπολίτευση όταν δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν έμπρακτα και τεκμηριωμένα την άποψή τους, στα Δημοτικά Συμβούλια ότι ο λαός επέλεξε αυτούς! Να όμως που όλα αλλάζουν και η ασφάλεια  είναι μόνο μια φρεναπάτη, όπως η μονιμότητα, το για πάντα. Το αποτέλεσμα ήταν απρόβλεπτο γιατί δεν εξελέγει το προβλέψιμο……

     Ναι είναι μια ανατροπή. Αλλά τι ανατροπή; Ανατροπή προσώπων, ανατροπή νοοτροπίας, ανατροπή αντιλήψεως, ανατροπή πολιτικής…θα δείξει!

Είναι απρόβλεπτο το αποτέλεσμα  γιατί θα έρθουν στο Δημοτικό Συμβούλιο νέοι άνθρωποι, συγκροτημένοι, πιο άξιοι, επιτυχημένοι, επιστήμονες, άφθαρτοι, καθόλου εγωιστές, ιδεολόγοι…γιατί θα σταματήσουν οι πελατειακές σχέσεις…ή γιατί είναι κάτι   τόσο καλό που δεν το περιμέναμε...;

     Τώρα τα πυροτεχνήματα έσβησαν, οι γιορτινές εξέδρες διαλύθηκαν, οι τηλεοπτικοί μαραθώνιοι εξέπνευσαν. Σε λίγο η καθημερινότητα θα καταπιεί την τεχνητή πανηγυριώτικη έξαρση και θα έρθει η ώρα της αλήθειας, δηλαδή η εφαρμογή των επαγγελιών. Οι πολίτες περιμένουν να ενημερωθούν  για την πραγματική κατάσταση του Δήμου, και την υλοποίηση των όσων υποσχέθηκαν.

      Πόσο όμως αφορούν τον πολίτη σήμερα όλα αυτά; Πόση σχέση έχει η πολιτική με την πραγματικότητα της ζωής του, με τα πραγματικά του προβλήματα;

    Ο θυμός και η διάθεση εκδίκησης δεν έχουν περάσει, παρά το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι «πιο κάτω δεν πάει».

    Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά που ακούσαμε προεκλογικά δεν ήταν μια προπαγανδιστική απάτη, και εκμετάλλευση της ανάγκης μας για πλασματική αισιοδοξία που για ακόμη μια φορά  θα  μας ταπεινώσουν, θα μας  εξευτελίσουν. Ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν ήταν αυτό γιατί πιστέψαμε στο αισιόδοξο ψεύδος από τον ρεαλισμό των κριτικών επιγνώσεων, γιατί τίποτε δεν είναι «δεδομένο» για όσους καταγγείλαμε, για  όσους  ελπίζουμε,  για όσους ονειρευόμαστε.

Όπως και νάχει όμως καμιά μάχη δεν πάει χαμένη . Αρκεί να μην λησμονούμε ποτέ τον απόηχό της.

Καλή επιτυχία και δύναμη σε όσους εκλέχτηκαν.

                                                                                        

                                                                                          Ρουσιάδου Στέλλα

                                                                                 Οικονομολόγος - Εκπαιδευτικός