ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΙΜΕΡΑ - ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Το διακόνημα στο Μυστήριο της Μετάνοιας και της Εξομολόγησης στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Ίμερα (18-11-2013) της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης και στην προέκταση του διακονήματος, η συνέχεια στο καφενείο του χωριού για τον καφέ και το δροσερό νερό. Βίωμα, γεύση και απόλαυση.

Η αίσθηση ηρεμίας, που σου μεταδίδει η όλη επίπλωση του καφενείου, με τις δεκάδες φωτογραφίες σε όλους τους τοίχους και στις κολόνες, που απεικονίζουν την ιστορία και την πίστη, μέσα στη βαθειά ευσέβεια των ανθρώπων της εργασίας του χωριού, η συνομιλία με τους ελάχιστους θαμώνες, η δημιουργική ησυχία, όλα αυτά και πολλά ακόμα, μπορεί να σου συμβούν ως αποτύπωμα, ένα ηλιόλουστο φθινοπωρινό μεσημέρι στην Ίμερα των Σερβίων, σαν αυτό της 18^ης Νοεμβρίου του 2013.

Στο καφενείο, τρεις άνθρωποι. Οι ιδιοκτήτες του, η κυρά-Παρθένα και ο σύζυγός της Παύλος Θεοδωρίδης (75 και 77 ετών αντίστοιχα) και ο κυρ- Γιώργος Ν. Πολύζης, 80 ετών, (Βελβεντινός, κάτοικος και γαμπρός στην Ίμερα από το 1944) που σου αραδιάζουν όλη την ιστορία του χωριού και το ήθος των γενεών που παρήλθαν από αυτόν τόπο. Γοητεύεσαι.

Στην κεντρική κολόνα ψηλά, δεσπόζει η φωτογραφία του αείμνηστου δάσκαλου Νίκου Παπαευαγγέλου από το Βελβεντό. Συγκινούμαι. Υπήρξα μαθητής του στο Δημοτικό Σχολείο Βελβεντού. Αιωνία η μνήμη.  

Αναφέρονται στο δάσκαλο Νίκο Παπαευαγγέλου με σεβασμό και οι τρεις, παρ’ ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια. Μιλάνε ασταμάτητα: ‘’Τον είχαμε δάσκαλο από 1948 ως το 1958. Μια δεκαετία. Αυτός, μας έμαθε γράμματα. Ήταν πολύ καλός. Εκεί που μιλούσε, όλο χαμογελούσε. Ήταν πάντα γελαστός. Είχε τότε το Σχολείο γύρω στα 160 παιδιά. Ο δάσκαλος, μας αγαπούσε και μας φρόντιζε όλους. Έλεγε στους γονείς μας, να πάνε τα παιδιά στο Γυμνάσιο, να μη μείνουν μόνο με τα γράμματα του Δημοτικού…. Οι δρόμοι τότε ήταν χωματόδρομοι, είχαν πολλές πέτρες. Μας έβαζε και καθαρίζαμε τους δρόμους από τις πέτρες. Μαθαίναμε να δουλεύουμε…. Τις Κυριακές, μας έπαιρνε και μας πήγαινε στην Εκκλησία και μάλιστα με τη σημαία…. Θυμόμαστε και τις λαμπαδηφορίες. Στις Εθνικές γιορτές έλαμπε το χωριό…. Ήταν δάσκαλος, όπως λέει και το όνομα’’, λένε με απόλυτο λόγο και οι τρεις.   ‘’Τότε υπήρχε ‘’σέβαση’’ στο δάσκαλο. Σήμερα ούτε στον παπά δεν υπάρχει ‘’σέβαση’’, αποφαίνεται, μια και δυο φορές, η κυρα-Παρθένα.

Γλάστρες με πρασινάδες καλύπτουν γύρω τους τοίχους του καφενείου. Και πάνω από αυτές, φωτογραφίες και επιγραφές.

Σε μία από αυτές η ποδοσφαιρική ομάδα, ‘’Εθνική Ελλάδος, γεια σου’’ και στην ίδια φωτογραφία, επάνω αριστερά ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και κάτω δεξιά ο ανεπανάληπτος Στέλιος Καζαντζίδης.

Μια επιγραφή γράφει: ‘’Αγαπάτε την καθαριότητα’’ και μια άλλη: ‘’Απαγορεύεται το σπάσιμο’’. Εξηγεί η κυρα-Παρθένα: ‘’Παλιά, με την επιγραφή, αν κάποιος έσπαζε, του το χρέωνες όσο ήθελες. Ήταν νόμος. Τώρα, πάει…’’.

Στο κέντρο του καφενείου η μεγάλη σόμπα από χοντρή λαμαρίνα, αναμμένη με ξυλοκάρβουνα, προσφέρει όλο το χειμώνα τη ζέστη και τη θαλπωρή στους επισκέπτες, αυτήν ακριβώς τη ζεστασιά και τη θαλπωρή, που με την καρδιά τους και την αγάπη τους, σου προσφέρουν οι απλοϊκοί άνθρωποι της Ίμερας και όλης της Ελληνικής υπαίθρου χώρας.

Φωτογραφίες, επιγραφές, πρασινάδες, ντόπιες ελιές παραγωγής Ίμερας, σάλτσες χειροποίητες σε γυάλινα βάζα, κυδώνια, όλα, ένα απλωμένο σχολείο στο καφενείο του χωριού για ανάγνωση ενός πολιτισμού που υπάρχει και αναπνέει (ακόμα) ανάμεσά μας.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος

19-11-2013