Περί Αμυνταίου: " Ενα στρατόπεδο παραπάνω..."

του Πάσχου Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Φυσικά, δεν λειτουργούν οι οριζόντιες περικοπές που τρία χρόνια τώρα ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να σταθεροποιήσουν -τάχα μου- την οικονομία. Η μείωση μισθών πιθανόν να λειτουργήσει βραχυπρόθεσμα: όταν οι αγορές ακριβαίνουν το κόστος δανεισμού μιας χώρας, οι οριζόντιες περικοπές μπορούν να λειτουργήσουν πυροσβεστικά, πριν αυτό το κόστος καταστεί ασύμφορο. Η κυβέρνηση δείχνει την πολιτική βούληση να μειώσει το κόστος του Δημοσίου (ανεξαρτήτως τρόπου) και οι επενδυτές μπορεί να πειστούν να συνεχίσουν τον δανεισμό. Αυτή η περίοδος στην Ελλάδα τελείωσε (χονδρικά) στις αρχές του 2011.

Παρά τις μειώσεις των εισοδημάτων το 2010, παρά την τεράστια μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος, οι αγορές δεν επείσθησαν. Κράτησαν τα spreads ψηλά και όλοι στην Ευρώπη κατάλαβαν ότι η Ελλάδα θα μείνει στην εντατική για πολύ καιρό.

Τότε όλοι συμφωνήσαμε ότι για να ανακάμψει η χώρα, χρειάζονται δραστικές μεταρρυθμίσεις. Οχι τόσο που να φτάνουν στις απολύσεις -θου Κύριε!- δημοσίων υπαλλήλων, αλλά τουλάχιστον στο κλείσιμο μονάδων του Δημοσίου, όπως είναι τα στρατόπεδα. Τέτοια έχουμε πολλά. Δημιουργήθηκαν την εποχή του «κομμουνιστικού κινδύνου» και στις μεγάλες πόλεις για την καταστολή εξεγέρσεων (η Αθήνα κάποτε ήταν περικυκλωμένη από στρατόπεδα· κάποια, όπως στο παραμεθόριο... Καβούρι, παραμένουν σε λειτουργία για καλές μεταθέσεις ημετέρων) αλλά και στα βόρεια σύνορά μας. Το ανατολικό μπλοκ κατέρρευσε, αλλά όχι και οι πελατειακές σχέσεις των υπουργών με τοπικούς φορείς. Ετσι σε όλη την επικράτεια λειτουργούν στρατόπεδα για να φαίνονται οι υπουργοί, όπως ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, φιλολαϊκοί. Με τα δικά μας λεφτά, φυσικά.

Ετσι προχθές το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ανέστειλε την απόφαση για την απομάκρυνση των μονάδων στρατού από την περιοχή του Δήμου Αμυνταίου. Προηγήθηκαν έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, οι οποίοι, σύμφωνα με το χθεσινό ρεπορτάζ της «Κ»: «Συγκεντρώθηκαν έξω από το στρατόπεδο, όπου ήδη βρίσκονταν φορτηγά, για να ξεκινήσει η μεταφορά υλικού, προκειμένου να δηλώσουν την αντίθεσή τους».

Ο δήμαρχος Αμυνταίου, Μάκης Ιωσηφίδης, δήλωσε στην «Καθημερινή»: «Στο στρατόπεδο φιλοξενούνται περίπου 350-400 και μετά την απομάκρυνση δημόσιων υπηρεσιών ο πληθυσμός αυτός είναι σημαντικός για την πόλη... Μετά την απομάκρυνση των υπηρεσιών, ο κόσμος πάει στην Κοζάνη και τη Φλώρινα για να διεκπεραιώσει τις υποθέσεις του. Αν κλείσει και το στρατόπεδο, θα ερημώσει ο τόπος».

Δεν ξέρουμε πόση τιμή περιποιεί στους κατοίκους του Αμυνταίου η δήλωση του δημάρχου ότι το μόνο που αξίζει στην πόλη είναι το στρατόπεδο. Στο κάτω κάτω της γραφής το Αμύνταιο παράγει υπέροχα κρασιά και πολλά άλλα μοναδικά τοπικά προϊόντα. Η δε περιοχή είναι απαράμιλλου κάλλους, που οι τοπικοί άρχοντες θα μπορούσαν να αναπτύξουν, αντί να ζητιανεύουν το εισόδημα 350-400 φαντάρων κι αξιωματικών.

Αλλά εν προκειμένω το θέμα μας δεν είναι ο δήμαρχος. Το πρόβλημα είναι οι υπουργοί σαν τον κ. Αβραμόπουλο, που αντί να εξορθολογίζουν το κράτος, το παίζουν φιλολαϊκοί, έχοντας κατά νουν την πολιτική τους καριέρα. Επομένως, τώρα που θα έρθει ο λογαριασμός της εφορίας, ας θυμηθούμε τον κ. Αβραμόπουλο και άλλους συναδέλφους του κι ας πληρώσουμε με χαρά για να συντηρούν αυτοί τις ευρύτερες πολιτικές τους φιλοδοξίες.