Και βγήκαν για μια ακόμη χρονιά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών. Μαζί,
-λιγότερες αισθητά- ακολουθούν οι επετειακές ανακοινώσεις γι’ αυτούς που
πέτυχαν και τους άλλους που θα βρουν το δρόμο τους αλλού. Με μεγάλη
δόση τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια, προβληματισμού για το τι μπορεί
να σημαίνει ένα πτυχίο, αλλά και (αυτο)κριτικής από το σύστημα στο
σύνολό του για τα προβλήματα της πορείας από το νηπιαγωγείο στο
πανεπιστήμιο.
Επειδή, όλοι περάσαμε απο αυτό το σύστημα με μικρότερη
ή μεγαλύτερη επιτυχία, ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν είσαι 18 όλα τα
μπορείς.
Και είναι στο χέρι σου να κάνεις μια σπουδαία αρχή, περνώντας
στο πανεπιστήμιο ή να διαγράψεις μια πιο σημαντική πορεία, διαλέγοντας
άλλο δρόμο.
Το θέμα είναι να μην πιστέψεις ότι επειδή πέρασες στο
πανεπιστήμιο έκανες κάτι σούπερ και βάλεις τη μηχανή στο ρελαντί. Oλα
κρίνονται στον αγώνα μετά.
Αν πάλι δεν πέρασες, ίσως και να είναι
καλύτερα σε αυτή τη φάση, καθώς θα αναγκαστείς να βάλεις το μυαλό σου να
δουλέψει φουλ τάιμ.
Σε κάθε περίπτωση, κρίση-ξεκρίση, με ότι
εμπόδια και ευκαιρίες αυτή δημιουργεί, δεν υπάρχουν γενιές νικητών και
χαμένων. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου