H αβάσταχτη ελαφρότητα του Facebookφαίνεσθε..

Του Γιώργου Στασιμιώτη*
 Πριν περίπου 10 χρόνια  ξεκινούσε η επανάσταση των κοινωνικών δικτύων,  ˙  «Υοu will never walk alone»  φάνταζε να τραγουδούν - για την ακρίβεια να πατούν με δύναμη και ταχύτητα το πληκτρολόγιο - ενθουσιασμένοι  ένας ένας οι «επαναστάτες» των κοινωνικών δικτύων σαν άλλοι πιστοί οπαδοί της Liverpool.  Βέβαια ορμητήριο της μετάδοσης του χαρμόσυνου μηνύματος (βλέπε αργότερα «αίτημα φιλίας»)  δεν ήταν το περίφημο λιμάνι της Μεγάλης Βρετανίας αλλά ο προσωπικός υπολογιστής του καθενός .

Τα κοινωνικά δίκτυα λοιπόν έφεραν την επανάσταση, κήρυξαν τον πόλεμο στην μοναξιά και σιγά σιγά έγιναν η καλημέρα μας,  η καληνύχτα μας.  Έγιναν «εμείς» .

Εμείς λοιπόν και το κοινωνικό  φαινόμενο του Facebook γίναμε ένα. Αλλά σε αυτή την ένωση το ψηφιακό μας πρόσωπο υπερίσχυσε του απτού ..Πριν καν κάνουμε μια σκέψη, πριν πατήσουμε το κουμπί στην μηχανή για μια φωτογραφία  το έχουμε ήδη «ποστάρει».. Τότε ξεκινάει η αγωνία του φοβερού και τρομερού πραγματικά αγώνα ζωής…

«Πόσα like θα μαζέψω σήμερα?»… Θέτει το facebookφαίνεσθε τα γρανάζια του σε τροχιά..

Έχουμε φτάσει στο σημείο τα «like» να προσδιορίζουν  το πόσο έξυπνοι, ψαγμένοι, διαβασμένοι είμαστε , αν η  μουσική που ακούμε είναι cool..σε γενικές γραμμές πόσο «ωραίοι» είμαστε σαν άνθρωποι βρε αδερφέ. Και τώρα που είπα ωραίος.. Για να βγάλω και μια φωτογραφία μπροστά στον καθρέφτη με το κινητό σε μοιραία στάση… Θα σαρώσω τα like..Είναι και αυτή η κοπέλα που γνώρισα χθες και την έκανα φίλη..Είπαμε, όσο περισσότερα like τόσο καλύτερα! Για την κούφια ματαιοδοξία μας, την σημαία του  facebookφαίνεσθε…

 Έχει και συνέχεια.

Μα καλά πήγες στο πιο “in” μπαράκι της πόλης  και ακόμα δεν το μοιράστηκες  με τους εικονικούς σου φίλους? Όταν φυσικά βγαίνεις, γιατί τα ξενύχτια έχουν δώσει πλέον την θέση τους στο «ξενυχτώ» στο facebook..Ναι,ναι ξέρω. Φταίει αυτή η ριμάδα η κρίση.. Αλλά και το φλερτ και το να κοιτάς τον άλλο στα μάτια δεν αντικαταστάθηκε από το κοιτάω τον υπολογιστή και στην καλύτερη περίπτωση την κάμερα? Το «μυρίζεις ωραία, τι άρωμα φοράς?» δεν είναι πλέον απλά μια φωτογραφία του αρώματος που θα απολάμβανες αν ήσουν έξω μαζί με τον φίλο, φίλη, σύντροφο με τον οποίο «μιλάς στο facebook»?Και για αυτά φταίει η κρίση και το ΔΝΤ?

Οι αισθήσεις έχουν πλέον ατροφήσει σε σημείο που η πραγματική επαφή μας φαίνεται δύσκολα διαχειρίσιμη. Γινόμαστε ολοένα και περισσότερο συναισθηματικά ανάπηροι. Προτιμούμε να γράφουμε για τα συναισθήματα μας παρά να μιλάμε για αυτά.. Θέλει θάρρος το δεύτερο…το πρώτο απλά facebook και ένα κινητό, ένα tablet ή έναν υπολογιστή… Σε ενδιαφέρει κάποιος? Του στέλνεις αίτημα φιλίας, βλέπεις το παρελθόν, το παρών  και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς και μέσα σε λεπτά είναι σαν να τον ξέρεις μια ζωή.. Που χρόνος τώρα να παλέψεις να μάθεις τον άλλο, να σου περιγράψει ένα ωραίο ταξίδι που πήγε, να σου πει για την αστεία ατάκα που έκανε τους πάντες γελούν και αυτόν/αυτήν να κοκκινίσει. Όλα είναι εκεί, στο πιάτο του χρώματος μπλε που μας σερβίρει με τόσο μαεστρία η προγραμματιστική ομάδα του μεγάλου «F».. 

Ίσως κάνετε την ερώτηση..τεχνοφοβικός? Οπισθοδρομικός? Το αντίθετο. Δεν αφορίζω τα κοινωνικά δίκτυα και  το  facebook. Με λυπεί όμως η συναισθηματική μας κενότητα που όσο περνούν τα χρόνια αυξάνει με την λάθος  χρήση της τεχνολογίας και μόνο η τεχνολογία δεν φταίει.

Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν τον ρόλο τους στις κοινωνίες του σήμερα και ναι μπορούν όντως να είναι ένα εργαλείο στο να  βρισκόμαστε πιο πολύ σε επαφή με κοντινά μας πρόσωπα ή και να γνωρίσουμε κόσμο, να έχουμε μια διαδραστικότητα  με πολλούς φίλους μας ταυτόχρονα. Να μοιραζόμαστε στιγμές έστω και εικονικά.

Αλλά τα εργαλεία πρέπει να ξέρεις ή να σε διδάξουν να τα χρησιμοποιείς και να έχεις και ένα μέτρο. Η ανθρώπινη επαφή δεν πρέπει να αντικαθίσταται τόσο απλά ώστε μετά να φτάσουμε στο σημείο να αρχίσουμε τα "τα λέμε" όπως θα έλεγε η φίλη μου η Κατερίνα. Αποστασιοποιημένοι..λαλίστατοι στον υπολογιστή.."μουγκοί" από κοντά.. Μόνοι με χιλιάδες γύρω. Σίγουρα δεν πρέπει να ποτίσουμε και άλλο τον κόσμο, ειδικά τους νεότερους με την ιδέα ότι είμαστε ότι γράφει αυτή η σελίδα στην οθόνη.. Ο ναρκισσισμός είναι κάτι χαριτωμένο μόνο στον Μελένιο το Στρουμφάκι..

Συνεπώς είναι στο χέρι μας όπως πάντα να κάνουμε την επιλογή. Αλλιώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι και τόσο κοινωνικά.  Στην πραγματικότητα σε απομονώνουν. Στην πραγματικότητα είναι μοναχικά…
*Γεώργιος Στασιμιώτης / Georgios Stasimiotis
Διπλ.Μηχανολόγος Μηχανικός,Μ.Sc./Diploma Mechanical Engineer, Μ.Sc
http://www.trienergeia-mixaniki.gr/