«Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα»

Του Γιώργου Μητλιάγκα     

Ο Α. Πανταζής που έγραψε αυτό το στίχο και ο Β. Παπακωνσταντίνου που τον τραγούδησε (1982), δεν προσπαθούν να περάσουν το φόβο και την αδράνεια στον άνθρωπο.

Αντίθετα αμφισβητώντας το πολιτικό σύστημα που λειτουργεί χωρίς δημοκρατία, διαφάνεια, λαϊκό έλεγχο και συμμετοχή, επιδιώκουν να συνεγείρουν τις συνειδήσεις για να απελευθερώσουν τις δυνάμεις που θα σαρώσουν, χωρίς φόβο, τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα.

Τραγουδώντας λοιπόν αυτόν τον στίχο, αυτόματα ο ανθρώπινος εγκέφαλος, διαλύοντας το φόβο, τον μετατρέπει στο ριζοσπαστικό λόγο «δεν θα αφήσω να γίνει ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ»

Αυτό φοβάται το πολιτικό σύστημα και όσοι το υπηρετούν και εξυπηρετούνται παντοιοτρόπως: ΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ και τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη π.χ. μόλις αντιλήφθηκε ότι το εκλογικό σώμα έσπασε τις ρίζες, δίνοντας στην Αριστερά κοντά στο 40%, τρόμαξε και αυτόματα συσπειρώθηκε κάτω από τον πιο μισητό της άνθρωπο, τον Α. Σαμαρά. Το ίδιο και ο Ε. Βενιζέλος τρόμαξε μήπως κυβερνήσει η Αριστερά και έσυρε το ΠΑΣΟΚ κάτω από την πιο συντηρητική έκδοση της Ν.Δ., στηρίζοντας Α. Σαμαρά χωρίς καμιά επιφύλαξη.

Και οι δύο, Μπακογιάννη-Βενιζέλος, διαλύοντας ουσιαστικά τα κόμματά τους, έτρεξαν να προστατέψουν το πολιτικό σύστημα και τα συμφέροντά τους.

Κι ο Κουβέλης; Ιδού η απορία!!! Τι ζόρι τραβούσε και στήριξε την πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση της δεξιάς, μετά τη μεταπολίτευση; Διότι χωρίς αυτόν δεν θα επιβίωνε η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά. Σ’ αυτό ας απαντήσουν οι ψηφοφόροι της ΔΗΜΑΡ, που χωρίς να ερωτηθούν ο Φ. Κουβέλης αποφάσισε για αυτούς χωρίς αυτούς και τους έσυρε εκόντες άκοντες.

Διότι οι ηγεσίες όλων αυτών των κομμάτων που στήριξαν και στηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση της ΣΥΜΦΟΡΑΣ, λειτουργούν συγκεντρωτικά, αρχηγικά και χωρίς ουσιαστική δημοκρατία και διαφάνεια.

Οι όποιες διακηρύξεις τους και τίτλοι τους που αναφέρονται σε δημοκρατία και σοσιαλισμό φάνηκε ότι είναι χωρίς αντίκρισμα.

Και τα άλλα κόμματα της Αριστεράς και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σ’ αυτά, λειτουργούν δημοκρατικά, με διαφάνεια και αποκεντρωμένα; Ιδού μια άλλη απορία!

Το ΚΚΕ με τη δομή που έχει, ιδιαίτερα την τελευταία εικοσαετία, λειτούργησε άκρως συγκεντρωτικά και μονολιθικά, όπως αναφέρεται εξάλλου και στο καταστατικό του. Οι λέξεις δημοκρατία, διαφάνεια και αποκέντρωση προκαλούν ρίγη στην ηγεσία του ΚΚΕ. Διότι επί 22 σχεδόν χρόνια με την απόλυτη κυριαρχία της Α. Παπαρήγα, όποιος τολμούσε να εκφράσει ελεύθερα και δημοκρατικά τη διαφορετική, προσωπική του άποψη, διαγράφονταν ή παραγκωνίζονταν αυτόματα.

Αυτού του τύπου τα Αριστερά κόμματα στον κόσμο και στη χώρα μας, όπως το ΚΚΕ, παρά την ένδοξη ιστορία τους, διαλύθηκαν ή συρρικνώθηκαν σε ελάχιστα ποσοστά και επιρροή. Η απαγόρευση της προσωπικής σκέψης εσωτερικά και κυρίως δημόσια συνθλίβει, αποδομεί και διαλύει κόμματα, εξουσίες και χώρες ολόκληρες μαζί με τα πολιτεύματά τους, όσο ισχυρά κι αν δείχνουν.

Και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α; Ιδού το τελευταίο ερώτημα και απορία!

 Ξαφνιάστηκαν, κρυφοχάρηκαν ή εκφράσανε την υγιή ανησυχία τους, η κ.ο. του ΚΚΕ Κοζάνης και όσοι σχολίασαν τις απόψεις μου στην εκπομπή των Μ. Αγραφιώτη και Μ. Μαρκόπουλου στο ραδιόφωνο του WEST. Πώς είναι δυνατόν ένα γνωστό μέλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, όπως ο Γ. Μητλιάγκας, να εκφράζει και μάλιστα δημόσια την αντίθεσή του ή τη διαφορετική άποψή του για την αύξηση του νερού στα χωριά ή για τη λειτουργία της Δημοτικής Κίνησης «Κοζάνη, Τόπος να ζεις», ή για τη διαφάνεια των οικονομικών στο Δήμο Κοζάνης κ.ά., χωρίς να πάρει θέση ακόμα η οργάνωσή του;

Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί, ούτε με φοβίζει η διαφορετική, ακόμα και η αντίθετη άποψη και σκληρή κριτική. Σιχαίνομαι μόνο τη ρουφιανιά μέσα από την ανωνυμία του «χαμόργκα-τυφλοπόντικα», που δεν έχει την τόλμη να βγει στην επιφάνεια και στο φως.

Φαίνεται όμως ότι ή δεν κατάλαβαν ή δεν μπορούν να το χωνέψουν κάποιοι πως εδώ έγκειται και η επιτυχής πορεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ότι δηλαδή το εγχείρημα της σύνθεσης και συνύπαρξης διαφορετικών απόψεων, ιδεών και ρευμάτων, πετυχαίνει θαυμάσια αποτελέσματα.

Χωρίς την ανοχή της διαφορετικότητας, επέρχεται η ακύρωση, ακόμα και ο θάνατος των πιο ριζοσπαστικών και προοδευτικών ιδεών και απόψεων. Η έλλειψη δημοκρατίας, διαφάνειας και αποκέντρωσης αποτελούν τα βασικά ελλείμματα του πολιτικού συστήματος της χώρας και των κομμάτων.

Αυτές οι ελλείψεις άφησαν στο περιθώριο τους Έλληνες πολίτες με τα τραγικά αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα. Οι πολίτες που συμμετέχουν και υποστηρίζουν το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν αντιληφθεί ότι ίσως είναι το μόνο κόμμα που επιχειρεί και προσεγγίζει αυτά τα ζητήματα στην κομματική του λειτουργία πρώτα, ώστε να μπορέσει να τα μετατρέψει ως πολιτική πλέον όταν θα κληθεί να αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας.

Διότι μια χώρα για να προοδεύσει και να λειτουργεί ισότιμα και δίκαια για όλους, πρέπει να έχει εμπνευσμένους και αισιόδοξους πολίτες που θα τραγουδούν το στίχο «ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ».

                                            ΚΟΖΑΝΗ  ΜΑΗΣ 2013