ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΑΣΧΑ 2013

ΠΑΥΛΟΣ

ΕΛΕΩ   ΘΕΟΥ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ    ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 

ΣΕΡΒΙΩΝ   ΚΑΙ   ΚΟΖΑΝΗΣ

Προς τον ευσεβή κλήρον, τους εντιμωτάτους άρχοντας

τους ενδοξωτάτους και γενναιοτάτους αξιωματικούς

των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας,

τους δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς,

τους ελλογιμοτάτους λειτουργούς πασών των βαθμίδων της εκπαιδεύσεως

και τον ευλαβή λαόν της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

 Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Χριστός Ανέστη.

Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου ηκούσθη εις την αυλήν του ηγεμόνος Πιλάτου, από τα χείλη του Εβραϊκού λαού, του πολλαπλώς, ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως ευεργετηθέντος, το «άρον, άρον Σταύρωσον αυτόν ...» (Ιω. 19:15). Εξέστη ο Πιλάτος! Για μια στιγμή έμεινε άφωνος και αμήχανος αδυνατώντας να λάβη οποιανδήποτε απόφασιν δια τον Χριστόν, καθώς δεν εύρισκεν «εν αυτώ ουδεμίαν αιτίαν ...» (Ιω. 19:4). Και απ’ έξω ο όχλος και ολόκληρος η ηγεσία, πλην ελαχίστων, «περισσώς ανέκραζεν... άρον, άρον Σταύρωσον αυτόν...».

Και οι Εβραίοι, έμπλεοι δηλητηρίου και εγκληματικότητας, τον εσταύρωσαν! Ποίον; Τον Θεό τους, τον Δημιουργόν τους, την Χαράν των αγγέλων, την θυσιαστικήν Αγάπην! Τον εσταύρωσαν, αφού προηγουμένως τον ενέπαιξαν, τον κατασυκοφάντησαν ως πλάνον, ως βλάσφημον και υβριστήν του Θεού! Μη γένοιτο, υβριστής ο Θεός! Τον φραγγέλωσαν, του φόρεσαν ακάνθινον στέφανον και τον ενέπαιξαν ως ψευδοβασιλέαν!

Ολίγον συναίσθημα ανθρωπιάς αν υπάρχη διαχρονικά εις την καρδίαν του ανθρώπου, φρίττει μελετώντας τούτο το πάθος, έστω και αν συντελείται σε κοινόν θνητόν!

Αλλά τι λέγω; Ο διάβολος μισεί τον άνθρωπον έως εξωντώσεως, διότι είναι η εικόνα του Θεού, είναι το πρόσωπόν Του. Είναι το μόνον δημιούργημα, το οποίον φέρει «πνεύμα ζωής» και έχει προορισμόν την συγκληρονομίαν και συμβασιλείαν άμα τη εξόδω εκ του κόσμου τούτου και της Δευτέρας Αυτού ενδόξου παρουσίας.

Πίστευε ο ταλαίπωρος ο διάβολος και τα όργανά του ότι εσταύρωνε έναν εκλεκτόν του Θεού, όπως και τους προφήτας, τους δικαίους και τους διδασκάλους! Δεν εγνώριζε ότι εθανάτωνε Αυτόν, ο Οποίος θα του έκλεινε τον Άδην και το Βασίλειον της μονοκρατορίας του! Πόσον θεοσόφως και αγιο-πνευματοκινήτως αναγράφει και περιγράφει τούτο το γεγονός ο ιερός πατήρ της Εκκλησίας μας εις μίαν των ευχών της γονυκλισίας την πανεπίσημην ημέραν της Πεντηκοστής: «τον δε αρχέκακον και βύθιον δράκοντα, θεοσόφω δελεάσματι αγκιστρεύσας ...»!

Αυτόν λοιπόν εσταύρωσεν και έθαψεν και όχι μόνον, αλλά εσφράγισεν τον τάφον και έβαλεν και φρουράν! Τι σημαίνουν όλα αυτά; Και πως ερμηνεύονται; Φόβος, μίσος, φθόνος! Και αποθανόντα τον εφοβούντο. Δεν ησύχασεν η συνείδησίς των, δεν τους καθησύχασε το γεγονός της αποφάσεώς των. Επόμενον ήτο, διότι τα έργα του Θεού ηρεμούν, αγάλλουν την καρδίαν, τον νουν και την όλην ύπαρξιν του ανθρώπου, ενώ τα έργα του διαβόλου και της αμαρτίας αναστατώνουν τον όλον άνθρωπον, τον μετατρέπουν σε απάνθρωπον, σε εγκληματικήν παρουσίαν!

Και όλα αυτά συντελούνταν υπό του ανθρώπου στον Μεσσίαν Χριστόν, στον Σωτήρα Χριστόν! Και ο Πιλάτος ένιψεν τας χείρας του και ο εβραϊκός όχλος και η ηγεσία του εκαταράσθησαν εαυτούς και διαχρονικά όλον το γένος των λέγοντας επιδεικτικά: «το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών...» (Μτθ. 27:25).

Νεκρική και εγκληματική σιωπή κατέκλυε, μάλλον κατεπλάκωνε την πόλιν της Ιερουσαλήμ, και αίφνης γεγονός απίστευτον και ανερμήνευτον αναταράσσει και συνταράσσει τους σταυρωτάς· νέες περιπέτειες και τρόποι καθησυχασμού και αποσιωπήσεως του γεγονότος μεθοδεύονται! Ποίον το γεγονός; Η Ανάστασις του Χριστού! Ο κενός Τάφος, ο ζωηφόρος και ζωοδότης Τάφος ομιλεί, κηρύτει και διαλαλεί αυτό το γεγονός, το οποίον επροφητεύθη εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνους πριν δια του Αγίου Πνεύματος! Το γεγονός το οποίον διαλαλείται, εορτάζεται και πανηγυρίζεται μέχρι σήμερον! Όχι ως γεγονός εορταστικόν, ιστορικόν και ανθρώπινον αλλά ως θεϊκόν, ουράνιον και σωτήριον, με αποδέκτην τον άνθρωπον δια την σωτηρίαν του και τον μετά τον τάφον προορισμόν του. Ως εξής σημειώνει αυτό το γεγονός ο Απόστολος των εθνών Παύλος: «Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι.» (Α  Κορ. α,18). Και η Εκκλησία μας ψάλλει: «δια γαρ του Σταυρού Σου Κύριε κατεβλήθη ο Άδης και ο θάνατος τέθνηκε‧ νεκρωθέντες ανέστημεν, και ζωής ηξιώθημεν‧ τον παράδεισον ελάβομεν, την αρχαίαν απόλαυσιν‧ διο ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τον Θεόν ημών ...» (Όρθρος Παρασκ. β  ἤχου Μ. Τεσσαρ.).

Σταυρός και Ανάστασις, αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, είναι το Σωτήριον και ελπιδοφόρον μήνυμα της Αγιωτάτης μας Ορθοδόξου Εκκλησίας δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια! Και όποιος ακολουθεί τον Σταυρόν και την Ανάστασιν, τα ενστερνίζεται, τα εγκολπώνεται ως στηριγμόν, ως τρόπον ζωής, γίνεται φως και μεταδίδει φως, είναι όλος χαρά και εκπέμπει χαράν! Γίνεται καθημερινώς Σίμων Κηρυναίος, καλός Σαμαρείτης και αχθοφόρος της αγάπης· της αγάπης του Αναστάντος Χριστού.

Αδελφοί μου, με το φως του Χριστού δεν υπάρχει καμιά κρίσις, κανένα πρόβλημα, γιατί τα πάντα είναι Χριστός, «ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων». Αμήν.

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ!  ΑΛΗΘΩΣ  ΑΝΕΣΤΗ!

Ευχέτης προς Κύριον

Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ