Ο αγώνας της …χρονιάς!!! Παλαίμαχοι ΕΛΠΙΔΑΣ Μικροβάλτου - ΑΙΑΣ Μικροβάλτου 2-2 (στα πέναλτι 3-5)

Ο αγώνας των Παλαίμαχων ΕΛΠΙΔΑΣ Μικροβάλτου με τον ΑΙΑΝΤΑ Μικροβάλτου το Μεγάλο Σάββατο 4 Μαΐου 2013, ήταν πράγματι μια μεγάλη γιορτή των Μικροβαλτινών. Δικαίωσε τις προσδοκίες όλων και αναδείχτηκε σε αγώνα της …χρονιάς, αφού τα είχε όλα… Ήταν μια συνάντηση, με περισσότερους από εξήντα (60) αγωνιζόμενους ποδοσφαιριστές και πρωτοφανή προσέλευση των απανταχού Μικροβαλτινών, που προσέφερε υπερθέαμα -όχι κατ’ ανάγκη ποδοσφαιρικό-, πολλές και πρωτότυπες βραβεύσεις -κορυφαίες στιγμές-, έντονο «παρασκήνιο», συγκίνηση και πολύ …γέλιο!!!

Πριν περάσουμε στην περιγραφή του αγώνα θα πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι ο αγώνας έγινε με τους νέους κανονισμούς της FIFA (Fέτος Iσως Fάμε Aρνί),...
που θα ισχύσουν από το 2050  -ακόμη τότε θα έχουμε …μνημόνιο!-. Θυμίζουμε μερικούς από αυτούς: επιτρέπεται το μαρκάρισμα μόνο με τα μάτια -χωρίς αγριοκοίταγμα γιατί τότε είναι φάουλ-, πέναλτι μπορείς να κερδίσεις αφού πέσεις ακόμη και 3 λεπτά μετά το …μαρκάρισμα, απαγορεύεται -μερικές φορές- να βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο περισσότεροι από 15 ποδοσφαιριστές της ίδιας ομάδας, επιβάλλεται στο διαιτητή να λήξει τον αγώνα ισόπαλο -καλά αυτό δεν είναι τίποτε για την ελληνική σημερινή πραγματικότητα- για να χτυπηθούν πέναλτι κλπ.

Η προετοιμασία των ομάδων και ιδιαίτερα των παλαιμάχων της ΕΛΠΙΔΑΣ υπό τις οδηγίες του χαρισματικού προπονητή Σάκη Σταθόπουλου ήταν -ως γνωστόν- πυρετώδης και εντατική, πάνω στα σύγχρονα συστήματα (τσίπο-υρακάφεδ-άκιαμπιρ-ίμπα).

Ο ΑΓΩΝΑΣ

Αφού τέλειωσαν οι απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες, με τον καιρό ανοιξιάτικο προς το καλοκαιρινό και τη διάθεση όλων απογειωμένη, δόθηκε από το διαιτητή Μπάμπη Σταθόπουλο γύρω στις 4:45 το εναρκτήριο λάκτισμα. Κοιλίτσες φαλακρίτσες, λευκοί κρόταφοι, «το πνεύμα πρόθυμον αλλά ο πους ανυπάκουος»,  μα πάνω απ’ όλα κέφι, αγάπη, συναδέλφωση, νοσταλγία…

Με το ξεκίνημα του αγώνα οι παίκτες του Αίαντα είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, πέφτοντας στην παγίδα που τους έστησε ο πανούργος προπονητής των παλαιμάχων που αποφάσισε να «χτυπήσει» το παιχνίδι με αντεπιθέσεις. Το γεγονός βέβαια ότι στο πρώτο εικοσάλεπτο δεν πέρασαν τη γραμμή του κέντρου, παραμένει μια μικρή …λεπτομέρεια. Πάντως, κόντρα στη ροή του αγώνα -που λέει ο λόγος-, η ομάδα του Αίαντα προηγήθηκε στο 22΄ με μακρινό σουτ του Ανδρέα Γιαννόπουλου, με το διαιτητή να σκέπτεται -πάντα με τους νέους κανονισμούς- να το ακυρώσει, αλλά να μην μπορεί. Στο 27΄ ακυρώθηκε πολύ σωστά γκολ του Αίαντα, αφού σύμφωνα με την υπόδειξη του διαιτητή ο σκόρερ σε άλλη γωνία κοίταζε και στην άλλη έστειλε τη μπάλα -καθαρή εξαπάτηση τερματοφύλακα-. Οι παλαίμαχοι αντεπιτέθηκαν και με ανάποδα φάουλ που σφύριξε ο διαιτητής -είπαμε εφαρμόζοντας τους νέους κανονισμούς και δεν θα το επαναλάβουμε-, έβαλε τους παλαίμαχους στην περιοχή του Αίαντα, οι οποίοι δεν άργησαν να απειλήσουν με πέναλτι που κέρδισε ο Νίκος Καβουρίδης (Αναστό), αφού κλώτσησε χόρτο -ήταν και λιγάκι ακούρευτο- και έπεσε μετά από λίγο -μετά 1.5 λεπτό- μέσα στην περιοχή. Το πέναλτι χτύπησε ο Τάκης Σταθόπουλος (Μίκας) αλλά απέκρουσε ο τερματοφύλακας Αχιλλέας Τζουκόπουλος (Λέας). Στη συνέχεια της φάσης ο Βασίλης Τσακνόπουλος με το δεξί του πόδι κλώτσησε το αριστερό του και έπεσε μέσα στην περιοχή. Κλασική περίπτωση πέναλτι -με τον σημερινό κανονισμό για τους «μεγάλους» τους ποδοσφαίρου μας- που ανέλαβε να χτυπήσει και πάλι ο Τάκης Σταθόπουλος (Μίκας), που αυτή τη φορά ευστόχησε με δυνατό σουτ, ισοφαρίζοντας το σκορ σε 1-1. Στο 35΄ ακυρώθηκε -πάλι σωστά- σαν οφσάιντ γκολ του Αίαντα αφού ο σκόρερ καλυπτόταν μόλις από …τέσσερις παλαίμαχους, και έτσι φτάσαμε στο τέλος του ημιχρόνου με το σκορ ισόπαλο.

Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου διέρρευσε η πληροφορία ότι άνθρωποι  εκ μέρους των παλαιμάχων -Ν.Κ. και Ν.Π. (για λόγους μη ευνόητους αναγράφουμε μόνο τα αρχικά τους)- «πλησίασαν» τον τερματοφύλακα του Αίαντα Α.Α. και του πρόσφεραν ασέβαστο ποσό για να έχει μειωμένη απόδοση (πάντως δεν ασπαζόμαστε αυτή την καταγγελία, χαρακτηρίζοντάς την παντελώς αβάσιμη και δημιούργημα των ...ρεπόρτερ που σώνει και καλά ήθελαν το παιχνίδι να έχει …απ’ όλα!).

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ξεκίνησε και το δεύτερο ημίχρονο με τους παλαίμαχους και τον προπονητή τους να πιστεύουν ότι θα πάρουν το παιχνίδι, αφού διέγνωσαν ότι οι παίκτες του Αίαντα θα ήταν πολύ κουρασμένοι -μια ζωή απροπόνητοι-. Δεν πρόβλεψαν βέβαια ότι ο προπονητής του Αίαντα –αλήθεια ποιος ήταν προπονητής;- θα έβαζε τα νέα 10χρονα-12χρονα ταλέντα (Οδυσσέας Νατσιόπουλος, Βασίλης Μπατσιακόπουλος, Γιάννης Ν. Σταθόπουλος Σάκης Α. Καβουρίδης) και λίγο μεγαλύτερους (Δημήτρη Αλεξόπουλο και Γιάννη Αλεξόπουλο), που κατάφεραν (οι μικροί) να ισορροπήσουν το παιχνίδι, εκδηλώνοντας στο χορτάρι -και λιγάκι στη φαντασία τους- περίτεχνους συνδυασμούς και φανταστικές ενέργειες. Ο Αίαντας μάλιστα ευτύχησε και πάλι να προηγηθεί στο σκορ με 1-2 στο 54΄ με σουτ του Σάκη Παλιανόπουλου, «παγώνοντας» την κερκίδα που είχε ταχθεί στην πλειοψηφία με τους παλαίμαχους. Η ώθηση της κερκίδας ήταν αυτή που έδωσε φτερά στους παλαίμαχους που κατάφεραν να ισοφαρίσουν το σκορ στο 60΄. Στο λεπτό αυτό ο Κώστας Κακούλης βρέθηκε εντελώς μόνος του στην περιοχή -περίπτωση οφσάιντ δεν υπήρχε σε καμία περίπτωση αφού ο τερματοφύλακας ήταν στην εστία- και αφού το σκέφτηκε για αρκετή ώρα, επιτέλους κάποτε πλάσαρε και πέτυχε την ισοφάριση σε 2-2 μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς. Γκολ που πέτυχε ο Αίαντας λίγο αργότερα στο 65΄ με τον Αντώνη Γιαννόπουλο ακυρώθηκε, γιατί αφ’ ενός μεν ο σκόρερ αγριοκοίταξε τον τερματοφύλακα -παράβαση-, αφ’ ετέρου δε έστειλε τη μπάλα 1,30 μ. πάνω από τη γραμμή του τέρματος, κάτι που προφανώς συνιστά επίσης καραμπινάτη παράβαση.

Έτσι το 2-2 έμελλε να είναι το τελικό σκορ της συνάντησης, με το παιχνίδι να οδηγείται στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία των πέναλτι για την ανάδειξη του νικητή. Χτυπήθηκαν καμιά δεκαριά πέναλτι από κάθε ομάδα, με την παρακάτω -στο περίπου-  σειρά και διακύμανση του σκορ:

- Γιάννης Φ. Χαρισόπουλος, απόκρουση τερματοφύλακα

- Κώστας Θεοδουλίδης, 0-1 για τον Αίαντα

- Γιάννης Χαρισόπουλος (Ράμπο) 1-1

- Σάκης Παλιανόπουλος 1-2

- Γιάννης Δ. Παλιανόπουλος, απόκρουση

- Αχιλλέας Καβουρίδης, άουτ

- Γιάννης Ε. Σταθόπουλος 2-2 ισοφάρισε για τους παλαίμαχους

- Σάκης Α. Καβουρίδης (ο μικρός) 2-3

- Νίκος Παπαδημητρίου, αποκρούστηκε εκπληκτικά από τον Α.Α.

- Βασιλάκης Μπατσιακόπουλος, αποκρούστηκε με υπερένταση

- Κώστας Παλιανόπουλος, άουτ

- Οδυσσέας Νατσιόπουλος, ελάχιστα άουτ

- Κώστας Καβουρίδης, άουτ

- Γιαννάκης Σταθόπουλος (ο μικρός) 2-4

- Βασίλης Τσακνόπουλος 3-4

- Γιάννης Α. Αλεξόπουλος 3-5 για τον Αίαντα

- Τάσος Αλεξόπουλος, άουτ

- Χαρισόπουλος Φίλιππας, άουτ

Έτσι ο Αίας Μικροβάλτου  με 3-5 στα πέναλτι, έγραψε ιστορία -ίσως και Κοινωνιολογία- κερδίζοντας το  κύπελλο, στέλνοντας παράλληλα και το μήνυμα στους αντιπάλους του στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΚ ότι την προσεχή σεζόν θα είναι πιο δυνατός…

Οι συνθέσεις των ομάδων: (Θα ανακοινωθούν σύντομα)

Γιατρός αγώνα: Θοδωρής Παλιανόπουλος, ίσως ο μόνος που δεν διασκέδασε με το παιχνίδι και ανακουφίστηκε με το σφύριγμα της λήξης, που βρήκε όλους τους συμμετέχοντες ποδοσφαιριστές σώους και αρτιμελείς.

ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Η επόμενη φάση των απονομών των κυπέλλων και των μεταλλίων ήταν αναμφισβήτητα η κορυφαία. Η δυσκολία των μελών της επιτροπής να αναδείξουν τους βραβευθέντες, λόγω ισάξιων υποψηφίων και σκληρού ανταγωνισμού, ήταν εμφανής, σε σημείο μάλιστα που χρειάστηκε να επιστρατευθούν επί σκηνής όργανα μέτρησης και να ζητηθεί η βοήθεια του …κοινού, όπως θα περιγράψουμε παρακάτω (θετικό το γεγονός ότι σε κορώνα-γράμματα δεν παίχτηκε κανένα μετάλλιο).

Τελικά εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτημάτων και επευφημιών τα κύπελλα και μετάλλια απονεμήθηκαν στους άξιους νικητές ως εξής:

1. Το κύπελλο της «νικήτριας ομάδας του αγώνα» δόθηκε στο Φίλιππα Χαρισόπουλο, β’ αρχηγό του Αίαντα Μικροβάλτου, μιας και ο α’ αρχηγός δεν φόραγε εκείνη την ώρα τη φανέλα της ομάδας.

2. Το μετάλλιο του «MVP του αγώνα» στο Γιάννη Σταθόπουλο, για τις πολύ καλές αποκρούσεις -χωρίς πλάκα- που έκανε, βάζοντας υποθήκη για τη επανένταξή του στην ενεργό δράση με τον Αίαντα, διασφαλίζοντας τη θέση του τερματοφύλακα για τα επόμενα 15 χρόνια (τώρα κάνουμε πλάκα). Πάντως την κακόπιστη τοποθέτηση των ντόπιων ειδησεογραφικών πρακτορείων (ΠΡΟΠΟ) ότι δεν θα κριτικάρουν ατομικά την απόδοση των παλαιμάχων γιατί  θα υποπέσουν -όση επιείκεια κι αν δείξουν-  στο αδίκημα της «προσβολής προσωπικότητας», την αφήνουμε ασχολίαστη.

3. Το μετάλλιο του «καλύτερου γκολ» στον Κώστα Κακούλη, για το κατόπιν περίσκεψης και καθυστέρησης έξοχο πλασάρισμα στο γκολ της ισοφάρισης σε 2-2. Φήμες ότι είχε ενδοσυνεννόηση με τον προπονητή του και άργησαν να αποφασίσουν σε ποια γωνία θα πλασάρει τελικά, δεν ευσταθούν.

4. Το μετάλλιο του «καλύτερου σουτ του αγώνα» στον Τάκη Σταθόπουλο. Επειδή η επιτροπή δεν διευκρίνισε το όνομα πατρός του νικητή εμφανίστηκαν οι δύο με το ίδιο ονοματεπώνυμο, του Κ. (ο Μίκας) και του Αχ. (ο Τακάρας), παίρνοντας το μετάλλιο εξ ημισείας. Στη φωτογραφία πάντως για την παραλαβή -λόγοι φωτογένειας και πείρας με τα ΜΜΕ-  εμφανίστηκε ο Τακάρας.

5. Το μετάλλιο του «μεγαλύτερου σε ηλικία παίκτη» στο Γιάννη Φ. Χαρισόπουλο (Μουστάκιας). Στα κατά της επιτροπής ότι δεν επέδειξε στο κοινό την ταυτότητα του, που θα τεκμηρίωνε απόλυτα την απόφαση. (Πάντως αν υπήρχε και μετάλλιο μεγαλύτερου σε μέγεθος μουστακιού, δεν του ξέφευγε με τίποτε).

6.  Το μετάλλιο «καλύτερου στυλ ποδοσφαιριστή» δόθηκε παμψηφεί από την επιτροπή στον πολύ ταλαντούχο νέο και φέρελπι παίκτη Οδυσσέα Νατσιόπουλο (πληροφορίες ότι ο πατέρας του «πλησίασε» την επιτροπή υποσχόμενος σε όλους από ένα καλάθι με κρασιά «Λαζαρίδη», είναι τουλάχιστον κακοηθέστατες).

7. Τα δύσκολα για την επιτροπή άρχισαν με την ανάδειξη του νικητή για το μετάλλιο της «μεγαλύτερης κοιλιάς», αφού οπτικά ήταν επικρατέστερες τρεις υποψηφιότητες. Του Κώστα Τζιούτζιου, του Γιάννη Σταθόπουλου και του Κώστα Αλεξόπουλου. Εδώ όμως φάνηκε και το μεγαλείο των διοργανωτών και της επιτροπής που είχαν μεριμνήσει για την ύπαρξη μετροταινίας -τα όργανα που λέγαμε- για την ακριβή μέτρηση. Έτσι κατόπιν επισταμένης καταμέτρησης το μετάλλιο κατέκτησε ο Κώστας Τζιούτζιος -πρόεδρος και πυροσβέστης- με διάμετρο κοιλιάς 1,20 μ., παρά την ένσταση που διατυπώθηκε από την κερκίδα για να μετρηθεί και ο αντιδήμαρχος Τάσος Αλεξόπουλος. Πράγμα που τελικά έγινε, χωρίς όμως να αλλάξει το αποτέλεσμα. (Σημείωση: το ρούφηγμα της κοιλιάς επιτρεπόταν, αρκεί να μην τους έπαιρναν χαμπάρι).

8. Το επόμενο μετάλλιο αφορούσε την ανάδειξη του παίκτη για την «καλύτερη ενέργεια fair play». Με απόφαση της επιτροπής το μετάλλιο αυτό δεν δόθηκε σε κανέναν αφού όλος ο αγώνας ήταν ένα διαρκές fair play, με τους 60 ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν να συναγωνίζονται ποιος θα δώσει την καλύτερη πάσα στον …αντίπαλο. Σαν δεύτερος λόγος προτάθηκε το γεγονός ότι επειδή δεν φαινόταν οι γραμμές του γηπέδου και δεν υπήρχαν επόπτες -ναι ντε, με το νέο κανονισμό- είναι ζήτημα αν η μπάλα βγήκε 1-2 φορές πλάγιο άουτ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

9. Το κύπελλο -τι κύπελλο, κυπελλάκι που μάλλον προς …φλιτζάνι έφερνε- «καλύτερου προπονητή» απονεμήθηκε -σε ποιον άλλο;- στον ανυπέρβλητο, στον τεράστιο, στον ανίκητο, στον μοναδικό, στον κορυφαίο, στον τρομερό  υπερ-προπονητή Σάκη Σταθόπουλο (υπάρχουν πληροφορίες ότι «συζητάει» με την Manchester United τώρα με την αποχώρηση του  Sir Alex Ferguson. Ενδεχόμενη συνεργασία του με τον αγγλικό σύλλογο θα μας αποδυναμώσει, αλλά δεν θα σταθούμε εμπόδιο στην καριέρα του…).

10. Άλλος ένας «πονοκέφαλος» για την επιτροπή αποδείχτηκε η απονομή στον παίκτη με την «μεγαλύτερη φαλάκρα». Εδώ οι υποψηφιότητες ήταν τέσσερις. Με αλφαβητική σειρά, ο Αντώνης Αλεξόπουλος, ο Βασίλης Μαρκόπουλος, ο Αντώνης Μπατσιακόπουλος και ο Τάκης Α. Σταθόπουλος. Οι 5 ψήφοι της επιτροπής μοιράστηκαν ανά μια στους 4 υποψήφιους με την 5η ψήφο λευκή, και το αδιέξοδο να είναι πλέον ορατό. Και πάλι όμως βρέθηκε η λύση. Η επιτροπή απευθύνθηκε στην …κερκίδα, που κλήθηκε δια βοής να βγάλει το νικητή. Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό. Η ιαχή Α-ΛΕ-ΞΟΠΟΥΛΟΣ  Α-ΝΤΩ-ΝΗΣ δόνησε την ατμόσφαιρα και δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Υπήρξε μια πληροφορία ότι στην κερκίδα ακούστηκε ότι η ψηφοφορία αφορά την «πιο σέξι φαλάκρα» και όχι την «μεγαλύτερη φαλάκρα», αλλά και έτσι να έχουν τα πράγματα το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

11. Το μετάλλιο «καλύτερου χτυπήματος πέναλτι» δόθηκε επάξια στον μικρό Γιαννάκη Ν. Σταθόπουλο, που πράγματι εκτέλεσε άψογα το κρίσιμο πέναλτι δίνοντας στην ομάδα του αέρα δυο τερμάτων, βάζοντας έτσι στη θέση του οδηγού για την κατάκτηση του τροπαίου τον Αίαντα.

12. Το μετάλλιο «καλύτερης πάσας στον αγώνα» δόθηκε στο μικρό Θανάση Α. Καβουρίδη, για την τέλεια πάσα που έδωσε στη διάρκεια του αγώνα με μοιρογνωμόνιο (δεν γνωρίζουμε αν χρησιμοποίησε επιπλέον διαβήτη και χάρακα).

13. Το μετάλλιο «μικρότερου σε ηλικία παίκτη» δόθηκε στον ταλαντούχο μικρό Βασιλάκη Μπατσιακόπουλο (για την επιβεβαίωση, επειδή τα παιδιά δεν έχουν ταυτότητες, ήταν αρκετή η δήλωση της μητέρας του. Ακόμη ακούστηκε ότι εντελώς νόμιμα έχει δελτία σε δυο ομάδες, στον Αίαντα Μικροβάλτου και στην Αναγέννηση Λιβαδερού, κάτι απόλυτα φυσιολογικό).

Θα υπήρχε και συνέχεια των βραβεύσεων -τώρα μού ήρθε η ιδέα-, αλλά είχαν τελειώσει τα …μετάλλια!

Ασφαλώς δικαιούνταν -στα σοβαρά- ένα μετάλλιο ο Τάκης Κ. Σταθόπουλος, σαν «αγωνιζόμενος Μικροβαλτινός σε μεγαλύτερη κατηγορία ποδοσφαίρου (Β΄ Εθνική εν προκειμένω)», μετάλλιο «ισόβιου αθλητή» δικαιούνταν ο -και- πρόεδρος του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Κοζάνης Τάκης Α. Σταθόπουλος, μετάλλιο του «πλέον αειθαλούς εν ενεργεία ποδοσφαιριστή» δικαιούνταν ο Γιάννης Χαρισόπουλος (Ράμπο), μετάλλιο δικαιούνταν ο «ευρηματικός διαιτητής» Μπάμπης Σταθόπουλος, μετάλλιο δικαιούνταν η γραμματεία και η επιτροπή ανάδειξης των βραβευθέντων, μετάλλιο δικαιούνταν οι διοργανωτές του αγώνα, -κυρίως βέβαια το Δ.Σ. του Αίαντα-. Ίσως και κάποιοι άλλοι που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή… Τέλος ένα μετάλλιο άξιζε και ο κόσμος που παραβρέθηκε, χειροκρότησε, επευφήμησε, συγκινήθηκε, γέλασε, συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα στην επιτυχία της εκδήλωσης.

Και του χρόνου, ή έστω μετά από …δυο χρόνια!!!

Γιώργος Μαστρ. (περισσότερα στο mikrovalto.gr – BINTEO 37 min, πάνω από 150 ΦΩΤΟ, 24 ξεκαρδιστικοί ΦΩΤΟ-διάλογοι κ.α.)