Αλλιώς Αλέκα, αύριο με τον.. πατερούλη σου

Του Θανάση Παπαδημητρίου

Τι κι αν μας τριβέλιζαν το κεφάλι από μικρά παιδιά στο σχολείο: "Η ιστορία επαναλαμβάνεται". Ή το άλλο, το ακόμη καλύτερο: "μάθετε από την ιστορία για να μην κάνετε τα ίδια λάθη".

Μάλλον κανείς μας δεν άκουγε ή όλοι χαζεύαμε μέσα  απ’ τα μεγάλα ξύλινα παράθυρα, ακούγοντας την άνοιξη, θαυμάζοντας τις πολύχρωμες πινελιές, που θάμπωναν τα παιδικά μας μάτια και μπέρδευαν τις καρδιές μας με ζωντανές εικόνες και προσδοκίες ηλιόλουστων, αλμυρών καλοκαιριών.

Όπως τώρα, μέσα από τα κρύα αλουμινένια πια κασώματα με τα διπλά τζάμια της θερμομονωμένης και αποστειρωμένης μας ζωής.
Μαζί με μας (προφανώς) έχασε την ιστορική διαπαιδαγώγηση και η Αλέκα - ίσως για άλλους λόγους. Φαντάζομαι ότι μασουλώντας το κουλούρι της ονειρευόταν να μεγαλώσει και να συμμετέχει σε διαδηλώσεις και πορείες, ίσως και να ονειρευόταν, από τότε ακόμη, την πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ… Το όνειρό της μπορεί να το πραγμάτωσε εν μέρει, αλλά το μάθημα το έχασε.

Αναρωτιέμαι: Τι είναι πιο σκληρό, πιο απάνθρωπο, πιο κρύο. Να υπογράφεις ό,τι σου πασάρουν οι τοκογλύφοι και οι αδυσώπητες αγορές, να οδηγείς έναν ολόκληρο λαό στην φτώχεια, τη δυστυχία και την απόγνωση ή να αφαιρείς από τον λαό την ελπίδα, υπό την κάλυψη ιδεολογικών αγκυλώσεων και φοβικών συνδρόμων εξουσίας;

Την ελπίδα πρέπει να ξαναδιεκδικήσουμε, αυτή μας έχει μείνει στην παρούσα φάση.

Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά η εποχή των εύκολων και εύπεπτων καταστάσεων νομίζω ότι παρήλθε ανεπιστρεπτί.

Το παραδέχομαι.. κι εγώ χάζευα και ονειροπολούσα ώρες πολλές, κοιτάζοντας έξω από τα μεγάλα τζάμια (γι’ αυτό και πρόκοψα..), αλλά αδιαφορώ:

·Για τις αποκλίσεις και τις διαφορές απόψεων που παρουσιάζουν τα ελληνικά κόμματα της αριστεράς

·Για το πόσο μπορεί να μακροημερεύσει μια αριστερή συγκυβέρνηση.

Ζητώ, απαιτώ αν θέλετε, απ’ όλα τα αριστερά κόμματα, που ευαγγελίζονται (και έτσι είναι) το κοινωνικό πρόσωπο της πολιτικής, τα δικαιώματα του ανθρώπου-πολίτη, την αντίσταση στον απάνθρωπο καπιταλισμό των αγορών, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να τα βρουν.

Πιστεύω ότι σήμερα δεν έχουν θέσει δικαιολογίες ή ιδεοληψίες που λαμβάνονται στο όνομα της καθαρότητας θέσεων και απόψεων. Πιο "καθαρή" κι απ’ αυτή την καθαρότητα είναι η ιστορική ανάγκη να υπάρξει κάθαρση του δημόσιου βίου και της πολιτικής.  

Αυτά που λέτε ότι σας χωρίζουν, είναι σίγουρα λιγότερα από αυτά που σας ενώνουν, και σίγουρα είναι διαφορετικής βαρύτητας.

Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή έχει η χώρα και οι πολίτες.

Πως γίνεται να βρισκόμαστε -μετά από όλα αυτά που ζήσαμε τα τελευταία δυο χρόνια- στο παραπέντε να παραδώσουμε τη διακυβέρνηση της χώρας στα δυο κόμματα εξουσίας, τα οποία μας κατάντησαν περίγελο και παράδειγμα προς αποφυγή σε όλο τον κόσμο.

Αλέκα, κάνε μου τη χάρη.

Γύρνα για λίγο στην παιδική σου ηλικία, γύρνα στα μαθητικά σου χρόνια, στο σχολείο. Σταμάτα να ονειρεύεσαι, όπως παιδούλα, πορείες και γραμματιλίκια και διάβασε ξανά το μάθημα ιστορίας. Όχι όμως όπως την γράφουν οι νικητές, ούτε οι ηττημένοι, αλλά οι αδικημένοι.

Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας, για όλους μας, και δεν πρέπει να χαθεί..