Περίεργη αριθμητική

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Για την προεκλογική εκστρατεία του Αλέξη Τσίπρα δεν έχω τίποτα να πω. Μια χαρά τα πάει μέσα στην αναμπουμπούλα και (κατά πάσα πιθανότητα) ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι τρίτο κόμμα το βράδυ της 6ης Μαΐου.

Εχω όμως ένα πρόβλημα με την αριθμητική του.

Πρώτα πρότεινε να συνεργαστεί η Αριστερά στις οκτώ μονοεδρικές για να κερδίσει όσο περισσότερες μπορεί.

Το ΚΚΕ του απάντησε (περίπου) ότι δεν ξέρει τι λέει. Διότι, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, ο αριθμός των εδρών που θα πάρει κάθε κόμμα είναι δεδομένος και ότι αν πάρει μία έδρα σε κάποια μονοεδρική, θα τη χάσει αλλού.

Συνεπώς, άνθρακες ο θησαυρός των μονοεδρικών.

Χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε στους ψηφοφόρους δύο άλλους στόχους για τις 6 Μαΐου.

Πρώτον, να μην πάρουν πλειοψηφία τα «κόμματα του Μνημονίου».

Δεύτερον, να πάρουν πλειοψηφία τα κόμματα της Αριστεράς.

Αλλά και εδώ η αριθμητική του πάσχει. Διότι, σύμφωνα πάντα με τον εκλογικό νόμο και το Σύνταγμα, η πλειοψηφία δεν προκύπτει από τον απόλυτο αριθμό ψήφων διαφόρων κομμάτων που μπορεί κάποιος να τις αθροίσει όπως γουστάρει.

Προκύπτει από τη σειρά εκλογής των κομμάτων, αφού το πρώτο κόμμα (που παίρνει και την πρώτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης) πριμοδοτείται με 50 έδρες.

Τι σημαίνει αυτό;

Οτι για να ισχύσει το «σενάριο Τσίπρα» είτε θα πρέπει να βγει πρώτο κάποιο κόμμα της Αριστεράς είτε θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να αθροίσουν κάτω από 35% των ψήφων.

Ανοησίες, δηλαδή.

Διότι με τα σημερινά δεδομένα των δημοσκοπήσεων λιγότερο απέχει το ΠΑΣΟΚ από την... αυτοδυναμία(!) παρά κάποιο αριστερό κόμμα από την πρωτιά.

Και διότι αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αθροίσουν λιγότερο από 35% των ψήφων, τότε ο Τσίπρας θα χρειαστεί να κάνει κυβέρνηση όχι μόνο με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ (που δεν τους βλέπω και πολύ διατεθειμένους...), αλλά και με τον Καμμένο, τον Καρατζαφέρη και τη Χρυσή Αυγή (εφόσον μπουν στη Βουλή...). Διαφορετικά, ο τόπος δεν θα έχει κυβέρνηση.

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι κάποιος κοροϊδεύει την κοινωνία.

Αφενός, η εκλογική αριθμητική δεν επιτρέπει εκ των πραγμάτων στην Αριστερά να κυβερνήσει - ακόμη και αν υποθέσουμε ότι το επιθυμεί, πράγμα καθόλου βέβαιο...

Αφετέρου, επειδή αν δεν κυβερνήσουν ούτε οι άλλοι («τα κόμματα του Μνημονίου», που λέει και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ), τότε δεν θα κυβερνήσει κανείς.

Συμπέρασμα; Μετά τη χώρα χωρίς ιδιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς διόδια, χωρίς ανέργους και χωρίς λογαριασμούς της ΔΕΗ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να εφεύρουμε και τη χώρα χωρίς κυβέρνηση. Γιατί όχι;