Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη Λάρισα

Φίλες και φίλοι της Λάρισας, φίλες και φίλοι της Θεσσαλίας, στέλνουμε από δω, από αυτό το ασφυκτικά γεμάτο στάδιο, έναν αγωνιστικό χαιρετισμό, κατ' αρχάς εδώ στους νομούς της περιφέρειας, στη Μαγνησία, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα, σε όλη την Ελλάδα.

Εδώ, από την καρδιά του κάμπου, από το κέντρο της Ελλάδας, το ΠΑΣΟΚ ενωμένο, δυνατό, ζωντανό, με τη ψυχή του να πάλλεται, είναι έτοιμο να δώσει τη μάχη των εκλογών της άλλης Κυριακής. Είναι έτοιμο να συμβάλει έτσι ώστε το έθνος να βγει οριστικά από την κρίση.

Φίλες και φίλοι, την άλλη Κυριακή παίζονται πολλά. Την άλλη Κυριακή δεν κρίνεται απλά και μόνο μια Βουλή, μια τετραετία. Κρίνεται η πορεία της πατρίδας μας για πολλά χρόνια. Κρίνεται η μοίρα πολλών γενεών Ελλήνων.

Χτες οι νέοι στην Κομοτηνή φωνάζανε το σύνθημα «κρατάς στα χέρια σου το μέλλον μας γενιάς». Και δεν απευθυνόντουσαν σε μένα, απευθυνόντουσαν στον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός είναι αυτός που με την ψήφο του την άλλη Κυριακή κρατάει στα χέρια του το μέλλον αυτής και της επόμενης και της μεθεπόμενης γενιάς. Γράφει ιστορία, γράφει τη μοίρα του τόπου.

Γι' αυτό είμαι βέβαιος ότι την εβδομάδα αυτή, την τελευταία βδομάδα, της ωρίμανσης, της περίσκεψης, των αποφάσεων, της στάθμισης η κάθε Ελληνίδα, ο κάθε Έλληνας, πραγματικά συλλογίζεται ελεύθερα, αλλά και με την ευθύνη που αντιστοιχεί στο βάρος της απόφασης του. Τώρα αυτές τις μέρες διαμορφώνονται οι πραγματικοί συσχετισμοί δυνάμεων.

Και τώρα έχουμε τη δυνατότητα να πείσουμε τον ελληνικό λαό πως ένα ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα στις εκλογές, ένα ΠΑΣΟΚ που θα πάρει την επομένη των εκλογών τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μπορεί, μόνο αυτό, γιατί είναι στο μέσον του πολιτικού φάσματος και έχει δείξει ότι μπορεί να συνεργάζεται, μόνο αυτό λοιπόν μπορεί να διασφαλίσει τον εθνικό συναγερμό που απαιτείται. Τη μεγάλη συμμαχία των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, της υπευθυνότητας της αλληλεγγύης και των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Φίλες και φίλοι, παρουσίασα χθες στην Αθήνα το ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, τη στρατηγική της αυτοδύναμης Ελλάδας. Και είδα από την άλλη πλευρά και δεν εννοώ τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Σαμαρά, εννοώ όλα τα πολιτικά κόμματα, μια απόλυτη αμηχανία.

Ενοχλήθηκαν ίσως επειδή το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κοιτάζει τον ελληνικό λαό στα μάτια και να του λέει «ναι, έγιναν θυσίες, γίνονται θυσίες πολλές, σκληρές, σε αρκετά σημεία άδικες, ναι, άλλη εντύπωση είχαμε για το τι μπορεί να γίνει τον Οκτώβριο του 2009 και αλλού βρέθηκε η χώρα, μέσα στο καμίνι μιας πρωτοφανούς κατάστασης, μιας πυρηνικής καταστροφής, που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά την Ευρώπη συνολικά και την παγκόσμια  οικονομία».

Ναι, ασκούμε αυστηρή αυτοκριτική, αλλά δυστυχώς μόνο εμείς. Όλοι οι άλλοι σιωπούν. Για όλους τους άλλους είναι όλα καλώς καμωμένα. Ναι, όπως λέω παραστατικά, το «συνεργείο διάσωσης» έκανε λάθη. Καθυστέρησε, δεν ήξερε πώς γίνεται, δεν είχε ακόμη διαμορφωθεί το διεθνές και το ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Ναι, θα μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικά τα πράγματα και εξαρχής το πρώτο πρόγραμμα να έχει όλα τα στοιχεία που έχει το δεύτερο πρόγραμμα, αυτό που μας βγάζει οριστικά από την κρίση, το μνημόνιο και την εξάρτηση. Όμως, κάποιοι οδήγησαν τη χώρα στα συντρίμμια του Οκτωβρίου του 2009. Κάποιοι έδειξαν απόλυτη αμεριμνησία. Δεν είχαν την πρόνοια να λάβουν πολύ πιο ήπια, πολύ πιο απλά μέτρα την κατάλληλη στιγμή.

Το 2007, ξέρετε, η Ελλάδα μέσα στην αφέλεια ή την κουτοπονηρία εκείνης της εποχής γιόρτασε το «έτος ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας. Και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, ο πραγματικός δείκτης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είχε φτάσει στο πρωτοφανές για τα παγκόσμια χρονικά επίπεδο του 15%.

Τι έδειχνε αυτό; Ότι είχε καταρρεύσει το αναπτυξιακό μοντέλο. Ότι η χώρα είχε μείνει χωρίς παραγωγικό ιστό. Ότι η Ελλάδα ήταν μια χώρα της κατανάλωσης, δημόσιας και ιδιωτικής, με δανεικά δυστυχώς.

Και όταν όλες οι χώρες έτρεχαν να προλάβουν τη δημοσιονομική και τη χρηματοοικονομική κρίση, να στηρίξουν τις Τράπεζες,  να βελτιώσουν τα μακροοικονομικά τους στοιχεία, ο κ. Καραμανλής με τον κ. Αλογοσκούφη και με τον κ. Σαμαρά βέβαια στην κυβέρνηση, είχαν αναπτύξει την καταπληκτική θεωρία της Ελλάδας, «που είναι όαση μέσα στην παγκόσμια κρίση και του τραπεζικού της συστήματος που δεν είναι εκτεθειμένο σε παράγωγα και δεν κινδυνεύει από τίποτα».  Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Φίλες και φίλοι, χτες παρουσίασα το πώς μπορούμε μέσα σε 3 χρόνια το πολύ, με απόλυτη ασφάλεια, με συστηματικότητα, με όλα τα στοιχεία μετρημένα αριθμό - αριθμό και όλες τις λέξεις ζυγισμένες μία - μία, η Ελλάδα να ξαναγίνει ένα δημοσιονομικά κυρίαρχο, θεσμικά ισότιμο κράτος μέλος της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό που μου είπαν ήταν το εξής. «Πώς είναι δυνατόν ο κ. Βενιζέλος να είναι έτοιμος να αφαιρέσει έκτακτους φόρους και εισφορές και τέλη, που η κυβέρνηση του τα έβαλε; Πώς είναι δυνατόν να είναι έτοιμος να μιλήσει για μια άλλη διαφορετική κατάσταση στην αγορά, για χρήμα στην αγορά, για ρευστότητα, για μεγάλη ρευστότητα και για μεγάλα έργα υποδομής που κινούν τον τροχό της οικονομίας, όταν τα δυο - τρία προηγούμενα χρόνια, τα 2,5 προηγούμενα χρόνια αυτοί οι έκτακτοι φόροι επιβλήθηκαν, πολλά δημόσια έργα μπλοκαρίστηκαν λόγω της διεθνούς και της εσωτερικής οικονομικής κατάστασης και η χώρα έχει περιπέσει σε ύφεση. Σε βαθιά πολυετή ύφεση».

Μα, τους τυφλώνει ένας παλιοκαιρίσιος ντεμοντέ πόθος να ασκήσουν εξουσία; Να κυβερνήσουν τον τόπο αυτό; Νομίζουν ότι το να κυβερνάς σήμερα την Ελλάδα είναι κανένα προνόμιο ή καμιά απόλαυση; Εθνικό καθήκον επιτελούμε. Εθνικό καθήκον ανέλαβα όταν πήγα τον Ιούνιο του 2011 στο Υπουργείο Οικονομικών και εθνικό καθήκον επωμιζόμαστε και τώρα.

Να ξεκαθαρίσουμε καταρχάς τα δεδομένα. Τα δεδομένα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δεδομένο. Όποιοι νομίζουν ότι βρέξει - χιονίσει την επομένη των εκλογών το ΠΑΣΟΚ θα είναι πρόθυμο να κυβερνήσει με οποιονδήποτε, υπό οποιεσδήποτε όρους, γιατί δεν μπορεί να καθίσει μακριά από την εξουσία, είναι απολύτως γελασμένοι.

Όποιος νομίζει ότι μπορεί μόνος του να έρθει να δοκιμάσει να το αποδείξει. Βέβαια είναι κρίμα να το αποδείξει στου «κασίδη το κεφάλι». Και από την άλλη μεριά, αν οι δυνάμεις οι αυτοπροσδιοριζόμενες ως «αντιμνημονιακές» -γιατί εμείς είμαστε δήθεν οι μνημονιακές ενώ είμαστε οι εθνικά υπεύθυνες δυνάμεις τις της διαχείρισης της κρίσης- αν λοιπόν οι ετερόκλητες αντιμνημονιακές δυνάμεις, το ΚΚΕ που πιστεύει στην έξοδο από την Ευρώπη, στην επάνοδο στη δραχμή, ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι μοιρασμένος σε οπαδούς του ευρώ και σε οπαδούς της δραχμής, η «Δημοκρατική Αριστερά» του κ. Κουβέλη που δηλώνει φιλοευρωπαϊκή αλλά χωρίς κόστος, τζάμπα, ο κ. Καμμένος, ο κ. Καρατζαφέρης όλοι, αν νομίζουν ότι έχουν ένα κοινό παρονομαστή και μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, ας το κάνουν.

Ας ζητήσουν καθαρή εντολή από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσουν, όχι να εκπροσωπηθούν στη Βουλή, να ασκούν πιέσεις, να διαμαρτύρονται, να θέλουν καλύτερη, πιο θαρραλέα και ριζοσπαστική διαπραγμάτευση για να την κάνουμε εμείς. Δηλαδή να μας καθοδηγούν από τον πάγκο ή από τα αποδυτήρια για το πώς θα παίξουμε εμείς στο γήπεδο.

Το έχουμε ζήσει αυτό. Το έχω ζήσει και προσωπικά στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Γιατί ο κ. Σαμαράς έχει ξεχάσει ,απευθυνόμενος σε εμένα, ότι από τους 9 μήνες που ήμουν στο Υπουργείο Οικονομικών, τους 5 μήνες ήμουν και δικός του Υπουργός Οικονομικών, μου είχε δώσει εντολή και ψήφο εμπιστοσύνης. Σε εμένα εμπιστεύτηκε τη διαπραγμάτευση, τους χειρισμούς, τις αποφάσεις.

Ας πάει το «αντιμνημονιακό» μέτωπο να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά να εγγυηθεί ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Ότι τον Ιούνιο θα καταβληθούν μισθούς και συντάξεις. Ότι οι Τράπεζες θα σταθούν όρθιες στα πόδια τους. Ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων και οι χορηγήσεις στις επιχειρήσεις για να κινείται η οικονομία και να υπάρχουν δουλειές θα είναι εδώ. Ότι οι δόσεις θα έρθουν.

Εδώ υπάρχει μια άλλη επικίνδυνη παρεξήγηση, που συνοψίζεται σε δύο φράσεις. Η μια φράση λέει «και ας μη γίνει και έτσι, ας χρεοκοπήσει και αυτή η χώρα, ούτως ή άλλως έχουμε χρεοκοπήσει εμείς οι πολίτες» και το σέβομαι αυτό πολύ. Γιατί δεν μπορείς να απαντήσεις με σκληρή λογική στον άνεργο, στον επιχειρηματία που έκανε κόπους μιας ζωής και έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του, στο νέο που έχει σπουδάσει και έχει διδακτορικό και σκέφτεται να φύγει στο εξωτερικό να βρει δουλειά γιατί η πατρίδα δεν του δίνει ευκαιρίες.

Όμως η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Μια πτωχευμένη χώρα δεν μπορεί να σε βοηθήσει σε τίποτε, σε αφήνει στη μοίρα σου. Ενώ μια χώρα που μπορεί να βγει από την κρίση και να σταθεί στα πόδια της, έχει στο μυαλό της προτεραιότητες και υποχρεώσεις πολιτικές και ηθικές. Να δώσει μια νέα ευκαιρία στον επαγγελματία, να δώσει ένα όραμα ζωής στα νέα παιδιά. Να δώσει δουλειά στον άνεργο.

Το επιχείρημά μας το ξέρω είναι δύσκολο. Πώς να πεις στο 1 εκατομμύριο ανέργων ότι αν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα, τα δύσκολα μέτρα μπορεί το 1 εκατομμύριο να ήταν 1,5 και μπορεί τα λουκέτα στις επιχειρήσεις να ήταν πολύ περισσότερα. Δεν το καταλαβαίνει ο πολίτης αυτό και δεν είναι υποχρεωμένος να το καταλάβει.

Πώς να του εξηγήσεις ότι η χώρα αυτή τα 2 τελευταία χρόνια της εποχής που «δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα» το 2007, το 2008 και το 2009 ήταν ήδη σε ύφεση και δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο. 

Νομίζω ότι είναι περιττό να θυμίσω στον κ. Σαμαρά ότι όλα τα σκληρά και επώδυνα μέτρα κάποια στιγμή αναγκάστηκε και αυτός να τα ψηφίσει. Γιατί ψήφισε και τον προϋπολογισμό του '12 και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής ΄12 - ΄14. Και τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που εξέδωσε το Υπουργικό Συμβούλιο για το ειδικό τέλος κατανάλωσης μέσω της ΔΕΗ,  που τώρα εγώ λέω ότι θα ενσωματωθεί σε ένα προοδευτικό ενιαίο φόρο ακίνητης περιουσίας.

Του κακοφαίνεται, γιατί στις δικές του αοριστίες και γενικολογίες εμείς αντιτάξαμε χτες ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ασφαλούς εξόδου από την κρίση. Μα, οι θυσίες, οι προσπάθειες, τα δύσκολα μέτρα γι΄ αυτό έγιναν και γίνονται. Για να μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Τώρα που έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, τώρα που απομένει το τελικό στάδιο, πρέπει να σεβαστούμε τις θυσίες και να δώσουμε προοπτική και νόημα στις θυσίες αυτές.

Αλίμονο αν τώρα που φτάσαμε «στο αμήν», γυρίσουμε πίσω και καταστρέψουμε εμείς οι ίδιοι όλο αυτό που φτιάξαμε. Ξέρετε ότι το έλλειμμα, το πρωτογενές του έτους εκείνου, το 2009, ήταν 24,5 δις και από αυτά έχουμε καλύψει ως τώρα τα 22,5 και έχουν  μείνει μόνο 2. Και ο στόχος μας δεν είναι να πάμε στο μηδέν. Είναι να πάμε στο +9 ώστε η χώρα να έχει περιθώριο, να έχει απόθεμα, να έχει ασφάλεια. Να έχει 9 δις, 4,5% του ΑΕΠ πρωτογενές πλεόνασμα ώστε μαζί με ένα θετικό ρυθμό ανάπτυξης, 2,5% να βγούμε στο διάδρομο απογείωσης. Θα πάμε πολύ πιο καλά από ότι νομίζουν διεθνώς.

Πριν από 2 μήνες ο στόχος ήταν το χρέος να είναι 120% του ΑΕΠ το 2020. Αύριο είναι το 2020. Περνάει ο χρόνος πολύ γρήγορα. Τώρα είναι 116%. Να δείτε που σε λίγο θα είναι κάτω από 100%. Θα πλησιάζει το μέσο όρο της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί ξέρουμε πως μπορεί να γίνει αυτό. Έχει αρχή, μέση και τέλος αυτό που κάνουμε.

Δεν πειραματιζόμαστε και δεν μπορώ να ακούω το καταπληκτικό επιχείρημα ότι «η χώρα χρειάζεται ριζοσπαστική και λεβέντικη ηγεσία που θα αρνηθεί να πληρώσει το χρέος έτσι ώστε να ικανοποιούνται πρώτα οι εσωτερικές ανάγκες». Μα αυτή η ηγεσία υπήρξε, υπάρχει, είμαστε εμείς, γιατί εμείς αφαιρέσαμε από τις πλάτες του ελληνικού λαού 106 δις χρέους, 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Ποιος άλλος το έκανε;

Ξέρετε, ο κ. Σαμαράς, λίγο πριν τη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου, όταν αποφασίστηκε όλο αυτό, έναν περίπου μήνα πριν μπει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, έλεγε, και έλεγαν και όλοι οι συνεργάτες του με μία φωνή, πως είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να πάμε σε ένα βαθύ κούρεμα. Ένα βαθύ κούρεμα άνω του 35% θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα. Άνω δε του 50%, θα είναι ενδεχομένως καταστροφή.

Σας θυμίζω ότι στις 21 Φεβρουαρίου, την ιστορική εκείνη νύχτα, πήγαμε σε μείωση του χρέους που κατέχουν οι ιδιώτες κατά 53,5% και οι ζημίες τους, οι ζημίες των ιδιωτών, επειδή μετριέται διαφορετικά ο αριθμός αυτός από τη δική τους οπτική γωνία, φτάνει στο 75% των τίτλων που είχαν. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά, ούτε στη Λατινική Αμερική. Πόσο δύσκολο ήταν να γίνει αυτό στην Ευρωζώνη, μέσα στο ευρώ, από μία δυτική χώρα, χωρίς να το καταλάβει στην πραγματικότητα κανείς;

Θυμάστε τους μύθους που κυριαρχούσαν στο δημόσιο λόγο, ότι θα ενεργοποιηθούν τα CDS τα περιβόητα και θα γίνει η μεγάλη καταστροφή; Έγινε κι αυτό. Έγινε ο συμψηφισμός των CDS. Δεν πήρε κανένας Έλληνας είδηση και απεδείχθη ότι διακινήθηκαν παγκοσμίως 3,5 δις δολάρια όλα κι όλα, χωρίς πραγματικά να υποστεί την παραμικρή συνέπεια η ελληνική οικονομία, το τραπεζικό σύστημα, οι επιχειρήσεις, οι πολίτες. Και τώρα ο πολίτης το καταλαβαίνει αυτό και γυρίζουν οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες.

Κουβέντα λοιπόν δεν άκουσα για τις προτάσεις μας για τη ρευστότητα στην αγορά. Εξήγησα πώς με επιεικείς υπολογισμούς, μετριοπαθείς, 50 δις ευρώ μπορούν να πέσουν το επόμενο διάστημα στην αγορά. Μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Μέσα από την επιστροφή των καταθέσεων στις τράπεζες. Μέσα από την αλλαγή των όρων του ΤΕΙΡΕΣΙΑ, ώστε να προσαρμοστούν στα δεδομένα της κρίσης και να μη βασανίζεται άδικα ο κόσμος για ένα μικρό ατύχημα που είναι αναπόφευκτο υπό τέτοιες συνθήκες.

Μέσα από τη λειτουργία του Ταμείου Στήριξης Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων που θα δίνει παντού μόνο κεφάλαιο κίνησης. Μέσα από την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους που χρωστάει στην αγορά 6,5 δις. Μέσα από την αυτοματοποιημένη επιστροφή του ΦΠΑ. Τώρα χρωστάμε περίπου 1 δις.

Μέσα από την απελευθέρωση 10 δις, που αναγκαστικά δανείζουν οι τράπεζες το κράτος με έντοκα γραμμάτια και τώρα μπορούν να τα πάρουν και να τα δίνουν στην αγορά, στις επιχειρήσεις, γιατί τους συμφέρει πολύ περισσότερο αυτό. Και βέβαια μέσα από ξεμπλοκάρισμα των μεγάλων έργων, που ήταν και βασικό αντικείμενο της επιστολής μου, της παρέμβασής μου στον κ. Μπαρόζο. Κι αυτό έχει σημασία για όλες τις υποδομές.

Έχουμε υπολογίσει ότι εκτός από αυτά τα 50 δις ρευστότητα, τα επόμενα 3 με 5 χρόνια υπάρχουν ανοιχτά μεγάλα έργα που πρέπει και μπορούν να γίνουν, που ξεπερνούν τα 55 δις στην Ελλάδα. Και δε λέω για δημόσιες επενδύσεις.

Μιλάω και για συγχρηματοδοτούμενα έργα και για ιδιωτικές επενδύσεις. Πρωτίστως στην ενέργεια από τις Ανανεώσιμες Πηγές, τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά μέχρι την έρευνα των υδρογονανθράκων στην ελληνική αποκλειστική οικονομική ζώνη και από τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου μέχρι τις νέες επενδύσεις που πρέπει να κάνει η ΔΕΗ. Και έχουμε απορρίμματα, απόβλητα, διαχείριση υδάτων, παρεμβάσεις στα μεγάλα οδικά δίκτυα, έναν τεράστιο κατάλογο, σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις που θα μας δώσουν 19 δις στο Δημόσιο Ταμείο. Είναι η κάθε μια τους ένα πρόγραμμα επενδύσεων δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, χωρίς να χάνει πουθενά το κράτος το στρατηγικό έλεγχο κρίσιμων υποδομών και κρίσιμων δικτύων.

Και τους είδα αμήχανους ακόμη και εκεί που κανείς δεν πρέπει να έχει φυσιολογικά αντίρρηση, στα μέτρα στήριξης των νέων ανέργων. 400 εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ βρέθηκαν για να πάνε σε προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας και κατάρτισης. Μόνο το πρόγραμμα αυτεπιστασίας των Δήμων, που εξελίσσεται τώρα, δίνει 120.000 θέσεις εργασίας σε νέους ανθρώπους.

Τα προγράμματα που συνδέονται με το λεγόμενο «Βοήθεια στο Σπίτι» 3.500 θέσεις εργασίας. Το νέο Δίκτυο Κοινωνικής Προστασίας με 300 δομές, άλλες 1.500 θέσεις εργασίας. Καθολική υγειονομική κάλυψη του πληθυσμού, χωρίς να μετράμε ένσημα και μέγιστο χρόνο παραμονής στο καθεστώς ασφάλισης της ανεργίας.

Μα δεν άκουσα κουβέντα ούτε για την πρότασή μας για τον ακατάσχετο λογαριασμό ώστε ένα υπερχρεωμένο νοικοκυριό να μπορεί να έχει με ασφάλεια στην τράπεζα, το κάθε πρόσωπο, 1.500 και το ζευγάρι 2.000 ευρώ. Δεν άκουσα κουβέντα για την πρότασή μας οι υπερχρεωμένοι επαγγελματίες να υπάγονται στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αν η οφειλή είναι έως 25.000 ευρώ.

Δεν άκουσα κουβέντα για τη νέα ρύθμιση που έχουμε κάνει για τα δάνεια των δημοσίων υπαλλήλων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, με τη δόση να κατεβαίνει στο μισό και το χρόνο εξόφλησης να παρατείνεται. Για τη συμφωνία που κάναμε με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, για τη διευθέτηση 800.000 δανείων, πολλά από τα οποία μπορούν για ένα διάστημα να πληρώνουν μόνο τόκους και όχι χρεολύσια, όχι κεφάλαιο.

Και βέβαια, το κορυφαίο που αφορά εδώ τη Λάρισα, τον κάμπο, την αγροτική Ελλάδα: Tο νέο Εθνικό Παραγωγικό Μοντέλο λέμε και το εννοούμε, ξεκινάει μέσα από την επιστροφή στην ύπαιθρο, μέσα από την αναζωογόνηση της πρωτογενούς παραγωγής.

Η αγροτική παραγωγή θα σώσει για τρίτη φορά την Ελλάδα. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα πάλι ξανά στην ύπαιθρο θα βρούμε την προστιθέμενη αξία που  μας λείπει. Αλλά εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε αρχίσει να μοιράζουμε εύφορη γη δωρεάν σε νέους που θέλουν να γυρίσουν.

Εμείς έχουμε βρει 100 εκατ. από το πρόγραμμα «Μπαλτατζής» για τη στήριξη της πρώτης εγκατάστασης νέων αγροτών. Εμείς στήνουμε το Ταμείο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας με 150 εκατ, για να προστεθούν άλλα 350 από τις τράπεζες και να μοχλευτούν 500 εκατ.

Εμείς προχωράμε τους κλαδικούς συνεταιρισμούς, τα δημοπρατήρια, την ηλεκτρονική πλατφόρμα συναλλαγών, τα τοπικά σύμφωνα μεταξύ  παραγωγού, λιανεμπόρου και καταναλωτή. Εμείς δίνουμε υπόσταση στο λεγόμενο «Κίνημα της πατάτας». Αλλά επιπλέον αυτού, εμείς είμαστε αυτοί που εγγυόμαστε πως ο αγρότης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για την υπέγγυα αγροτική γη, δεν κινδυνεύει από κανένα και για τίποτα η γη που έχει δώσει ως εμπράγματη ασφάλεια.

Άφησαν ασχολίαστα ακόμη και τα δυο κορυφαία σημεία: Την Kάρτα του Aγρότη- Kαταναλωτή ώστε το αγροτικό πετρέλαιο να είναι πάντα φθηνό και να μην επηρεαστεί από την εξομοίωση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Kαι το ότι τ' αγροτικά εφόδια, ζωοτροφές, λιπάσματα, μηχανήματα, θα φροντίσουμε και δεσμευόμαστε να πάνε με το ενιαίο, το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα στο χαμηλότερο συντελεστή του Φόρου Προστιθέμενη Αξίας.

Δεν άξιζε τον κόπο ν' απαντηθούν αυτές μας οι προτάσεις, αυτές μας οι δεσμεύσεις;

Φίλες και φίλοι, έχουμε μπει πραγματικά στην τελική ευθεία. Και είναι η ώρα της σύγκρισης των προτάσεων και του βαθμού ευθύνης που έχει ο καθένας. Αλλά δυστυχώς, ο κ. Σαμαράς σε κάποιο βαθμό και κάποιοι άλλοι, δε θέλησαν αυτή τη φορά, ούτε έναν τηλεοπτικό διάλογο.

Προσέξτε, αυτή τη φορά που ο διάλογος και η συνεργασία είναι εθνική ανάγκη, αδήριτη ανάγκη, υπαρξιακή ανάγκη για τη χώρα. Ο κ. Σαμαράς ο οποίος τώρα 5 μήνες στην κυβέρνηση Παπαδήμου είναι παρών - απών. Είναι συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση. Έτσι αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

Πού κρίνεται η μάχη των εκλογών: Κρίνεται στο εσωτερικό μας. Το λέω κι εδώ στη Λάρισα, στους πολίτες που ψήφισαν το 2009 ΠΑΣΟΚ και είναι δυσαρεστημένοι, οργισμένοι, αποστασιοποιημένοι, αναποφάσιστοι. Γιατί άκουσαν υποσχέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν, ή που αντιστράφηκαν. Ναι, σ' αυτούς πήγαινε η συγνώμη που είπα.

Και τους καλώ να σταθμίσουν τα δεδομένα και να στηρίξουν την παράταξη. Την παράταξη στην οποία ανήκουν, τη μεγάλη δημοκρατική, προοδευτική παράταξη. Με επιφυλάξεις, με όρους, με αιρέσεις, με δισταγμούς. Αλλά να ψηφίσουν. Για να υπάρχει κυβέρνηση σταθερή, ισχυρή, να εφαρμοστεί το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Να δώσουμε πίσω αυτά που αναγκαστήκαμε να πάρουμε για το καλό του έθνους.

Ενοχλήθηκε ο κ. Σαμαράς, αλλά και οι άλλοι απ' ό,τι κατάλαβα, επειδή λένε διάφορες γενικολογίες για τα φορολογικά μέτρα. Κι εμείς είπαμε τέσσερα μετρημένα λόγια, υπεύθυνα:

Ναι, μπορούμε ν' αφαιρέσουμε και πρέπει, έκτακτους φόρους, τέλη και εισφορές. Πώς τους επιλέγουμε; Με βάση το μέγιστο πολλαπλασιαστή. Αφαιρούμε πρώτα αυτόν που θα έχει το καλύτερο συνολικότερο αποτέλεσμα για την οικονομία και τον πολίτη. Αφαιρούμε πρώτα την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, 1% έως 4% στο σύνολο του δηλωθέντος εισοδήματος.

Μετά, ενώ υποσχέθηκε ο κ. Σαμαράς μικρότερο συντελεστή στις επιχειρήσεις, εμείς λέμε, δεν είναι αυτό που θέλει η επιχείρηση: να πάει τώρα από το 20% στο 15% σε κάποια χρόνια. Άμεσα, μέσα στο 2012, μπορούμε να μειώσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές κατά 10%. Αυτό δίνει ανάσα στην επιχείρηση, δουλειά σε κόσμο.

Το ειδικό τέλος ακινήτων που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ δεν οδήγησε σε κόψιμο ρεύματος για κανένα νοικοκυριό που είχε ανάγκη πραγματική. Είναι λόγια όλα τ' άλλα, αφήστε που τα είχε ψηφίσει όλα αυτά το σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο με τους Υπουργούς του κ. Σαμαρά και του κ. Καρατζαφέρη πριν αλλάξει θέση ο κ. Βορίδης που ήταν κι είναι Υπουργός.

Τώρα θα ενωθεί σ' έναν ενιαίο προοδευτικό φόρο ακινήτων όπως είπα. Στο πλαίσιο του Εθνικού Συστήματος, του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος. Και για τους συντελεστές του ΦΠΑ δεσμεύσεις συγκεκριμένες.

Αυτό που σας είπα για τ' αγροτικά εφόδια, αυτό που κάναμε και θα συνεχίσουμε να κάνουμε για τον Tουρισμό και επιστροφή της εστίασης στον προηγούμενο συντελεστή. Γιατί αυτό είναι κάτι που πάντα θέλαμε να το κάνουμε, αλλά ψάχνουμε να βρούμε την ευκαιρία και τον τρόπο και τώρα που θ' αρχίσει να εφαρμόζεται το πρόγραμμα, θ' αρχίσει ο θετικός ρυθμός ανάπτυξης, θα μεγαλώνει η ζήτηση, ο τζίρος, θ' αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα.

Σταδιακά μπορούμε να κάνουμε αυτά. Και βεβαίως να συνεχίσουμε τα μέτρα φορολογικής διοίκησης, που αλλάζουν το κλίμα στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής. Πότε άλλοτε είδατε λίστες να δημοσιεύονται; Οφειλέτες να συλλαμβάνονται; Εκτός κι αν έχουν ενοχληθεί ορισμένοι επειδή δημοσιεύθηκαν λίστες αυτών που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.

Πολλοί από αυτούς είναι στο «κόμμα της δραχμής», περιμένουν να γυρίσει η Ελλάδα στη δραχμή για να την αγοράσουν φθηνά με τα ευρώ που έβγαλαν. Ε, όχι! Δε θα γίνει αυτό! Ούτε θα δώσουμε όπως προτείνει ο κ. Σαμαράς, φορολογική αμνηστία σε όσους έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.

Μα αυτοί που τα άφησαν στο εσωτερικό και πολύ περισσότερο αυτοί που τ' άφησαν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, για να υπάρχει τραπεζικό σύστημα, τι είναι; Είναι οι χαζοί της υπόθεσης; Αυτή είναι η αίσθηση δικαιοσύνης που έχουμε;

Το μεγάλο θέμα των εκλογών είναι αν θα υπάρχει κυβέρνηση, εάν η χώρα θα έχει στρατηγική, αν θα πορευθούμε με ασφάλεια στην οριστική έξοδο από την κρίση ή αν θα παίζουμε μέσα σε πολύ δύσκολα ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα.

Η Ευρώπη είναι πολύπλοκος και ασταθής μηχανισμός δυστυχώς: 27 χώρες σημαίνει 27 κυβερνήσεις, 27 Βουλές, σε αρκετές περιπτώσεις 2 Βουλές, ομόσπονδα Κοινοβούλια, πολλά κόμματα, κυβερνήσεις μειοψηφίας, περίεργα κόμματα με περίεργες αντιευρωπαϊκές απόψεις.

Δεν είναι ορθολογικό το σύστημα. Πιέζουν οι αγορές, πιέζουν οι Τράπεζες, πιέζουν οι κερδοσκόποι, πιέζουν οι Οίκοι Αξιολόγησης. Ποιος είναι έτοιμος να παίξει με τη φωτιά; Υπάρχει το άλλο δόγμα τώρα, πέρα από αυτό που είπαμε για το "βρεγμένο που δε φοβάται τη βροχή". Ότι «με αυτά που κάνατε» -κάναμε εμείς δηλαδή- «το PSI, το χρέος, τη δημοσιονομική προσαρμογή, το νέο δάνειο, δεν πρόκειται να μας διώξουν από το ευρώ ό,τι και να γίνει, ό,τι και να κάνουμε, γιατί κοστίζει πολλά. Έχουν επενδύσει πολλά χρήματα».

Μα δε γίνεται αντιληπτό το εξής απλό και τραγικό συνάμα: Ότι μπορεί να μας πουν «μείνετε στο ευρώ, καλύπτουμε εμείς από το δάνειο τις εξωτερικές υποχρεώσεις, αλλά τις εσωτερικές σας υποχρεώσεις, θα τις τακτοποιούμε μόνοι, με βάση όσα εισπράττετε από τους φόρους».

Πρωτογενής ισοσκέλιση του προϋπολογισμού, προσαρμογή όχι σε 3χρόνια που προτείνω, αλλά σε 3 ημέρες, σε 3 εβδομάδες. Τότε τι περικοπές θα γίνουν στις συντάξεις, το ποσοστό μάλλον από τη σύνταξή του θα μπορεί να εισπράττει ο συνταξιούχος ή τί ποσοστό του μισθού θα μπορεί να εισπράττει ο μισθωτός του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα;

Εμείς λέμε για τον Ιούνιο:

• Όχι νέοι φόροι.
• Όχι περικοπές σε χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
• Όχι τυφλές, οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.
• Διαρθρωτικές αλλαγές.
• Άνοιγμα αγορών.
• Άνοιγμα επαγγελμάτων.
• Μικρότερο κράτος, φιλικότερο στον πολίτη.
• Αξιοποίηση της επισκόπησης δαπανών
• Διαπραγμάτευση ώστε η προσαρμογή να γίνει σε 3 και όχι σε 2 χρόνια, να γίνει πιο ήπια, πιο φιλικά.

Μα ουδείς τοποθετείται, ουδείς καταλαβαίνει φοβούμαι, τι σημασία έχει η ολοκληρωμένη αυτή πρόταση. Θέλουν όμως να κυβερνήσουν τον τόπο.

Και καλά, ο κ. Σαμαράς από αδράνεια, δεν έχει καταλάβει πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Δεν έχει καταλάβει ότι κανείς δε μπορεί μόνος. Δεν έχει καταλάβει ότι στο κάτω-κάτω ο ελληνικός λαός δε θέλει να του αναθέσει αυτή την αρμοδιότητα και αυτή την ευθύνη.

Είπα χθες στην Κομοτηνή, ότι αυτή η αλαζονική συμπεριφορά της Νέας Δημοκρατίας τείνει να πάρει τα χαρακτηριστικά επιδημίας. Ο κ. Σαμαράς απειλεί με επανάληψη εκλογών. Δηλαδή, με την απόλυτη διάλυση της οικονομίας, της κοινωνίας και του κράτους, την πιο κρίσιμη περίοδο.

Επαναλαμβάνω την έκπληξή μου, γιατί ο φίλος μου εδώ και χρόνια ο κ. Κουβέλης, όταν ερωτήθηκε επιμόνως τι θα κάνει, αφού δεν συνεργάζεται με κανέναν και δεν μπορεί να συνεργαστεί, δεν θέλει δηλαδή, ποια λύση θα υπάρξει; «Η επανάληψη των εκλογών» είπε, ότι είπε ο κ. Σαμαράς.

Αλλά υπάρχει και άλλος που θέλει την Πρωθυπουργία οπωσδήποτε και μας είπε χτες ότι αν πάρει τη διερευνητική εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν θα την καταθέσει, θα πάει να σχηματίσει κυβέρνηση και να πάει στη Βουλή να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης κατεβάζοντας τους πολίτες στο δρόμο για να πιέσουν τους βουλευτές. Ο κ. Τσίπρας. Ο οποίος προφανώς αγνοεί και το Σύνταγμα της χώρας, το οποίο λέει ότι όταν πάρεις τη διερευνητική εντολή, πρέπει να πας να ενημερώσεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ποια είναι η δεδηλωμένη πλειοψηφία σου.  Αν έχει δεδηλωμένη πλειοψηφία που σου δίνει σίγουρα ψήφο εμπιστοσύνης, τότε παίρνεις εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. 

Θα σεβαστούμε τουλάχιστον το Σύνταγμα; Το ελπίζω και το εύχομαι, γιατί κάπου πρέπει να πατά αυτή η χώρα, να έχει ένα κοινό θεμέλιο πολιτειακής και εθνικής συνύπαρξης.

Εν πάση περιπτώσει ας σεβαστούμε τη δημοκρατία, ας μην μετατρέψουμε το πολιτικό μας πρόβλημα σε δημοκρατικό. Μας φτάνει ο κίνδυνος εκφασισμού, μας φτάνει ο κίνδυνος να μπουν στη Βουλή οπαδοί του νεοναζισμού με χιτλερικούς χαιρετισμούς, λάτρεις της δικτατορίας της 21^ης Απριλίου. Να μην έχουμε και από αλλού πρόβλημα δημοκρατίας.

Αυτά τα μεγάλα τα κορυφαία θέματα τίθενται φίλες και φίλοι ενώπιον του ελληνικού λαού τώρα και αυτές οι επόμενες μέρες είναι οι μέρες της κρίσης του πολίτη που σκέφτεται και αποφασίζει. Γιατί αν δεν γίνει αυτό, θα έρθουν οι μέρες της κρίσης που δεν θα μπορούμε να ελέγξουμε, γιατί όλα θέλουν πλαίσιο, σύστημα, σχέδιο.

Αυτή τη μεγάλη υπόθεση για την πρωτιά του ΠΑΣΟΚ, για τη νίκη μας στις εκλογές, για το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, για την αυτοδύναμη Ελλάδα, τη δίνουμε όλοι μαζί, υποψήφιοι βουλευτές και πολίτες.

Είπα χτες τρεις λέξεις: Δεσμευόμαστε, Εγγυόμαστε, Μπορούμε. Ναι μπορούμε. Τα υπογράφουμε όλα αυτά. Και τώρα ήρθε η δική σας ώρα, η ώρα των πολιτών, η ώρα της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.

Εμπρός στον αγώνα για τη νίκη. ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Συμμαχία όλων των φιλοευρωπαϊκών υπεύθυνων δυνάμεων της αλληλεγγύης και των μεταρρυθμίσεων.

                        Γεια σας και με τη νίκη. 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ:

Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ, Ν. ΤΡΙΚΑΛΩΝ, Ν. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ και Ν. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

            Όλοι οι υποψήφιοι που είμαστε εδώ στους νομούς της Θεσσαλίας σας στέλνουν ένα αγωνιστικό χαιρετισμό μαζί με τους υποψηφίους, όλοι εσείς η καθεμιά και ο καθένας, όλοι οι πολίτες της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης δίνουμε τον αγώνα για νίκη την Κυριακή.

                        Γεια σας και με τη νίκη!