Α, ρε Άκη

του Δημήτρη Καμπουράκη από το protagon.gr

Για σκέψου τώρα ρε Άκη. Τι τα 'θελες τα μέγαρα στην Ακρόπολη και τις ράβδους του χρυσού στα ντουλαπάκια συγγενών και τα πολλά μηδενικά σε λογαριασμούς εξωτικών νησιών; Τι σ' ωφέλησαν ωρέ όλα τούτα τα χαζά; Τι κατάλαβες δηλαδή που ήσουνα εκατό φορές πλουσιότερος από τον μέσο άνθρωπο και δέκα χιλιάδες φορές από το φτωχαδάκι που σου κούναγε τη σημαία, διότι ήσουν -λέει- η αριστερή φωνή μέσα στο κόμμα του;

Ανάθεμα την για αριστερά που βρήκε τέτοιες πλάτες ν' ακουμπήσει και τέτοιους ανθρώπους να εκφραστεί.

Ρε αθεόφοβε άνθρωπε, πως κατάντησες έτσι; Γιατί, ρε μπαγάσα, ενώ είχες τη δυνατότητα να ζήσεις μια καλή ζωή δίχως να σου κοστίσει η τιμιότητα της, διάλεξες να περάσεις στην άλλη όχθη; Γιατί ρε κερατά, την πρώτη φορά που ήρθε κάποιος και σου πρότεινε λεφτά “αντί εξυπηρετήσεως”, δεν τον πέταξες από τις σκάλες; Τόσο απλό είναι ρε, αν το καλοσκεφτείς. Όπως το ίδιο απλό είναι, όταν τα πάρεις την πρώτη φορά να τα παίρνεις πάντα.

Τι σου χρειάζονται τώρα οι πολυέλαιοι Σβαρόφσκι, η Μερσεντές με τα δερμάτινα καθίσματα και τα παιδικά δωμάτια από τον Κούρτη; Τι θ' απογίνει ρε το Μπούλγαρι ρολόι, τώρα που σου το βγάλανε για να σου φορέσουν χειροπέδες; Εκείνα τα ανθρωπάκια που τρέχανε νύχτα και μέρα να σε κάνουνε πρόεδρο και πρωθυπουργό, μόνο και μόνο γιατί σε θεωρούσαν συνεχιστή του Ανδρέα, δεν τα σκέφτηκες βρε αναίσχυντε; Τα μάτια τους τα θυμάσαι; Ξέρω, ρουσφέτι θέλανε οι πιο πολλοί και πρόσβαση στην εξουσία, αλλά όχι όλοι. Όχι όλοι.

Μην μου μιλάς για σκευωρίες και πολιτικές εξοντώσεις. Ένα πολιτικό τίποτα είσαι εδώ και χρόνια, κανένας δεν θα 'τρωγε τον χρόνο του για να υφάνει σκευωρία εναντίον σου. Απλώς την πάτησες, βγήκες στον αφρό. Θα μου πεις ότι πολλοί παλιοί συνάδελφοι σου βρίσκονται ακόμα στον πάτο, όπου μήτε τσιμπίδα ανακριτή μήτε χειροπέδα της αστυνομίας φθάνει. Αλήθεια είναι αυτό. Ε και; Μη μου πεις πως νιώθεις αδικημένος. Να ξέρεις πως οι πρώτοι που θα σε σταυρώσουν θα είναι οι παλιοί οπαδοί σου. Απ' τους παλιούς αντιπάλους σου (καλή ώρα τον υπογράφοντα) ίσως βρεις μια ακτίδα ανθρώπινης κατανόησης για την κατάντια σου. Έτσι, για τα χρόνια που περάσαμε μέσα σε πλακωμούς και αντιπαραθέσεις. Και διότι πάντα το “δρυός πεσούσης”, μου φαινόταν αντιαισθητικό.

Αλλά για να είμαι ακριβοδίκαιος, ήθελα να 'ξερα, ο Ανδρέας δεν είχε ποτέ ακουστά τίποτα για τον Άκη του; Κι ο Σημίτης, δεν ήταν πρωθυπουργός τότε που πηγαινοερχόντουσαν τα λεφτά; Επαφές με Γερμανούς είχε μπόλικες. Δεν είχε ακουστά τίποτα για όσα γινόντουσαν στο υπουργείο της άμυνας του; Κι ας είχε βάλει εκεί υπουργό τον δήθεν μεγάλο αντίπαλο του, που δύσκολα θα μπορούσε να σχολάσει. Έστω, αλλά όταν πρόκειται για μπάζες αλλάζει το πράγμα, παύει να είναι πολιτικό και εσωκομματικό. Κανένας Γερμανός, δεν του 'χε ψιθυρίσει τίποτα; Λέω εγώ τώρα...