Για κάποιον που είναι «τυπικός
ΠΑΣΟΚ» - «τυπικός ΠΑΣΟΚ» είναι όποιος δηλώνει ιδρυτικό μέλος του
Κινήματος - ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος θεωρούνται
σώγαμπροι. Ο πρώτος, με δράση ως ΚΟΔΗΣΟ στη Μεταπολίτευση,
στρατολογήθηκε το 1989 από τον Κώστα Λαλιώτη για να κατεδαφίσει τους
κατηγόρους του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο δεύτερος, έχοντας αφήσει πίσω του την ΚΝΕ, προσήλθε μόλις το 1996 και σάρωσε στη Β' Αθηνών το 2000.
Ο δεύτερος, έχοντας αφήσει πίσω του την ΚΝΕ, προσήλθε μόλις το 1996 και σάρωσε στη Β' Αθηνών το 2000.
Ο
Βενιζέλος υπηρέτησε και τους τρεις πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Ο Λοβέρδος
δεν πρόλαβε τον πρώτο. Και οι δύο μαζί απέτυχαν το 2007 να ανακόψουν
τον τρίτο.
Εκεί έδειχνε να σταματάει ο δρόμος τους. Οι νεοπαπανδρεϊκοί αυτοπαραμυθιάζονταν με την ιδέα ότι όταν θα εγκατέλειπε - σε βαθύ γήρας - την ηγεσία ο Γιώργος, θα έπαιρνε τη θέση του κάποιος από αυτούς.
Εκεί έδειχνε να σταματάει ο δρόμος τους. Οι νεοπαπανδρεϊκοί αυτοπαραμυθιάζονταν με την ιδέα ότι όταν θα εγκατέλειπε - σε βαθύ γήρας - την ηγεσία ο Γιώργος, θα έπαιρνε τη θέση του κάποιος από αυτούς.
Οτι θα έφευγαν από τη σκηνή πριν την
ώρα τους και ο Παπανδρέου θα έκλεινε την πόρτα δεν το περίμεναν. Ισως
δεν το περίμενε ούτε ο Βενιζέλος, που ακύρωσε τον θορυβώδη διπολισμό
του Κινήματος και έγινε σταδιακά Ατλας των βαρών του πρώην αντιπάλου
του.
Μια χαρά του βγαίνει. Δεν
θα έχει τη χαρά της προσωπικής ρεβάνς, αλλά θα έχει μαζί του αρκετούς
από όσους τον πολέμησαν το 2007. Φυσικά οι παπανδρεϊκοί είναι πάλι
αντίπαλοί του, αλλά όχι και ο ίδιος ο Παπανδρέου απαραιτήτως. Τον
Λοβέρδο πάντως δεν επρόκειτο να τον έχει απέναντι - και ας τον έβλεπαν
κάποιοι φίλοι του ως «Θαπατέρο του ΠΑΣΟΚ». Δεν ήταν έτοιμος. Ενώ δήλωνε
υποψήφιος, εξομολογούνταν: «Αντιλαμβάνομαι ότι έχει σειρά ο Βαγγέλης».
Ετσι παρέμεινε Νο2 και το μέτωπο του 2007 διατηρεί τη συνοχή του.
Το
θετικό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ ξανάρχισε να λειτουργεί
η πολιτική. Θα υπάρχουν κανονικοί υποψήφιοι, θα γίνουν κανονικές
αρχαιρεσίες και ο Βενιζέλος θα είναι κανονικό φαβορί. Ισως γιατί κάνει
κάτι απλό: αντί να τρέχει - α λά 2007 - αλαζονικά προς την αρχηγία,
αφήνει την αρχηγία να τρέξει αγχωμένη προς αυτόν. Ακόμη και τώρα
δηλώνει με ταπεινοφροσύνη ότι δεν είναι η πρώτη του έγνοια. Εντυπωσιακό
για όσους τον ξέρουν. Θυμούνται όμως και κάτι που έλεγε ο άγγλος
πολιτικός Αυγουστίνος Μπιρέλ: «Είναι αληθινό ή απλώς έξυπνο;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου