Αλβανία

Του Δημήτρη Δανίκα

Ελα μπάρμπα να σου δείξω τ' αμπέλια σου. Κάπως έτσι συμβαίνει διαβάζοντας την κριτική του Μαΐλη και του σημερινού ΚΚΕ για τις απόψεις του Νίκου Ζαχαριάδη. Ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο, από την δεκαετία του '40 είχε αποκαλύψει το μεγιστοτεράστιο πρόβλημα της ελληνικής Οικονομίας, δηλαδή τον νωτιαίο μυελό της άρχουσας τάξης. Οτι ο χαρακτήρας της είναι μεταπρατικός, τουτέστιν κομπραδόρικος. Και ως εκ τούτου η ιθύνουσα ελίτ καθόλου παραγωγική, επομένως εξαρτημένη και προς τους ξένους δουλοπρεπής. Αυτό και το σημερινό αξεπέραστο εμπόδιο πάνω στον οποίο σκοντάφτει και σωριάζεται ολόκληρη η χώρα. Οχι λέει ο Μαΐλης. Διότι πρόκειται για την ανισόμετρη ανάπτυξη που συμβαίνει σε πολλές καπιταλιστικές χώρες. Που πάει να πει ότι επειδή οι ρυθμοί ανάπτυξης της Μ. Βρετανίας είναι χαμηλότεροι, σχεδόν μηδενικοί έναντι της Κίνας, αυτό σημαίνει ότι οι Βρετανοί βιώνουν τα ίδια προβλήματα μ' εκείνα του Ελληνα. Αστειότητες.
Για να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα: Ενα από τα κορυφαία προβλήματα της ελληνικής Οικονομίας, ίσως το μεγαλύτερο, είναι το άνοιγμα της ψαλίδας του ισοζυγίου πληρωμών. Για κάθε 100 ευρώ εισαγώγιμων προϊόντων εξάγουμε 10. Το πολύ. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή και συνακόλουθα η παραγωγικότητα είναι της πλάκας και ότι η χώρα και σχεδόν κάθε πολίτης πάνω σ' αυτή, έχουν μεταβληθεί σε καταναλωτές, στους καλύτερους και πιο ηλίθιους πελάτες της Γερμανίας. Φανταστείτε ότι κάπως έτσι πορεύτηκε μετά τον θάνατο του Στάλιν η σοβιετική οικονομία αδυνατώντας να παρακολουθήσει τις τεχνολογικές επιτεύξεις και τους ξέφρενους ρυθμούς παραγωγής καταναλωτικών αγαθών της Αμερικής. Και έτσι γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος. Ποιος δηλαδή που είχε μερικά φράγκα στην τσέπη του θα αγόραζε αυτοκίνητο και ποιος ένα ραδιόφωνο της προκοπής Made in USSR; Μόνο τα κωθώνια. Από τη στιγμή δηλαδή που οι Μαρξιστές και Λενινιστές υπόσχονται έναν καλύτερο κόσμο με καλύτερα ίσως και ανώτερα προϊόντα, τότε στα ίσα ανταγωνίζονται την καπιταλιστική μηχανή...

Που πάει να πει ότι είτε με τον Παπαδήμο, είτε με τον Βενιζέλο, είτε με τον Σαμαρά είτε ακόμα με την Αλέκα ή τον Αλέξη, αν η παραγωγή δεν αναπτυχθεί και η ψαλίδα δεν κλείσει, τότε στα τάρταρα η χώρα. Και όσοι εκ των πολιτικών που στηρίζουν την κυβέρνηση της τριανδρίας υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, ότι δηλαδή θα ρίξουν λεφτά ώστε να αναθερμανθεί η Αγορά, ε, τότε είναι σα να σκοτώνουν τον ασθενή μια ώρα νωρίτερα. Οι εισαγωγές πρέπει επειγόντως να συρρικνωθούν και οι εξαγωγές να πολλαπλασιαστούν. Αυτό σημαίνει μια αργή, βασανιστική και επώδυνη διαδικασία μετακίνησης εργαζομένων και επιχειρήσεων, από τον τομέα του εμπορίου στο απείρως πιο ευεργετικό της παραγωγής. Οσο αυτή η μετακίνηση δεν διευκολύνεται, τόσο πιο γρήγορα η χώρα στην πτώχευση και την καταστροφή. Τι θέλεις; Καπιταλισμό; Υπαρκτό Σοσιαλισμό; Και στις δύο περιπτώσεις, νηστικό το αρκούδι δεν χορεύει. Οσα δάνεια και να πάρουμε και όσα δάνεια μας διαγράψουν, ακόμα και ολόκληρο το ποσό, αν δεν μεταλλαχθεί η Οικονομία, τότε η χώρα ούτε Αλβανία!