Ομιλία Γιώργου Α. Παπανδρέου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος

Αγαπητοί συνάδελφοι, κύριε Πρόεδρε, είθισται να ξεκινούμε όλοι μας αυτές τις συνεδριάσεις με μια φράση: αυτή είναι η πιο κρίσιμη συνεδρίασή μας. Αυτό είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι διαχειριστήκαμε μια κρίση καθημερινή. Μια διετία ολόκληρη, διαχειριστήκαμε μια κρίση εθνική, πολιτική, οικονομική, θεσμική, ακόμη και πολιτιστική.

Μια κρίση, η οποία, πέρα των εγγενών μας αδυναμιών, έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα σύνορά μας. Αυτή η κρίση έχει υπερκεράσει τις δυνατότητες του όποιου μεμονωμένου έθνους να την αντιμετωπίσει μοναχικά, πειστικά και καθοριστικά.

Μια κρίση, που έχει δοκιμάσει και δοκιμάζει τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η δική  μου παρουσία στις Βρυξέλλες, στη Μέση Ανατολή, αλλά και στη Σοσιαλιστική Διεθνή στην Κόστα Ρίκα, αυτό δηλώνει και επιβεβαιώνει. Μια διαπίστωση, για τα τεκταινόμενα στην εποχή της παγκόσμιας οικονομίας, επικοινωνίας και αλληλεξάρτησης.

Όμως, ξέρετε πολύ καλά και εσείς, όπως ξέρει και ο Ελληνικός λαός, ότι αυτή η συνεδρίασή μας, καθώς και οι αποφάσεις που θα πάρει η Ελληνική Βουλή τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, είναι πράγματι ιστορικής και καθοριστικής σημασίας.

Καθοριστικής σημασίας, για το εάν τελικά θα ξεπεράσουμε τον κάβο, θα μπούμε σε ένα συντεταγμένο δρόμο, όσο δύσκολος κι αν είναι, αλλά σε ένα δρόμο μεγαλύτερης ασφάλειας, προοπτικής και ανάπτυξης, ή αν θα συνεχίσουμε να βολοδέρνουμε στους άγριους ανέμους των σπεκουλαδόρων, των αγορών και των κακόπιστων προκαταλήψεων για τη χώρα και το λαό μας. Και αυτή η μάχη δεν δίνεται μόνο εντός Ελλάδας, αλλά και εκτός, στην Ευρώπη και διεθνώς.

Και παρά τα κυνικά σχόλια, θεωρώ καθήκον μου να προωθώ, μεταξύ των άλλων, και τις προοδευτικές ιδέες, που έχουν εμπνευστεί από τους αγώνες και τις εμπειρίες του δικού μας Κινήματος, όπως και να αναδεικνύω ό,τι καλύτερο έχει η Ελλάδα να δείξει.

Η ευκολία κάποιων Μέσα Ενημέρωσης, που με φανατισμό και πάθος αντιπολιτεύονται είτε εμένα προσωπικά, είτε το ΠΑΣΟΚ, ισοπεδώνοντας τα πάντα, κάνουν κακό στην ίδια τη χώρα και στην ψυχολογία του λαού μας.

Θεωρώ προσωπική μου τιμή, τιμή για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τη χώρα, ότι ηγούμαι της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Είναι η μεγαλύτερη πολιτική Οργάνωση στον πλανήτη μας, με 160 προοδευτικά, σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.

Να σας ενημερώσω ότι η ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Κόστα Ρίκα, που απαρτίζεται από περίπου 400 εκπροσώπους κομμάτων, ήταν:

1.   Η παγκόσμια οικονομική κρίση - ένα θέμα, που αφορά όλους, παγκόσμια - και η μάχη μεταξύ αγορών και Δημοκρατίας, ένα βασικό θέμα που έχει βάλει ο Φρανσουά Ολάντ στην προεκλογική του καμπάνια στην Γαλλία.

2.   Η εναλλακτική πράσινη ανάπτυξη και η πρότασή μας για δουλειές, για καταπολέμηση της ανισότητας και της φτώχειας.

3.   Ο αγώνας της Κεντρικής Αμερικής εναντίον των καρτέλ του εμπορίου ναρκωτικών.

4.   Οι καταστατικές αλλαγές της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που θα ψηφιστούν στο επόμενο Συνέδριο που θα κάνει η Οργάνωση στη Νότια Αφρική.

Προεδρεύω, αγαπητοί συνάδελφοι, αυτών των διαδικασιών και αρχίζω κάθε φορά με την αφήγηση της κρίσης στην Ελλάδα. Υπεραμύνομαι της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, όπως έκανα και στις Βρυξέλλες, όπου οι σοσιαλιστικές δυνάμεις καταθέτουν τις εναλλακτικές τους προτάσεις, απέναντι σε μια υπερσυντηρητική και μυωπική Ευρώπη.

Όπως έκανα και στο Ισραήλ, για την προώθηση της ενεργειακής μας συνεργασίας, αλλά και για την υπεράσπιση των θυσιών του Ελληνικού λαού. Και στο ακροατήριο, στη διάρκεια της ομιλίας μου, ήταν ακόμη και ο Πρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, ο Bob Zoellick. Έλεος πια, λοιπόν, με την εύκολη απαξίωση των πάντων, που καταρρακώνει την αυτοπεποίθηση του Ελληνικού λαού.

Και ναι, σε αυτή την εποχή της εύκολης απαξίωσης των πάντων, στην εποχή της ισοπέδωσης της πατρίδας μας, μιας χώρας που πληρώνει λάθη της προηγούμενης κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που αρνήθηκε να χτίσει πάνω σε μια ισχυρή εικόνα της Ελλάδας των Ολυμπιακών Αγώνων, της σταθερής παρουσίας μας στα Βαλκάνια, της πρωτοπορίας μας στη διευρυμένη Ευρώπη, σε αυτή την εποχή, εγώ έχω καθήκον να παλέψω για την ανάδειξη της Ελλάδας, που ξέρουμε ότι υπάρχει. Και όλοι μας, αυτό το καθήκον έχουμε.

Μια Ελλάδα, που ξέρουμε ότι κρύβεται στις καρδιές και στα όνειρά μας, που ξέρουμε ότι υπάρχει, όχι μόνο στην ιστορία, αλλά και στο παρόν, στις πρωτοβουλίες, στις καινοτομίες, στις προσπάθειες του εργαζόμενου και του υγιούς, δημιουργικού επιχειρηματία.

Μπροστά στον κυνισμό και τη μιζέρια, εγώ δεσμεύομαι να συνεχίσω να προβάλλω και να υπερασπίζομαι την Ελλάδα και τις δυνατότητές της ανά την υφήλιο, όπως έκανα χθες στο Ισραήλ, προχθές στις Βρυξέλλες και την προηγούμενη εβδομάδα στην Κόστα Ρίκα.

Και αυτό μας διαφοροποιεί από τη συντήρηση. Η συντήρηση, είτε είναι γερμανική, είτε αμερικανική, είτε γαλλική, ή και ελληνική, βλέπει το πρόβλημα - υποσυνείδητα ή ενσυνείδητα -στο DNA. Κατηγορεί τον άνθρωπο και όχι τις πολιτικές, κατηγορεί τον πολίτη και το λαό- τον φοβάται, μάλιστα - και όχι τις δομές, τη διαχείριση, την παιδεία, την έλλειψη ευκαιριών.

Αν είναι άνεργος, πολλοί συντηρητικοί λένε, «είναι άνεργος, γιατί είναι τεμπέλης». Αυτή είναι η απλουστευτική δεξιά πολιτική στο απόγειό της. Αυτή η απολυτότητα εκφράστηκε και στις πολιτικές απέναντι στην Ελλάδα, από πολλούς στα Μέσα Ενημέρωσης της Ευρώπης και διεθνώς, αλλά και από πολλούς πολιτικούς της συντήρησης.

Αναγνωρίζω και εκτιμώ την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης και κατανοώ ότι η επένδυση των εταίρων μας στην Ελλάδα, είναι πρωτοφανής στα ιστορικά. Όμως, η συντηρητική Ευρώπη έχει κάνει ένα θεμελιώδες λάθος: αντί να αντιμετωπιστούν με αμεσότητα οι συστημικές αδυναμίες, οι διαρθρωτικές αδυναμίες, είτε της Ευρωζώνης ευρύτερα, είτε συγκεκριμένων χωρών, ακόμη και της Ελλάδας, υπήρξε μια ψυχολογία τιμωρίας - «ο κακός είναι ο νότιος, ο μεσογειακός, ο διαφορετικός, ο ανατολίτης».

Αυτό, όχι μόνο μας αδικεί, αλλά και υπονομεύει τις πραγματικές λύσεις, με προτάσεις όπως για γενικευμένη λιτότητα στην Ευρώπη, χωρίς αναπτυξιακές πολιτικές. Χαρακτηριστική είναι η εμμονή για την «πατρονία» μέσα από Επιτρόπους, που θα αποφασίζουν για τον προϋπολογισμό μας, την εκτέλεσή τους και την κάθε μας κίνηση. Πέραν του ανέφικτου, πέραν της γελοιότητας, αποτελεί και προσβολή προς τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και τον ίδιο το λαό.

                        Όσοι συντηρητικοί το σκέφθηκαν αυτό, ας το σκεφθούν ξανά και πολύ σοβαρά. Όσο δύσκολο κι αν είναι το πρόγραμμα προσαρμογής, όσο κι αν είναι προϊόν μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης, όσο κι αν, λόγω δικών μας λαθών, του παρελθόντος, έχουμε βρεθεί σε πιο αδύναμη διαπραγματευτική θέση, το πρόγραμμα προσαρμογής ή θα είναι δικό μας, κτήμα μας, ελληνικό πρόγραμμα, ή θα είναι ξένο, οπότε δεν θα εφαρμοστεί και θα αποτύχει.

                        Αντιθέτως, η προοδευτική σκέψη ξεκινά από τον άνθρωπο, ως επίκεντρο. Από την πίστη στις δυνατότητές του, αρκεί να του δοθούν τα σωστά πλαίσια - παιδεία, κίνητρα, συλλογική συνείδηση, μια δημοκρατική κουλτούρα δικαιωμάτων, αλλά και υποχρεώσεων και καθηκόντων.

                        Αυτή την Ελλάδα των θεσμών που λειτουργούν, της παιδείας που καλλιεργεί χαρακτήρες και εγγυάται εφόδια, του κράτους που εμπνέει εμπιστοσύνη και συλλογική ευθύνη, της Δημοκρατίας που ακονίζει την κριτική σκέψη, τη γνώση και την πρωτοβουλία, της Πολιτείας που εμπνέει τον σεβασμό και την αίσθηση του ανήκειν, του συμμέτοχου και όχι του αποξενωμένου πολίτη, του πολίτη που συμμετέχει στις συλλογικές αποφάσεις, αυτή την Ελλάδα κληθήκαμε και καλούμαστε να εγγυηθούμε οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

                        Αυτή η στάση μας, όμως, μας διαφοροποιεί και από την παραδοσιακή Αριστερά. Μια Αριστερά της παθητικής αποδοχής, μέσω μιας άλλης ισοπέδωσης, που αντί να προτείνει, αρνείται. Αντί να συμμετέχει, γκρεμίζει. Αντί να δημιουργεί, κατηγορεί.

                        Μια παραδοσιακή Αριστερά, που αρέσκεται να βρίσκει άλλοθι και εξιλαστήρια θύματα και έτσι να προστατεύεται μέσα στη δογματική της ρητορική, αντί να καταθέτει προτάσεις που λύνουν προβλήματα, απελευθερώνουν και ενδυναμώνουν τη χώρα και το λαό.

                        Το κόμμα τους θέλουν να ενδυναμώσουν, μέσα από μια πόλωση που ακινητοποιεί αντί να προτρέπει, που βοηθά τις γραφειοκρατίες τους, τον έλεγχό τους επί των λαϊκών κινημάτων. Όχι την απελευθέρωση του πολίτη και των δημιουργικών δυνάμεων.

                        Άλλη είναι η δική μας πίστη. Η δική μας πίστη είναι ότι ο πολίτης πρέπει να απελευθερώνεται και από το πελατειακό κράτος που δημιούργησε η Δεξιά, και από την ασφυκτική, δογματική και γραφειοκρατική αντίληψη, που θέλει να παθητικοποιήσει ή να ελέγξει το μαζικό κίνημα - αυτό που, δυστυχώς, εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής Αριστεράς και σήμερα.

                        Το ΠΑΣΟΚ υπηρετεί την αντίληψη που βλέπει με εμπιστοσύνη τις δυνάμεις του τόπου. Αυτό είναι το δικό μας DNA, από την 3η του Σεπτέμβρη του 1974.

                        Σήμερα, χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να ξαναδώσουμε αυτή την αυτοπεποίθηση στον Ελληνικό λαό. Παρά τις θυσίες, τον πόνο και το αίσθημα αδιεξόδου, αυτή είναι μια μεταβατική περίοδος.

                        Μια μεταβατική περίοδος, που είναι όμως ένα αναγκαίο στάδιο για να βρεθούμε στην άλλη όχθη αυτού του ποταμού. Αλλά μπορούμε να το κάνουμε αυτό, μόνο με το λαό και όχι απέναντί του, όχι εναντίον του. Πείθοντας για την αναγκαία θυσία, πείθοντας και δίνοντας τη δυνατότητα για τη δημιουργική συμμετοχή του στην αυριανή προοπτική, κάνοντάς τον συνδημιουργό της αυριανής Ελλάδας.

                        Και θα απαντήσουμε και σε ένα ψέμα της Νέας Δημοκρατίας. Ποτέ δεν μιλήσαμε, ποτέ δεν μίλησα για διεφθαρμένο λαό. Οι έννοιες αυτές για μένα είναι ξένες και ρατσιστικές για οποιονδήποτε λαό, πόσο μάλλον για τον Ελληνικό. Το αντίθετο είπα. Είπα, μάλιστα, σε ένα γερμανικό περιοδικό ότι, όπως ο ναζισμός δεν είναι στο DNA των Γερμανών,  έτσι και η διαφθορά δεν είναι στο DNA των Ελλήνων.

                        Είπα ότι οι συνθήκες, το πολιτικό σύστημα, οι πελατειακές λογικές, η αβελτηρία της Δημόσιας Διοίκησης, έχουν διαμορφώσει πρακτικές διαφθοράς.

                        Ποιος είναι πιο αξιόπιστος, σύντροφοι; Αυτός που αρνείται, όπως η Νέα Δημοκρατία, ότι υπάρχει διαφθορά, ενώ είναι γνωστή ανά την υφήλιο η κατάσταση στη χώρα μας; Ίσως να φοβάται τις δικές της αμαρτίες. Ενώ εμείς το αναγνωρίζουμε και το επισημαίνουμε, ακριβώς γιατί έχουμε αποφασίσει να το αλλάξουμε.

                        Γι' αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι, αντέδρασα με τον τρόπο που αντέδρασα στις γελοιότητες περί Επιτρόπων. Ήθελα και σήμερα να σας πω, ότι όταν πέρυσι επανήλθε παρόμοια πρόταση, με τη μορφή μάλιστα της αφαίρεσης της ψήφου της Ελλάδας από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντίδρασή μου ήταν άμεση και απόλυτη.

                        Μπορεί, είπα, να έχουμε μια εξάρτηση οικονομική, αλλά δεν θυσιάζουμε βασικά μας δικαιώματα και θεσμικά θέματα που αφορούν στη Δημοκρατία. Δεν θυσιάζουμε το δικαίωμα να ψηφίζουμε για ζητήματα που είναι ζωτικής σημασίας, όπως αυτά των εθνικών μας θεμάτων. Και έκλεισα λέγοντας, «εάν επιμείνετε, τότε δεν θέλουμε τα χρήματά σας, πάρτε πίσω τα λεφτά σας και αφήστε μας ήσυχους. Θα πορευθούμε μόνοι μας, με τις δικές μας δυνάμεις, με όποιο κόστος». Και αυτό πρέπει να πούμε, αν θέσουν ξανά θέμα δημοκρατικής λειτουργίας στη χώρα μας.

                        Καταλαβαίνετε τώρα, γιατί η συντηρητική Ευρώπη φοβήθηκε τόσο τη φωνή και απόφαση του Ελληνικού λαού, για το προτεινόμενο δημοψήφισμα.

                        Αγαπητοί συνάδελφοι, ξέρω ότι πολλοί από εμάς, όπως και εγώ, στην πορεία των τελευταίων δύο ετών, περάσαμε στιγμές, πολλές στιγμές, όπου θέλαμε να τα παρατήσουμε, ή να βροντοφωνάξουμε αυτό το «όχι».

                        Διαπραγματευθήκαμε, παρά τις ανέξοδες κατηγορίες όσων ήταν έξω από το χορό, πολύ σκληρά. Τώρα, αυτό το βλέπουν τα κόμματα που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση. Όπως βλέπουν, αν και δεν το ομολογούν, ότι σε κάθε στιγμή έπρεπε να ζυγίζουμε ποιο ήταν τελικά το δημόσιο συμφέρον. Το συμφέρον της χώρας. Το συμφέρον του συνταξιούχου. Ναι, του συνταξιούχου. Να χάσει κάτι, ή να χάσει τα πάντα; Του άνεργου - να βρεθεί μεταβατικά εκτός, ή να χαθεί μια ολόκληρη γενιά; Του δημοσίου υπαλλήλου - να κλείσουν οι μισές Υπηρεσίες με άπειρες απολύσεις, ή να γίνουν οι πιο ήπιες, έστω και δύσκολες, προσαρμογές;

                        Αυτό αποτέλεσε το καθημερινό - και το εννοώ - το καθημερινό μας δίλημμα των τελευταίων δύο ετών. Και αυτό είχε τεράστιο πολιτικό κόστος. Γιατί η καταστροφή ήταν μια εκδοχή θεωρητική, όσο την αποφεύγαμε. Και την αποφύγαμε. Άρα, ο πολίτης ζούσε και ζει τον πόνο και τη θυσία, αλλά έχει να τα συγκρίνει μόνο με τη θεωρία, με μια θεωρητική χρεοκοπία, και όχι με την πραγματικότητα μιας τέτοιας εμπειρίας.

Πολλά χρόνια στην εξωτερική πολιτική, έχω ακούσει Υπουργούς Εξωτερικών να λένε, ότι είναι πολιτικά άχαρο να προλαβαίνεις μια πολεμική σύγκρουση. Γιατί κανείς δεν το αναγνωρίζει αυτό, αφού η σύγκρουση ποτέ δεν υπήρξε. Ενώ εκείνοι που λύνουν συγκρούσεις, παίρνουν και Νομπέλ.

                        Όμως, οι καταστροφές έχουν περισσότερα θύματα από την πρόληψη. Και εμείς προλάβαμε. Προλάβαμε να μην υπάρξουν τα πολλά θύματα, βάζοντας πολιτική πλάτη στη χώρα, πείθοντας ότι έτσι έπρεπε να γίνει.

                        Και απέναντι σε όσους μας κατηγορούν ή επισημαίνουν ή συμβουλεύουν εκ των υστέρων και με ευκολία ξεχνούν ότι εμείς αποφύγαμε την καταστροφή, ας είμαστε περήφανοι. Ας είσαστε εσείς, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, περήφανοι για το βάρος, για την ευθύνη που εμείς αναλάβαμε.

                        Σηκώσαμε βάρος που δεν μας αναλογούσε και το σηκώσαμε με το κεφάλι ψηλά. Αν θέλαμε να κοιτάξουμε το στενό μας πολιτικό μέλλον, δεν θα παίρναμε απόφαση να ενταχθούμε στο μηχανισμό στήριξης. Ούτε και θα παλεύαμε, για να δημιουργηθεί. Γιατί να υπάρχει; Θα χρεοκοπούσαμε μια και έξω και τότε, πολύ εύκολα και πιο πειστικά, με νωπή την αλλαγή της κυβέρνησης, θα φορτωνόταν πολιτικά τη χρεοκοπία η Νέα Δημοκρατία.

                        Θα πρέπει να μας ευγνωμονούν οι της Νέας Δημοκρατίας, διότι σώζοντας τη χώρα, έτυχε να σώσουμε και αυτήν από τον σίγουρο πολιτικό αφανισμό. Αλλά δεν θα αφήσουμε τώρα τη Νέα Δημοκρατία να αφανίσει τη δημοκρατική παράταξη, ούτε να εμπαίζει τον Ελληνικό λαό.

                        Μετά από δύο χρόνια, αναγκάστηκε να αναλάβει τις ευθύνες της. Και αυτές καλείται να αναλάβει μαζί μας και τις ημέρες αυτές, όπως τις έχουμε αναλάβει εμείς. Τις ημέρες αυτές, αγαπητοί συνάδελφοι, θα κληθούμε να δώσουμε μια ύστατη μάχη. Μάχη διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας, μάχη με τη συνείδησή μας, Να ζυγίσουμε τι συμφέρει τον τόπο. Και το κάνουμε συντονισμένα.

                        Θα σας μιλήσει αργότερα ο Αντιπρόεδρος, σύντροφος και συνάδελφος, Βαγγέλης Βενιζέλος, με τον οποίο συντονισμένα κάνουμε τις κινήσεις μας και με τους άλλους Υπουργούς, που έχουν επωμιστεί ένα μεγάλο βάρος της διαπραγμάτευσης, για να μπορέσουμε πραγματικά να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

                        Έχουμε να ζυγίσουμε μεταξύ επώδυνων μέτρων, αλλά και μιας επώδυνης εναλλακτικής, ίσως και καταστροφικής πορείας. Γι΄ αυτό το λόγο, χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε να συσκεφτούμε, αλλά και να βγούμε, μετά από τις όποιες δύσκολες συζητήσεις, και ενωμένοι, και ισχυροί. Ισχυροί, μέσα από τις όποιες αποφάσεις πάρουμε για τη χώρα, ως πλειοψηφούσα δύναμη του Κοινοβουλίου.

                        Ας μη χαθούμε στα μικρά, στα ποσοστά, στις δημοσκοπήσεις, στο μικροκλίμα που δημιουργείται είτε στα ΜΜΕ, είτε στα κλειστά κομματικά γραφεία, χάνοντας το μεγάλο, που δεν είναι άλλο από τη μάχη να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Μια μάχη, την οποία δώσαμε όλοι μας μέχρις εσχάτων, επί δύο χρόνια. Και ας μην υποτιμήσουμε την κρισιμότητα της μάχης, μέχρι να κερδίσουμε αυτό τον πόλεμο.

                        Όπως όλοι συμφωνήσαμε, βάζουμε πρώτα την πατρίδα, το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον του Ελληνικού λαού και, βεβαίως, βάζουμε μετά τις δημοκρατικές, δικές μας, εσωτερικές διαδικασίες. Όλες αυτές πρέπει να υπηρετούν την ύψιστη ανάγκη να παραμείνει το Κίνημά μας η δύναμη, ο πυλώνας σταθερότητας, αλλά και ο καταλύτης και σήμερα και αύριο των πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών στη χώρα.

                        Η ενότητά μας γύρω από μια κοινή πολιτική πλατφόρμα και τώρα και στις εκλογές, είναι αδήριτη ανάγκη. Ενότητα και για τις δημοκρατικές διαδικασίες στο Κίνημά μας, τις οποίες αξιολογεί βεβαίως το Πολιτικό Συμβούλιο και για τον κατάλληλο χρόνο διεξαγωγής τους.

                        Αυτή την ενότητα υπηρετώ εγώ. Έχω εκφραστεί και υπεύθυνα - το ξέρετε - για τις δικές μου, προσωπικές προθέσεις. Αυτό, όμως, δεν μου επιτρέπει να μην ασκήσω στο έπακρο τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες που μου αναλογούν, έως ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες ανάδειξης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

                        Πολλοί μας κατηγορούν με ευκολία, μιλώντας για «διαλυτικά φαινόμενα», που στην πραγματικότητα εύχονται, την ώρα που αποδεικνύουμε κάθε μέρα ότι εμείς, στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε η ατμομηχανή των εξελίξεων, το αποκούμπι της χώρας σε αυτή την κρίσιμη φάση. Και αυτό το ΠΑΣΟΚ είναι, και οφείλει, και θα είναι, και ενωμένο, και συντεταγμένο στις διαδικασίες που έχει μπροστά του.

                        Ιδιαίτερα, όμως, για τις διαδικασίες που έχει η χώρα μπροστά της. Αυτό είναι το δικό μας καθήκον, ως παράταξη. Το είπα από την πρώτη στιγμή που συμφωνήσαμε να πάμε σε μια Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης και το επαναλαμβάνω: εμείς είμαστε ο πυλώνας σταθερότητας, αλλά και αλλαγών για τη χώρα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, σε εμάς έπεσε η ευθύνη.

                        Κυρίως από εμάς εξαρτάται, το αν θα πετύχει η χώρα να περάσει αυτό τον κρίσιμο κάβο. Αυτό ήταν - κακώς - υπό αμφισβήτηση. Θεωρώ ότι είναι κοινή πεποίθηση, ότι και τώρα, και μέχρι την εκλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, πρέπει να υπάρχει ισχυρή διεύθυνση και εκ μέρους μου.

                        Δεν θέλω να κουράσω, με το να κάνω συστάσεις για τη λειτουργία ενός Υπουργικού Συμβουλίου σε μια δύσκολη περίοδο, ειδικά όταν οι ώρες μάς καλούν να πάρουμε αποφάσεις, που θα είναι καθοριστικές για τις επόμενες γενιές. Θέλω όμως να τονίσω ότι, όσο διαρκεί αυτή η Κυβέρνηση συνεργασίας, τόσο όλα τα στελέχη μας, που είναι Υπουργοί της Κυβέρνησης, χρειάζεται να διαβουλεύονται με όλα τα κόμματα. Και όταν λέω «όλα τα κόμματα», εννοώ και το ΠΑΣΟΚ. Η διαβούλευση με τους αρμόδιους του Κινήματος, τους ΚΤΕ, αλλά και τους κοινωνικούς εταίρους, είναι απολύτως αναγκαία.

                        Μόνον έτσι θα ελαχιστοποιηθούν φαινόμενα που ζήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Και όπως σήμερα είναι σημαντική η δική σας τοποθέτηση, όσων θα μιλήσετε, θα είναι χρήσιμη και η συχνή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, τις επόμενες ημέρες, αλλά και εβδομάδες, ενόψει των δύσκολων και καθοριστικών αποφάσεων στη Βουλή.

                        Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, ποια είναι τα διακυβεύματα που έχουμε μπροστά μας; Και ποιος μπορεί πράγματι να απαντήσει σε αυτά, στη χώρα μας; Μπροστά στις ιστορικές εξελίξεις, αλλά και μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση που θα έχουμε στη χώρα, ποιος μπορεί να εγγυηθεί αυτή τη νέα πορεία; Ποια πολιτική δύναμη μπορεί να φέρει την αλλαγή; Στην πράξη, όχι στα λόγια. Διότι εδώ πλέον, μιλάνε οι πράξεις μας.

                        Μέσα σε εφιαλτικές συνθήκες, μέσα σε μόλις δύο χρόνια, κάναμε την αρχή της αλλαγής παντού. Με δεκάδες προβλήματα ακόμα, που πρέπει να επιλυθούν. Με λάθη, ναι, με παλινδρομήσεις, ναι, αλλά κάναμε την αρχή. Αρχή, που αν είχε γίνει εδώ και κάποια χρόνια, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ στο σημείο όπου ήταν η Ελλάδα, όταν την παραλάβαμε το 2009. Δεν θα χρειάζονταν ποτέ οριζόντια μέτρα. Δεν θα χρειαζόμασταν ποτέ μνημόνια.

                        Ποια είναι τα διακυβεύματα; Ένα, είναι το νοικοκύρεμα της οικονομίας. Τεράστιο. Πεντέμιση χρόνια Νέας Δημοκρατίας τίναξαν την οικονομία στον αέρα. Εκατοντάδες αμειβόμενες Επιτροπές, «ημέτεροι», απίθανη σπατάλη σε λειτουργικές δαπάνες. Στα 9,3 δις ήταν οι λειτουργικές δαπάνες το 2009, στα 7,3 δις το 2011. Μείωση 22% σε δύο χρόνια.

                        Ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Πάταξη της σπατάλης στο φάρμακο. Τίποτα επί πεντέμιση χρόνια Νέας Δημοκρατίας. Εμείς, σε δύο χρόνια, κάναμε την αρχή στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Πήραμε την δαπάνη των Ασφαλιστικών Ταμείων για φάρμακα στο εξωφρενικό ποσό των 5 δις το 2009, ενώ ήταν 2,4 δις το 2004, και το κατεβάσαμε στα 4 δις το 2011. Και θα μειωθεί ακόμα περισσότερο το 2012.

                        Αυτό είναι νοικοκύρεμα στην πράξη, όχι στα λόγια. Ποιος μπορεί να τα κάνει πράξη αυτά; Εμείς αποδείξαμε ότι μπορούμε. Υπήρξαν καθυστερήσεις; Ναι, υπήρξαν. Και λάθη. Αλλά εμείς κάναμε την αρχή στο πραγματικό νοικοκύρεμα.

                        Μειώσαμε συνολικά κατά 8 μονάδες το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας, σε δύο χρόνια. Πρωτοφανής η προσαρμογή. Τεράστια η προσπάθεια. Μεγάλες οι θυσίες. Και για πρώτη φορά, μπορούμε να λέμε ότι αγγίζουμε το πρωτογενές πλεόνασμα. Και βέβαια, δεν πρόκειται και δεν πρέπει να αφήσουμε αναπάντητο κανένα απολύτως ερώτημα στους πολίτες, όπως επιχειρείται τελευταία για το μεγάλο θέμα του μεγέθους του ελλείμματος που παραλάβαμε το 2009 και για το πώς έφθασε η εθνική μας οικονομία εκεί.

                        Γι' αυτό και τις επόμενες ημέρες και μετά από την αποστολή του σχετικού φακέλου στη Βουλή από τη Δικαιοσύνη, θα προτείνουμε εμείς οι ίδιοι τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το ζήτημα. Θέλουμε φως σε όλα.

                        Και δεν μπορώ να κατανοήσω - ή μάλλον, μπορώ να υποθέσω - τις προθέσεις της Νέας Δημοκρατίας, που λέει, «ναι, Εξεταστική, αλλά μετά τις εκλογές». Για να μπορεί να λέει ό,τι θέλει προεκλογικά; Εμείς θέλουμε την αλήθεια, για να την ξέρει ο Ελληνικός λαός πριν τις εκλογές, προκειμένου να μπορεί να κρίνει και να αποφασίσει. Όχι μετά τις εκλογές, με τα ψέματα της Νέας Δημοκρατίας.

                        Εμείς είμαστε δημιουργοί μιας Ανεξάρτητης Στατιστικής  Υπηρεσίας. Ιδρύθηκε η Ελληνική Ανεξάρτητη Στατιστική Αρχή, που λογοδοτεί απευθείας στο Κοινοβούλιο. Υιοθετήθηκε ο νόμος περί δημοσιονομικής διαχείρισης και ευθύνης. Εφαρμόζονται σύγχρονοι μηχανισμοί παρακολούθησης των δημοσίων εσόδων. Ενισχύθηκε η λογοδοσία με την «Διαύγεια», όλα αναρτώνται στο διαδίκτυο, ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση απέκρυψε στοιχεία ακόμα και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

                        Αυτή η αμφισβήτηση είναι απολύτως παραπλανητική και επιζήμια, όχι μόνο για τον Ελληνικό λαό, αλλά και για την αξιοπιστία μας διεθνώς.

                        Άλλο διακύβευμα: η διαφάνεια στο Δημόσιο. Να ξέρει ο πολίτης τις αποφάσεις. Πού δαπανάται κάθε ευρώ. Τι γίνεται με τη δημόσια περιουσία. Είναι τεράστιο διακύβευμα. Επί πεντέμιση χρόνια Νέας Δημοκρατίας, το μόνο που είδαμε ήταν τα μικρά και τα μεγάλα «Βατοπέδια» παντού. Απόλυτη ασυδοσία. Κανένας έλεγχος πουθενά.

                        Ποιος ξεκίνησε επιτέλους διασταυρώσεις, για να σταματήσει το αίσχος των συντάξεων-μαϊμού; Εμείς το κάναμε. Δεκάδες χιλιάδες τέτοιες συντάξεις διακόπηκαν. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ήταν το όφελος για το Δημόσιο. Ποιος ξεκίνησε τη διαδικασία, για να μπει τέλος στα προνοιακά επιδόματα-μαϊμού; Εμείς το κάναμε. Και ποιος πήρε την απόφαση, κάθε δαπάνη να αναρτάται στο διαδίκτυο; Δυόμιση εκατομμύρια πράξεις και δυόμιση χιλιάδες φορείς του Δημοσίου είχαν αναρτηθεί στο διαδίκτυο μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο.

                        Η εξουσία ελέγχεται και θα ελέγχεται. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης; Τεράστια. Αλλά κάναμε την αρχή. Βάλαμε τις βάσεις. Ποιος μπορεί, λοιπόν, να εμπεδώσει τη διαφάνεια στην πράξη;

                        Αγαπητοί συνάδελφοι, εμείς. Το αποδείξαμε ότι μπορούμε.

                        Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Δεν είναι τεράστιο διακύβευμα; Δεν είναι θεμελιώδης απαίτηση του λαού; Δεν είναι μια αδικία, που πρέπει να διορθωθεί; Δεν είναι προαπαιτούμενο για ένα κοινωνικό κράτος, ένα κράτος Δικαίου; Φυσικά και είναι. Ήταν και είναι ακόμα. Αλλά θυμάται κανείς πού ήταν το ΣΔΟΕ πεντέμιση χρόνια, επί Νέας Δημοκρατίας; Ο Οικονομικός Εισαγγελέας; Η Οικονομική Αστυνομία; Υπήρξε η δημοσιοποίηση κάποιας λίστας μεγαλοοφειλετών; Έγινε καμία σύλληψη για λαθρεμπόριο καυσίμων; Μπήκαν χειροπέδες σε κάποιο μεγαλοφοροφυγά; Τίποτα δεν υπήρξε. Και εδώ, μόνο απόλυτη ασυδοσία.

                        Εμείς ενεργοποιήσαμε το ΣΔΟΕ. Εμείς δημοσιοποιήσαμε λίστες μεγαλοοφειλετών. Εμείς επιφέραμε τα πρώτα χτυπήματα στο λαθρεμπόριο καυσίμων. Εμείς θεσμοθετήσαμε τον Οικονομικό Εισαγγελέα. Εμείς δημιουργήσαμε την Οικονομική Αστυνομία. Τις τελευταίες εβδομάδες, βλέπουμε κάθε μέρα χειροπέδες. Φτύσαμε αίμα για να φθάσουμε εκεί. Να βάλουμε τις βάσεις. Να κλείσουμε σιγά - σιγά τα εκατοντάδες παραθυράκια των νόμων, που προστάτευαν επί τόσα χρόνια όσους είχαν και δεν πλήρωναν. Να κινητοποιήσουμε κρατικές Υπηρεσίες, που ήταν σε διάλυση, με μια νοοτροπία φόβου και ανευθυνότητας.

                        Σοκαριστήκαμε από το μέγεθος της διάλυσης. Υπάρχουν ακόμα τεράστιες ελλείψεις, βέβαια. Μακάρι όλα αυτά να είχαν ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Δεν θα είχαμε ποτέ ανάγκη για άδικα οριζόντια μέτρα. Αλλά εμείς, έστω καθυστερημένα, έστω με λάθη, κάναμε την αρχή. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι το «άλφα» και το «ωμέγα» για ένα πραγματικό κράτος Δικαίου. Ποιος μπορεί να την κάνει πράξη; Εμείς αποδείξαμε ότι μπορούμε.

                        Διακύβευμα, η εξυπηρέτηση του πολίτη. Νοσοκομεία, Εφορίες, Ασφαλιστικά Ταμεία, όλο το Δημόσιο. Ναι, ταλαιπωρείται ακόμα ο πολίτης. Βρισκόμαστε έτη φωτός από εκεί όπου θα έπρεπε να είμαστε. Παραλάβαμε μια διαλυμένη, διογκωμένη κρατική μηχανή, όπου κρίσιμες υπηρεσίες ασκούνταν από συμβασιούχους και εργαζόμενους με «stage».

                        Αποφασίσαμε να σταματήσουμε άμεσα την διόγκωση του κράτους, γιατί είχε γονατίσει. Δύσκολες αποφάσεις, αλλά αναγκαίες. Αποφάσεις, όμως, που ήταν επόμενο να έχουν και συνέπειες στην εξυπηρέτηση του πολίτη.

                        Αλλά ας αναρωτηθούμε, τι έκανε η Νέα Δημοκρατία επί πεντέμιση χρόνια για την εξυπηρέτηση του πολίτη και, μάλιστα, σε μια εποχή «παχιών αγελάδων»; Τίποτα. Μόνο ρουσφέτια και πάλι ρουσφέτια.

                        Ποια παράταξη έχει συνδεθεί με κάθε προσπάθεια βελτίωσης της εξυπηρέτησης του πολίτη; Εμείς και μόνον εμείς.

                        Ποιος δημιούργησε τα ΚΕΠ; Εμείς. Ακόμα και τώρα, ποιος τόλμησε να συγκρουστεί με κατεστημένα συμφέροντα, για να εξυπηρετούνται επιτέλους οι ασφαλισμένοι από χιλιάδες γιατρούς σε ένα Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας; Εμείς. Ποιος έκανε την αρχή, για να μπουν οι βάσεις για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση; Εμείς.

                        Ποιος έβαλε τέλος στην ανεξέλεγκτη χορήγηση ή στην άρνηση του δικαιώματος της ελληνικής ιθαγένειας, όπου είχε στηθεί πάρτι εκατομμυρίων από μεσάζοντες, σε βάρος των μεταναστών και της ελληνικής κοινωνίας; Εμείς.

                        Ποιος έβαλε τις βάσεις για μια πραγματικά σύγχρονη πολιτική ασύλου, χωρίς να υποκύψουμε σε εκβιασμούς, αλλά με προσήλωση και σεβασμό στα θέματα κοινωνικής συνοχής και στα ανθρώπινα δικαιώματα; Εμείς.

                        Ποιος έβαλε την ομάδα «ΔΙΑΣ» στο δρόμο, δίπλα στον πολίτη; Επί ποιας Κυβέρνησης οργανώθηκε ξανά η Ελληνική Αστυνομία, για την εξάρθρωση τρομοκρατικών οργανώσεων και συμμοριών εγκλήματος; Επί δικής μας Κυβέρνησης.

                        Επαναλαμβάνω, για να μην παρεξηγηθώ: έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε ακόμα. Εμείς παλέψαμε, όμως, και κάναμε την αρχή.

                        Αξιοκρατία στο Δημόσιο. Θυμάστε, «γαλάζιες» συνεντεύξεις παντού, «ημέτεροι» σε διευθυντικές θέσεις. Τεράστιες, βεβαίως, είναι και οι δικές μας ευθύνες παλαιότερα, αλλά βάλαμε μυαλό. Μάθαμε από τα λάθη μας.

Ποιος θεμελίωσε το ΑΣΕΠ; Εμείς. Ποιος έκλεισε τα ρουσφετολογικά παράθυρα των εξαιρέσεων στο ΑΣΕΠ; Εμείς τα κλείσαμε. Ποιος θέσπισε για πρώτη φορά διαδικασίες επιλογής διευθυντικών στελεχών; Όχι αναγκαστικά τις καλύτερες, αλλά ήταν αντικειμενικές. Εμείς. Πατάξαμε φαινόμενα αναξιοκρατίας.

Ποιος έκανε την αρχή, με την επιλογή των Γενικών Γραμματέων στο «ΟpenGov»; Με τις όποιες δυσκολίες και τα όποια προβλήματα. Ξέρω την κριτική. Σταματήσαμε, όμως, ένα φαινόμενο, κάθε Υπουργός να διορίζει τον άνθρωπό του. Κάναμε μια αρχή. Πρέπει να βελτιωθεί, αλλά εμείς αποδείξαμε την αξιοκρατία στο Δημόσιο, στην πράξη. 

Αποκέντρωση, διακύβευμα. Πεντέμιση χρόνια, ακούγαμε ότι μεταρρύθμιζε, όλο μεταρρύθμιζε η Νέα Δημοκρατία την Αυτοδιοίκηση! Τελικά, απλώς σκόρπισε λεφτά δεξιά και αριστερά, στο σημείο που να απειλείται ακόμα και ο μηχανισμός στήριξης κάποια στιγμή από κάποια δάνεια. Μην τα ξεχνάμε αυτά.

Ποια παράταξη πίστεψε διαχρονικά στην Αυτοδιοίκηση και στο ρόλο της; Ποια θέσπισε την αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση; Ποιοι προχώρησαν στον «Καποδίστρια»; Ποιοι τόλμησαν την επανάσταση του «Καλλικράτη»; Εμείς και πάλι εμείς.

Ξέρουμε, υπάρχουν προβλήματα. Όλο το Δημόσιο υφίσταται το σοκ μιας βίαιης προσαρμογής, από μια εποχή ανεξέλεγκτης σπατάλης, σε μια εποχή δραστικού περιορισμού των δαπανών. Και αυτό επηρεάζει και την Αυτοδιοίκηση. Αλλά φανταστείτε ποια θα ήταν η κατάσταση και η επιβάρυνση, αν είχαμε διπλάσιους αμειβόμενους αιρετούς, τριπλάσιους Δήμους και τετραπλάσιες δημοτικές επιχειρήσεις, σε σχέση με σήμερα.

Έχει μπει μια σειρά. Ελέγχονται τα οικονομικά. Εξοπλίζονται οι Δήμοι με αρμοδιότητες. Και πρέπει να προστατεύσουμε αυτό το κεκτημένο και να προχωρήσουμε ακόμα πιο πέρα στα θέματα της αποκέντρωσης, διορθώνοντας τις όποιες παραλείψεις. Αλλά εμείς κάναμε την αρχή.

Ανεργία, το βασικότερο διακύβευμα. Μέσα στην τελευταία διετία, ζήσαμε και ζούμε πρωτόγνωρα ποσοστά ανεργίας. Είναι το χειρότερο τίμημα που πληρώνει η κοινωνία μας σήμερα, εξαιτίας της καταστροφής που άφησε πίσω της η Νέα Δημοκρατία, η οποία παρέλαβε μια οικονομία που «έτρεχε» με 5,5% ανάπτυξη το 2004, και παρέδωσε μια οικονομία με μείον 3% το 2009. Και αυτό, παρά τα λεφτά, παρά το έλλειμμα των 36 δισεκατομμυρίων, που μας οδήγησε στο μνημόνιο, στη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και που επέτεινε το πρόβλημα, αφού κρατούσε τότε η Νέα Δημοκρατία τα επίσημα στοιχεία χαμηλά, μαγειρεύοντας ξεδιάντροπα τις στατιστικές και φουσκώνοντας το Δημόσιο με δεκάδες χιλιάδες ομήρους των κομματικών της γραφείων.

Τώρα, όλα αυτά τελείωσαν. Το τίμημα είναι βαρύ και χτυπάει κυρίως τη νέα γενιά. Εμείς σταματήσαμε, όμως, να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Σταματήσαμε το μαγείρεμα των στατιστικών στοιχείων, σταματήσαμε να «πακετάρουμε» νέους με ρουσφέτια στο Δημόσιο.

                        Είδαμε την εφιαλτική πραγματικότητα κατάματα. Κάναμε πράγματα, που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Ποιος ξεκίνησε τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας; Εμείς. Τα τοπικά ολοκληρωμένα προγράμματα στήριξης της απασχόλησης; Πάλι εμείς. Το νέο πρόγραμμα κατάρτισης μέσω κουπονιών; Πάλι εμείς. Προγράμματα, που απευθύνονται συνολικά σε περισσότερους από 100.000 ωφελούμενους.

                        Ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, που δυστυχώς δεν ήταν οργανωμένο ή ήταν απλώς πελατειακά οργανωμένο. Ξεκινήσαμε ακόμα και προγράμματα διανομής γης σε νέους αγρότες, από τις αδιάθετες εκτάσεις του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, μαζί με δεκάδες προγράμματα στήριξης της νεανικής επιχειρηματικότητας.

Δεν έχω αυταπάτες, η κατάσταση είναι ζοφερή. Και θα γίνει, φίλες και φίλοι, ακόμα πιο δύσκολη. Και έχουν ευθύνη και οι συντηρητικοί εταίροι μας στην Ευρώπη, που αδυνατούν να προωθήσουν αναπτυξιακές στρατηγικές. Αλλά το παλέψαμε. Δεν πήραμε τον εύκολο δρόμο, μαγειρεύοντας στοιχεία, ή κάνοντας ρουσφέτια, γιατί νοιαζόμαστε για τον πολίτη, όχι για κομματικούς πελάτες. Νοιαζόμαστε για τη νέα γενιά, γι' αυτό και αλλάξαμε συθέμελα το ασφαλιστικό σύστημα, για να διασφαλίσουμε το δικό τους δικαίωμα στη σύνταξη.

Γι' αυτό και κάναμε πράξη τη διακομματική συναίνεση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για να αποκτήσουν σταδιακά οι νέοι μας Ανώτατα Ιδρύματα που τους αξίζουν, που τους στηρίζουν, που τους εξοπλίζουν.

Εμείς νοιαζόμαστε για τους νέους και το δείξαμε στην πράξη. Όπως νοιαζόμαστε και για την πραγματική, υγιή ανάπτυξη, την πράσινη ανάπτυξη. Παλαιά, μιλούσαν για «πράσινα άλογα». Εμείς έχουμε προωθήσει την πράσινη ανάπτυξη - με πολλά προβλήματα, αλλά υπήρξε τρομερή καθυστέρηση τα τελευταία χρόνια.

Πού απελευθέρωσαν τα επαγγέλματα, τα τελευταία πεντέμιση χρόνια της δικής τους θητείας; Η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ ήταν στο 3% το 2009. Εμείς πείσαμε τους εταίρους μας να αυξηθεί η κοινοτική συμμετοχή στα συγχρηματοδοτούμενα έργα του ΕΣΠΑ στο 95%.

Προβλήματα; Ακόμα πολλά, αλλά μπήκανε τα πράγματα σε μια σειρά. Βάλαμε τις βάσεις για τη διαφανή αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου. Άλλοι έκαναν τα «Βατοπέδια». Εμείς προχωρήσαμε με απόλυτη διαφάνεια και διακομματική συνεννόηση. Κάναμε πράξη την «Υπηρεσία Μίας Στάσης» στην ίδρυση επιχειρήσεων. 

Καθυστερήσαμε, είναι αλήθεια, να χτυπήσουμε τους περιορισμούς και τις γραφειοκρατίες, αλλά κάναμε την αρχή. Ταράξαμε τα νερά. Βοηθήσαμε στην εξωστρέφεια της Ελλάδας, παρά τις πολύ δύσκολες συνθήκες.

Πότε είχαμε ρεκόρ εξωστρέφειας των ελληνικών εξαγωγών; Επί δικών μας ημερών. Το 2011. Πάνω από 20 δις η αξία των ελληνικών εξαγωγών στο 11μηνο. Πότε είχαμε ρεκόρ στις αφίξεις τουριστών στην Ελλάδα; Επί δικών μας ημερών. Το 2011. Πάνω από 16,5 εκατομμύρια, παρά τον ορυμαγδό της αρνητικής διεθνούς δημοσιότητας, εξαιτίας της κρίσης.

                  Βάλαμε τις βάσεις για ένα αναπτυξιακό πρότυπο με πράσινο χρώμα. Αυξήσαμε κατά 40% την συνολική παραγόμενη ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές σε δύο χρόνια. Εκδώσαμε τους πρώτους δασικούς χάρτες στην ιστορία της χώρας. Και σε αντίθεση με αυτούς που ξέχασαν την ΑΟΖ - επί πεντέμιση χρόνια δεν μιλάγανε για την ΑΟΖ και την θυμήθηκαν τώρα - εμείς, μέσα σε μόλις δύο χρόνια, προχωρήσαμε ταχύτατα σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την έρευνα και αποτύπωση του φυσικού μας πλούτου. Δημοσιεύσαμε προσκλήσεις ενδιαφέροντος για έρευνες στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία, υπάρχει η δυνατότητα να αναπτύξουμε στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ στα ενεργειακά ζητήματα.

                        Μιλήσαμε με πράξεις. Κάναμε θαύματα; Όχι. Βάλαμε τις βάσεις για την παραγωγή νέου πλούτου. Όχι κρατικοδίαιτα στηρίγματα. Βάσεις για ένα νέο πρότυπο, που θα δώσει βιώσιμες δουλειές και εργασία στη νεολαία μας.

                        Είναι αλήθεια ότι, μέσα στη διετία, έσκασε όλη η φούσκα του παρελθόντος. Όλα τα αρνητικά δεκαετιών, τώρα εκδηλώθηκαν. Αλλά βάλαμε τις βάσεις για το νέο και δείξαμε ότι εμείς μπορούμε. Όπως μπορούμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της Ελλάδας διεθνώς. Ακόμα ένα θεμελιώδες διακύβευμα και έλλειμμα.

                        Τι παρέλαβαν οι προηγούμενοι; Την Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Προεδρίας- ορόσημο του 2003. Την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Την Ελλάδα που είχε καταφέρει, δίπλα στους Κύπριους αδελφούς, την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Την Ελλάδα πανταχού παρούσα διεθνώς, φάρο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.

                        Τι κατάφεραν σε πεντέμιση χρόνια; Τον απόλυτο διασυρμό της χώρας, τον διασυρμό της αξιοπιστίας μας με την ψευδεπίγραφη απογραφή του 2004 - και ήδη τώρα, αποποιούνται αυτή την απογραφή, ως εγκληματική. Τον απόλυτο ευτελισμό της χώρας μας, με αδιάκοπα ψέματα προς τα έξω.

                        Εγκατέλειψαν την Ελλάδα χωρίς φίλους, χωρίς πρόσωπο, χωρίς κύρος, παραδομένη σε μια πορεία χρεοκοπίας. Κανένας δεν έδινε δεκάρα. Ποιος έπεισε τη συντηρητική Ευρώπη ότι η Ελλάδα δεν είναι τελειωμένη υπόθεση; Εμείς.

                        Ποιοι κρύφτηκαν; Οι υπαίτιοι της καταστροφής. Ή μήπως υπήρχαν ρωσικά και αραβικά χρήματα που δεν πήραμε;  Άλλος ένας μύθος και ψέμα της Νέας Δημοκρατίας.

                        Προσωπικά, μίλησα και με τους Ρώσους ηγέτες, με τον Πούτιν και τον Μεντβέντεφ, γι' αυτό το θέμα. Οι μόνοι που ανταποκρίθηκαν ήταν οι Κινέζοι, που τελικά φάνηκε, αφού αγόρασαν 6 δις ελληνικά ομόλογα. Και κάποια ομόλογα, αγόρασαν τα νορβηγικά funds.

                        Άρα, ποιος εξασφάλισε το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό πακέτο στην παγκόσμια ιστορία από τους εταίρους μας, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα; Εμείς το εξασφαλίσαμε - χωρίς τους διάφορους σωτήρες, για τους οποίους μιλάνε.

                        Ποιος φοβήθηκε το πολιτικό κόστος; Οι υπαίτιοι της καταστροφής.

                        Ποιος πάλεψε απέναντι στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς; Ποιος πρότεινε στην Ε.Ε. μέτρα για τον έλεγχο των κερδοσκόπων και των CDS; Μέτρα για τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών οίκων, των οίκων αξιολόγησης;

                        Ποιος μίλησε για το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη στην Ευρώπη; Ποιος έδωσε μάχη από την πρώτη στιγμή για τα ευρωομόλογα, τα οποία κανένας τότε δεν συζητούσε;

                        Ποιος προειδοποίησε από την πρώτη στιγμή για τις ολέθριες συνέπειες της γαλλογερμανικής πρότασης, για τη συμμετοχή των ιδιωτών σε μελλοντικές αναδιαρθρώσεις χρέους, τη λεγόμενη «απόφαση της Deauville»;

                        Εμείς και πάλι εμείς.

                        Πού ήταν η Νέα Δημοκρατία σε όλα αυτά; Πουθενά. Το μόνο που έκαναν ήταν να μας κατηγορούν ότι δεν αποφύγαμε το μνημόνιο, όπως - λέγανε - το είχε αποφύγει τότε η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Μην τα ξεχνάμε. Παρά τη δεινή μας θέση, εμείς καταφέραμε να κερδίσουμε ακριβώς αυτά.

                        Ποιος κατάφερε στις 26 Οκτωβρίου, με χίλιους κόπους, τη συμφωνία για τη σημαντικότερη διαγραφή χρέους στη σύγχρονη ιστορία, την ώρα που έπρεπε, για να μη ζήσουμε θλιβερά γεγονότα τύπου Αργεντινής, να έχουμε τη βοήθεια; Εμείς και πάλι εμείς. Τότε, η Νέα Δημοκρατία έλεγε «όχι στο λάθος». Τώρα, λέει «ναι» και αγωνιά για την επιτυχή ολοκλήρωση του PSI. Αυτή είναι η αλήθεια.

                        Δώσαμε στην Ελλάδα και πρωταγωνιστικό ρόλο, παρά τις δυσκολίες, στην Αραβική Άνοιξη, στη συνεργασία μας με το Ισραήλ, την Ρωσία, την Κίνα. Πείσαμε την Ευρώπη να μας δώσει τεχνική βοήθεια, μέσα από την «Task Force». Αυτά είναι πατριωτικά στην πράξη και όχι στα λόγια. Στην πράξη.

                        Τελευταίο διακύβευμα: η ευνομία και η αυτονομία της πολιτικής από τα πάσης φύσεως συμφέροντα, μικρά ή και μεγάλα. Το έχω ξαναπεί: προσωπικές διαφορές δεν έχω και δεν έχουμε με κανέναν. Αλλά δεν σκύβουμε το κεφάλι σε κανέναν. Γιατί ο πολιτικός που θα σκύψει έστω και μια φορά το κεφάλι, παύει να είναι πολιτικός και γίνεται μαριονέτα.

                        Κι εγώ μαριονέτα δεν υπήρξα ποτέ, ούτε θα γίνω, ό,τι και να μου κοστίσει. Και βεβαίως, μου έχει κοστίσει.

                        Δώσαμε μάχες, χάσαμε αρκετές, αλλά το παλέψαμε. Μετάνιωσα που δεν προχωρήσαμε από την αρχή στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Ήταν λάθος. Αλλά αυτό το θέμα, θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας. Και η προγραμματική μας θέση είναι ξεκάθαρη.

                        Επίσης, ας αναρωτηθούμε ποιος έδωσε τη μάχη, για να διασφαλιστεί η δυνατότητα δεύτερης ευκαιρίας σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά από τις Τράπεζες. Ποιος διασφαλίζει ότι η ενδεχόμενη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών θα γίνει με κοινές και όχι προνομιούχες μετοχές; Και σε αυτή τη θέση θα εμμείνουμε. Και βλέπετε τον πόλεμο που κάνουν, για να κρατηθούν στις θέσεις τους. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τον Ελληνικό λαό θυσίες και να μην είναι έτοιμες και οι Τράπεζες να αναδιοργανωθούν, για να βοηθήσουν την πραγματική οικονομία και όχι διάφορες φούσκες στα Μέσα Ενημέρωσης. 

                        Και επί ποίας Κυβέρνησης σταμάτησαν επιτέλους οι παρεμβάσεις για χαριστικά τραπεζικά «θαλασσοδάνεια» σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης; Ποιος είπε ξεκάθαρα ότι, κάθε μεγαλοεκδότης, κάθε καναλάρχης πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως κάθε Έλληνας επιχειρηματίας, που πασχίζει να πάρει δάνειο από μια Τράπεζα; Εμείς τα είπαμε αυτά, εμείς, επί δικών μας ημερών.

                        Ποιος τόλμησε, αγαπητοί συνάδελφοι, να τα βάλει με τις φαρμακοβιομηχανίες για τις τιμές των φαρμάκων; Εμείς. Ποιοι χρηματοδοτούσαν κάποιους υποψήφιους Βουλευτές και Υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας; Ποιους Βουλευτές και ποιες φαρμακοβιομηχανίες;

                        Ποιος είχε το θάρρος να ανοίξει το φάκελο της φοροδιαφυγής δισεκατομμυρίων στην Ελβετία; Εμείς τον ανοίξαμε. Ποιος έσπασε το θλιβερό απόστημα στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με πραγματικές ποινές; Ποιος τα έβαλε για πρώτη φορά με το λαθρεμπόριο του πετρελαίου;

                        Ποιος τόλμησε να τα βάλει με κάποιες συντεχνίες-παραμάγαζα, που απαξίωναν ολόκληρους κλάδους; Ποιος έλυσε τη σύμβαση με τα Ασφαλιστικά Ταμεία 350 γιατρών, που πιάστηκαν να υπερσυνταγογραφούν; Και ποιος απέλυσε για πρώτη φορά γιατρούς, για υποθέσεις διαφθοράς; Εμείς, πάντα εμείς. Επί δικών μας ημερών έγιναν αυτά.

                        Θυμάται κανείς κάτι αντίστοιχο σε όλα αυτά, επί Νέας Δημοκρατίας; Ούτε γι' αστείο. Ο αγώνας κατά της διαφθοράς εξαντλούταν σε κορώνες, ανάμεσα σε μπίρες και σουβλάκια - και από πίσω, αγαστή συνεργασία.

                        Δεν έχουμε κάνει τα πάντα, βεβαίως. Πολλά είναι ακόμα αυτά που πρέπει να γίνουν. Αλλά έχει γίνει η αρχή και δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα. Δεν κοιτάζουμε πίσω.

                        Αλλά ο κόσμος παραμένει οργισμένος. Δεν τιμωρήθηκε κανένας, μας λένε παντού. Εννοούν κυρίως τους πολιτικούς. Μπορεί, δεξιά και αριστερά, να κάναμε βήματα σε πολλούς τομείς, αλλά είναι αλήθεια αυτό που λένε. Οφείλουμε, λοιπόν, να τα επισημαίνουμε τα παραπάνω.

                        Και κάτι ακόμα: να υπογραμμίζουμε ότι αυτή η Κυβέρνηση και αυτή η Κοινοβουλευτική Ομάδα εξάντλησε κάθε περιθώριο που υπήρχε για διερεύνηση σκανδάλων, μέσα στα θεσμικά πλαίσια στα οποία λειτουργούμε.

                        Αν δεν είχε κλείσει νύχτα τη Βουλή το Μάιο του 2009 ο κ. Καραμανλής, για να εξασφαλίσει την παραγραφή, σήμερα θα είχαν ήδη γίνει Ειδικά Δικαστήρια. Εμείς κάναμε προτάσεις για Εξεταστικές και Προανακριτικές. Αυτοί το έβαζαν στα πόδια, ούτε παρουσία στη Βουλή δεν είχαν. Δεν είχαν την τόλμη, που μιλάνε για διαφάνεια, να έρθουν στη Βουλή και να πάρουν απόφαση, «ναι» ή «όχι». Και ως κυβέρνηση, και ως αξιωματική αντιπολίτευση, απουσία από τη Βουλή. Εμείς λέγαμε φως παντού. Θα ματώσουμε ακόμα και εμείς. Και αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να μείνουν όλα στο σκοτάδι.

                        Δεν είμαστε «ίσα και όμοια». Και το ερώτημα είναι, ποιος τελικά είναι ο συνεπής; Ποιος θέλει την εμπέδωση του αισθήματος Δικαίου; Ποιος μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σύστημα; Ποιος τόλμησε να εισάγει ακόμα και την ηλεκτρονική διαβούλευση με τον πολίτη για τα δεκάδες νομοσχέδιά μας. Ποιος έχει τη βούληση να χτυπήσει την πελατειακή νοοτροπία, την υποταγή στα συμφέροντα; Εμείς, με όλα τα λάθη μας, με όλες τις αδυναμίες, εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε πράξη.

                        Αποδείξαμε ότι έχουμε τη βούληση να κάνουμε αυτά που ήθελε ο Ελληνικός λαός. Δεν κάνω απολογισμό, κάνω το αυτονόητο. Επισημαίνω και υπερασπίζομαι το δικό μας έργο. Και το λέω αυτό, διότι βεβαίως έχουμε κάνει λάθη όλοι μας.

                        Και οι Υπουργοί έχουν κάνει λάθη. Και θα μπορούσα και εγώ να ονοματίσω, πολλοί ήταν αυτοί που απογοήτευσαν και εμένα. Σε κανέναν, όμως, δεν επέβαλα να είναι Υπουργός. Δεν επέβαλα σε κανέναν να παραμείνει Υπουργός στην Κυβέρνηση, αλλά θα ήταν μικρότητα να μπω σε μια τέτοια λογική. Έχω άλλη προσέγγιση. Τα λάθη δεν είναι δικά τους, είναι δικά μου. Και οι επιτυχίες τους, είναι επιτυχίες όλων μας. Μην τις λησμονούμε, όμως. Μην λησμονούμε τις επιτυχίες όλων μας. Είναι το όπλο όλων μας στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

                        Διότι πολλή κριτική γίνεται για τα χαμηλά ποσοστά, όσο μπορεί να είναι αξιόπιστα αυτά τα οποία βλέπουμε. Φταίνε τα λάθη μας, ως Κυβέρνηση; Προφανώς, ένα μέρος έχει να κάνει και με τις μεγάλες θυσίες που έχει αναλάβει ο Ελληνικός λαός. Μήπως όμως φταίει και το γεγονός ότι, μπροστά στο φόβο του πολιτικού κόστους και στον έντονο λαϊκισμό, που παραδοσιακά επικρατεί στη χώρα μας, ενόψει εκλογών, κάποιοι μπαίνουν στον πειρασμό να απαξιώνουν την κολοσσιαία προσπάθεια που κάναμε δύο χρόνια και, με αυτό τον τρόπο, δημιουργούν την εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει λογική και ειρμό σε αυτά που λέει ή, ακόμα χειρότερα, δικαιώνουν την κριτική που μας ασκούν άλλα κόμματα;

                        Αγαπητοί σύντροφοι, δεν χρειάζεται να ρίχνουμε εμείς νερό στο μύλο του λαϊκισμού, της ανευθυνότητας και της δημαγωγίας των άλλων κομμάτων. Εξάλλου, τα άλλα κόμματα ξέρουν να το κάνουν πολύ καλύτερα.

                        Σας διαβεβαιώ ότι, όσο υποκύπτουμε σε αυτό τον πειρασμό, τόσο θα πέφτουν τα ποσοστά μας. Γιατί όποιος αμφισβητεί την μέχρι σήμερα πορεία μας μέσα στην κρίση, και δεν μιλώ για την κριτική για υπαρκτά λάθη, αλλά για τη συνολική κατεύθυνση των επιλογών και προσπαθειών μας, σε τελική ανάλυση, απαξιώνει, όχι εμένα προσωπικά, αλλά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και όλους μας.

                        Εσείς το σηκώσατε το βάρος πρώτοι. Το τονίζω αυτό, το σηκώσατε και το σηκώνετε εσείς. Και αυτό γράφεται στην ιστορία θετικά, περήφανα. Χωρίς να θέλω να επαναλάβω το οδοιπορικό, ξέρετε ότι δεν ήταν τίποτα αυτονόητο. Το θέμα δεν ήταν απλώς να μας δώσουν τα χρήματα. Δεν ήταν αυτονόητη η σύσταση μηχανισμού στήριξης. Δεν ήταν αυτονόητη η συμφωνία του Μαρτίου ή η συμφωνία του Ιουλίου. Δεν ήταν αυτονόητη η κατάληξη τον Οκτώβριο. Τίποτα από αυτά δεν ήταν αυτονόητο.

                        Και η αλήθεια είναι ότι, όταν άρχιζε αυτή η ιστορία, δεν είχαμε καν επιλογές. Εμείς τις δημιουργήσαμε τις επιλογές. Και για να τις δημιουργήσουμε, δώσαμε αγώνα σκληρό και σε πολλά μέτωπα. Όποιος σήμερα εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι με μια χώρα σε κατάρρευση, με ασφυκτικά χρονικά περιθώρια και μια μειωτική και συντηρητική Ευρώπη, είχαμε άλλες επιλογές και άλλους δρόμους ονειρικούς, είτε απλώς δεν αντιλαμβάνεται στοιχειωδώς την πραγματικότητα, είτε - χειρότερα - θέλει να τη διαστρεβλώνει, για δικούς του λόγους.

                        Επανέρχομαι, κλείνοντας, στην κύρια πρόκλησή μας. Κυρίες και κύριοι, η συμφωνία που πετύχαμε τον Οκτώβριο είναι μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Είναι και ιστορικής σημασίας για τη χώρα μας. Μας παρέχει μια ανέλπιστη προστασία, μέσα στη θύελλα μιας διεθνούς αναταραχής χωρίς προηγούμενο.

                        Για πρώτη φορά στα χρονικά, στην ιστορία της ανθρωπότητας, όπως μου είπε ο Τσαρλς Νταλάρα, ο γνωστός Τσαρλς Νταλάρα - με τον οποίο ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει τακτική επαφή - για πρώτη φορά, μου είπε, διαγράφεται και οικειοθελώς ένα τόσο μεγάλο ποσό από το δημόσιο χρέος οποιασδήποτε χώρας.

                        Πρώτη φορά μια χώρα δέχεται διεθνή βοήθεια τέτοιου μεγέθους, 240 δις ευρώ συνολικά. Αυτή τη συμφωνία του Οκτωβρίου, την πετύχαμε γιατί διεκδικήσαμε, διαπραγματευτήκαμε σκληρά και πετύχαμε χάρη στις θυσίες των Ελλήνων πολιτών, που δεν πρέπει να πάνε στράφι.

                        Δεν έκανα λάθος, όταν εκτίμησα αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής τον Οκτώβριο, ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί εθνικό κεκτημένο και έπρεπε να διαφυλαχτεί πάση θυσία. Ότι άξιζε ακόμα και να παραδώσω την Πρωθυπουργία σε μια Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, προκειμένου να συνεργαστούν υπερκομματικά οι βασικές πολιτικές δυνάμεις. Καλή τη πίστη για τη χώρα, για το έθνος, για να εφαρμοστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η συμφωνία. Όχι, αγαπητοί συνάδελφοι, γιατί αποτύχαμε, αλλά γιατί θέλαμε να εξασφαλίσουμε την επιτυχία της προσπάθειας του Ελληνικού λαού, με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση.

                        Και σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, την εθνική στιγμή, δεν επανέρχομαι στις μικρότητες και στα ακραία, που ακούστηκαν για μικροπολιτικούς λόγους εκείνες τις ημέρες, αμέσως μετά τη συμφωνία. Στην προσωπική και πολιτική μου διαδρομή, έχω συνηθίσει να ακούω ακραίους χαρακτηρισμούς για πρωτοβουλίες μου, που εκ των υστέρων υιοθετούνται ως αυτονόητες και καθολικής αποδοχής. Ό,τι κι αν είπαν στην αρχή, σήμερα το μόνο που είναι σημαντικό, είναι ότι όλοι δουλεύουν για την εφαρμογή πια της συμφωνίας.

                        Αγαπητοί συνάδελφοι, το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε, δεν ξέχασε τις αξίες του, το όραμά του για την Ελλάδα, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανακατανομής του πλούτου και μιας αναπτυξιακής πορείας, που εμείς εγγυόμαστε. Όμως, πρέπει να εξασφαλίσουμε την ύπαρξή μας ως χώρα, για να πάμε εκεί. Και πληρώνουμε πολύ ακριβά το λογαριασμό της κακοδιαχείρισης του παρελθόντος.

                        Καλούμαστε να ολοκληρώσουμε τη συμφωνία του Οκτωβρίου. Και αυτή η ολοκλήρωση γίνεται μέσα από μια υπεύθυνη, σκληρή διαπραγμάτευση των Υπουργών μας, προεξάρχοντος του Βαγγέλη Βενιζέλου. Και είμαστε, όπως είπα, σε συνεχή συντονισμό για τα βήματά μας και, βεβαίως, θα σας τα αναλύσει ο ίδιος μετά.

                        Καθήκον μου, καθήκον μας, είναι να προσπαθήσω, να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, να πω και να πούμε σε όλους τους συμπολίτες μας, ότι εφόσον προχωρήσουμε στο δύσκολο αυτό στάδιο, εφόσον ολοκληρώσουμε το PSI, εφόσον ολοκληρώσουμε τη νέα δανειακή σύμβαση και αποδειχθούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης που μας δείχνουν οι εταίροι μας, τότε και μόνον τότε θα έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να γυρίσουμε σελίδα και να πάμε μπροστά, φεύγοντας από τη ζώνη κινδύνου, στην οποία βρισκόμαστε ακόμα και σήμερα.

                        Τότε θα αποκατασταθεί η σταθερότητα στη χώρα. Τότε θα σταματήσουν οι φόβοι, για έξοδο από το ευρώ, για ανεγξέλεκτη και καταστροφική χρεοκοπία. Τότε θα σταματήσει ο κόσμος να φοβάται για τις καταθέσεις του, οι Έλληνες και οι ξένοι, που πιθανώς να θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, για τις επενδύσεις τους. Τότε ο καταναλωτής θα μπορεί να καταναλώνει. Τότε βεβαίως, θα μπορούμε να αποκτήσουμε μια νέα προοπτική.

                        Να αποκαταστήσουμε σταδιακά, μέσα από επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας, την αδικία. Να αποκαταστήσουμε την αδικία, που ήταν εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη, μέσα από τα γρήγορα μέτρα που έπρεπε να πάρουμε.

                        Να αποκτήσουμε ευρωστία δημοσιονομική, ώστε να σκύψουμε και πάλι πάνω στον αδύναμο συμπολίτη μας, να βοηθήσουμε τη μεσαία τάξη που επίσης πλήττεται και να υπάρξει μια δικαιότερη αναδιανομή και μια αναπτυξιακή πορεία. Με πρόσβαση σε ευκαιρίες, σε υπηρεσίες, σε δικαιώματα, σε μια καλύτερη ζωή.

                        Δεν τελείωσε ο δρόμος της προσαρμογής και της αλλαγής, αλλά θα έχουμε περάσει τον τελευταίο δύσκολο κάβο. Θα έχουμε διανύσει το τελευταίο δύσκολο χιλιόμετρο.

                        Γι΄ αυτό, λοιπόν, σας καλώ όλους, συντεταγμένα και ενωμένα, να δώσουμε όλη μας τη δύναμη, ώστε να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία που παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή για την αναγέννηση της χώρας.

                        Και αυτή είναι η νέα συμφωνία που θα πρέπει να κάνουμε με τον Ελληνικό λαό ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων, που ο καθένας μας και όλοι μαζί θα δώσουμε τη μάχη για την αναγέννηση της χώρας.

                        Θα δώσουμε όλοι μαζί αυτό το μεγάλο αγώνα, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε.

                        Και μπορώ να σας πω και εγώ ότι, από όποια θέση κι αν βρίσκομαι, θα είμαι κοντά σας σε αυτό τον αγώνα.

                        Ευχαριστώ πολύ.