Βαρέλι δίχως πάτο

Δεν µου αρέσει καθόλου αυτή η «µόδα» µε τους δήθεν «αγανακτισµένους πολίτες» που εµφανίζονται σε δηµόσιες εκδηλώσεις όπου παρίστανται κυβερνητικά στελέχη και επιχειρούν να τις διαλύσουν. όχι πως µε ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν ο «Χ» πολιτικός αποδοκιµαστεί δηµοσίως, αν όντως έχει προκαλέσει µε τη συµπεριφορά του. ούτε γιατί είναι έξω από τα µέχρι τώρα γενικώς παραδεκτά όρια της πολιτικής δεοντολογίας και ηθικής. αλλά κυρίως γιατί ανοίγει µια φάµπρικα που δεν έχει τέλος. 




Αν για παράδειγµα ο ΣΥΡΊΖΑ εξαπολύει οπαδούς του να διακόψουν µια εκδήλωση στην οποία οµιλεί ο Πρωθυπουργός, επειδή αυτό προκρίνει η Κουµουνδούρου ως τακτική να βγει το κόµµα στον αφρό, υποθέτω ότι µπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συµβεί, αν αύριο εµφανιστούν σε µια οµιλία του αλέξη τσίπρα ή του αλέκου αλαβάνου µερικοί «αγανακτισµένοι πολίτες» και ασκήσουν το ίδιο «δηµοκρατικό» δικαίωµα, διαµαρτυρόµενοι για όσα υποστηρίζουν ή και κάνουν οι ηγέτες τής πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς. Ή αν ας πούµε, συνοδεύσουν τη διαµαρτυρία τους πετώντας γιαούρτια, µη αντέχοντας τις γελοιότητες περί µετατροπής της Πλατείας Συντάγµατος, σε Πλατεία ταχρίρ! 

Κατά τη γνώµη µου, αυτή η.. ιστορία είναι βαρέλι δίχως πάτο. Και οι εµπνευστές της, καλά θα κάνουν να αναλογιστούν πού µπορεί να οδηγήσει. οι δε παλαιότεροι εκ των συντρόφων τους, ας τους πουν ότι η αριστερά έχει πληρώσει µε αίµα τους «αγανακτισµένους πολίτες». Σε εποχές πολύ σκληρές για τη ∆ηµοκρατία. Γιατί λοιπόν θέλουν ντε και καλά ναµας ξαναγυρίσουν στην εποχή της «καρφίτσας»; 
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ