Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί αντί να καταριέσαι το αιώνιο σκοτάδι...

Εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής:

Γεια χαρά!

Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί αντί να καταριέσαι το αιώνιο σκοτάδι…

…λέει μια παροιμία

Απόψε, φίλες και φίλοι - και μετά την ανεξήγητη ανατροπή της απόφασης που αφορούσε την αυτονομία του τόπου μας - δεν θα μιλήσουμε για το Δήμο Βελβεντού. Δεν θα αναπτύξουμε επιχειρήματα για την αυτονομία του Δήμου μας προσπαθώντας να πείσουμε γι’ αυτό – εξάλλου η αρχική πρόταση του ίδιου του Υπουργού Εσωτερικών προς το Υπουργικό Συμβούλιο της 28^ης Απριλίου,  που την αποδέχτηκε, απέδειξε, τη βούληση και την απόφαση της κυβέρνησης να παραμείνει ο Δήμος Βελβεντού αυτόνομος, που σημαίνει ότι είχε πειστεί από τα απολύτως τεκμηριωμένα επιχειρήματα που είχαμε διατυπώσει επανειλημμένα τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια. 

Δεν θα εκφράσουμε την απορία μας σχετικά με το τι μεσολάβησε και σε διάστημα δεκαπέντε ημερών ήρθαν τα πάνω κάτω. Δεν θα μιλήσουμε για το κριτήριο της ορεινότητας (…ορεινός Δήμος με ποσοστό άνω του 50% και διακριτό πληθυσμιακό κατώφλι που προσδιορίζεται στους 2.000 κατοίκους…, όπως το παρουσίασε ο ίδιος ο Υπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο της 28^ης Απριλίου), που σε μας, στο Δήμο Βελβεντού, βρίσκει πλήρη εφαρμογή. Δεν θα παραπονεθούμε για τη χαμένη αξιοπρέπειά μας. Δεν θα μεταφέρουμε την απογοήτευση, την οργή και το θυμό σύσσωμης της κοινωνίας του Βελβεντού. Δεν θα ζητήσουμε εξηγήσεις για την αιφνίδια και αναπάντεχη αλλαγή την απόφασης του κ. Υπουργού και πού οφείλεται αυτή. Όχι, φίλες και φίλοι, απόψε, δεν θα κλείσουμε οδικές ή άλλες οδούς για να διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτήν την συγκλονιστική και απίστευτα δυσμενή για εμάς εξέλιξη. Όχι, φίλες και φίλοι, απόψε δεν θα βάλουμε φωτιές, δεν θα πετάξουμε πέτρες, δεν θα ταλαιπωρήσουμε κανέναν συνάνθρωπό μας και δεν θα προπηλακίσουμε κανένα πολιτικό πρόσωπο. Δεν θα αντεπιτεθούμε σε άλλους Δήμους και σε άλλες Τοπικές Κοινωνίες. Απόψε, δεν θα ζητήσουμε την παραίτηση της ΤΕΔΚ του νομού μας ούτε θα στηλιτεύσουμε την παρατυπία! που διεπράχθη με την απόφαση της ΚΕΔΚΕ, ενσωματώνοντας, υποτίθεται, την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΤΕΔΚ του ν. Κοζάνης που λήφθηκε ετεροχρονισμένα με 41 ψήφους υπέρ, από τα 157 μέλη που αριθμεί!

Σήμερα θα ανάψουμε ένα κερί. Ανάβουμε σήμερα όλοι μαζί ένα κερί για να φωτίσουμε τη σκέψη όλων αυτών που πήραν αυτή την ανεξήγητη απόφαση, που ανέτρεψαν την ίδια την απόφασή τους χωρίς ούτε μία εξήγηση, με τη μόνη δικαιολογία αυτή της… διαβούλευσης! Ποιας διαβούλευσης και με ποιους; Που αποφάσισαν εν ψυχρώ για μας χωρίς εμάς! Για το καλό μας!

Φίλες και φίλοι,

Το φως υπάρχει, ενώ το σκοτάδι είναι απλώς η απουσία του φωτός…

Το φως είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, οι πολίτες του Βελβεντού απόψε, που ήρθαμε σήμερα εδώ να διαμαρτυρηθούμε κρατώντας αναμμένα κεριά με ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ αναπάντητο… Με ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ ζωγραφισμένο στα χείλη μας… Με ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ που το απευθύνουμε στους συμπολίτες μας του νομού Κοζάνης, στους πολιτικούς του νομού Κοζάνης αλλά και ολόκληρης της χώρας μας. ΓΙΑΤΙ τέτοια αντιμετώπιση; ΓΙΑΤΙ τέτοια αδικία; ΓΙΑΤΙ αυτός ο εμπαιγμός και η προσπάθεια καταρράκωσης της αξιοπρέπειας των πολιτών του Βελβεντού;

Μπορεί όντως τα μέσα μας να είναι λίγα και οι δυνατότητές μας περιορισμένες για την άσκηση πίεσης στην κυβέρνησή μας. Είναι, όμως, αυτός λόγος για να μην κάνουμε τίποτα; Η απελπισία δεν είναι απάντηση. Ούτε η παραίτηση. Η παραίτηση οδηγεί μόνο στην αδιαφορία, η οποία δεν είναι απλώς αμάρτημα, αλλά και τιμωρία!

Πιστεύουμε λοιπόν, ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν έχει τελειώσει ακόμη. Ότι θα αντιληφθούν έστω και αργά, όλοι, αυτό που μας δίδαξε η στάση και το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, «όσοι ελεύθερα συλλογούνται, συλλογούνται σωστά». Όσες και όσοι πολίτες του νομού Κοζάνης πίστευαν σε μας όλο αυτό το διάστημα αλλά σιωπούσαν, ας βγουν μπροστά και ας σκεφθούν αυτό που ο ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ  είχε πει κάποτε: «Εκείνο για το οποίο η δική μας γενιά θα μετανιώσει μια ημέρα πικρά δεν θα είναι τόσο οι σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών…»

Όπως λέει ο ποιητής (Χαλίλ Γκιμπράν)…

Κι όπως το φύλλο δεν κιτρινίζει παρά με τη

Σιωπηλή γνώση ολόκληρου του δέντρου

Έτσι και ο άδικος δεν μπορεί να αδικήσει χωρίς

την κρυμμένη θέληση όλων σας.

«Ο μόνος τρόπος λοιπόν, για να αντιμετωπίσεις έναν ανελεύθερο και άδικο κόσμο είναι να γίνεις τόσο απόλυτα ελεύθερος, που η ίδια σου η ύπαρξη να είναι επαναστατική πράξη…» έλεγε ο Αλμπέρ Καμί

Πολίτες του νομού Κοζάνης,

…Αν, αν… απομακρυνθούμε λίγο από το «σπουδαίο» εαυτό μας, αν κοιτάξουμε τι γίνεται γύρω μας, μπορούμε να πάρουμε και να δώσουμε αληθινή χαρά. Η ανθρωπιά δεν εξαντλείται στις τυπικές πράξεις ελεημοσύνης. Είναι θέμα φαντασίας, ποίησης, τέχνης. Πιστέψτε μας, υπάρχουν άνθρωποι που δεν θεωρούν τον αλτρουισμό και την τρυφερότητά τους έννοιες παρωχημένες. Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Αλλά επιτέλους, ας μην ξεχνάμε και την ευθύνη της κοινωνίας που κάποτε πρέπει να αναζητήσει αυτό που θα αφυπνίσει την κοιμισμένη ευαισθησία της…

Πιστεύουμε, ωστόσο, πως κανένας ανιδιοτελής αγώνας δεν πάει χαμένος. Ο ορθολογισμός, η πολιτική ορθότητα, ο ρεαλισμός, η αποθέωση του εφικτού έχουν στεγνώσει τη ζωή μας. Όλη η κοινωνία σήμερα είναι μια κοινωνία ξενιτιάς. Καλύπτουμε τα ιδεολογικά μας κενά είτε αναζητώντας ένα άλλοθι, είτε μια θέρμη. Ε, αυτή τη θέρμη ψάχνουμε κι εμείς σήμερα…

Όμως, ακόμα και τώρα, δεν είμαστε μόνοι, έχουμε ο ένας τον άλλον, για να νικήσουμε την απογοήτευση, τον κατήφορο, την απαισιοδοξία, το φόβο, το τσαλάκωμα της ψυχής.

Έχουμε τη συγκινητική συμπαράσταση εκατοντάδων πολιτών από ολόκληρο το νομό που είναι σήμερα μαζί μας, είτε με τη φυσική τους παρουσία είτε με τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης που δεχόμαστε συνεχώς! Και είναι μόνο η αρχή! Ας μη βιαστούν κάποιοι να μας υποτιμήσουν. Ας μην βιαστούν να υποτιμήσουν τις προσδοκίες μας! Ας μην βιαστούν να υποτιμήσουν τις δυνατότητές μας! Ας μη βιαστούν κάποιοι να μας χλευάσουν. Ας μη βιαστούν κάποιοι να μας τελειώσουν. Ας μην κάνουν αυτό το λάθος. Γιατί ακόμα δεν είδαν τίποτα από τους Βελβεντινούς!

Ναι …Νικημένοι προσωρινά αλλά όχι παραιτημένοι, προδομένοι σήμερα αλλά ποτέ παραδομένοι. Και αυτό ισχύει για κάθε ώριμο, σκεπτόμενο πολίτη που διψά για ουσιαστική ελευθερία, παλεύει εναντίον κάθε μορφής αυταρχικής εξουσίας, πολεμά κατά του σκοταδισμού και της τυραννίας του. Πέρα από όρια χρονικά και σύνορα γεωγραφικά…

…Κανένα όραμα και καμιά ιδέα δεν έχουν αξία, αν δεν σφραγίζονται από την αγωνιστική δράση, την κοινωνική προσφορά, την αξιοπρεπή στάση ζωής.

Και αυτές τις μέρες, φίλες και φίλοι, διανύουμε μια επαναστατική περίοδο γιατί…

«Επαναστατική είναι η περίοδος που ο καθένας σταματά να μένει στο σπίτι του, σταματά να είναι αυτό που είναι συνήθως, αγρότης, εργάτης, υπάλληλος ή γιατρός και ξαναγίνεται ενεργός πολίτης που επιθυμεί «κάτι» από την κοινωνία και θεωρεί ότι η πραγμάτωση αυτού του «κάτι» εξαρτάται από τον ίδιο…» έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης.

Φίλες και φίλοι, χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν ξεκίνησαν…

Και εμείς σήμερα ξεκινάμε!

Και αυτό το μήνυμα στέλνουμε σήμερα προς κάθε κατεύθυνση…

Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει. Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο.

Και εμείς μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να αντιδράσουμε!

Με αυτή την πρώτη μορφή αντίδρασης! Ναι! Με την λάμψη των κεριών! Ναι! Με το φως ενάντια στο σκοτάδι! Ναι! Με την αλήθεια ενάντια στην ειρωνεία και στα ψέματα! Ναι! Με τη δύναμη της ψυχής μας ενάντια στη δύναμη της υποκρισίας και του εμπαιγμού! Ναι! Με μια φωνή ενάντια στην διγλωσσία των πολιτικών και των πολιτικάντηδων! 

Φίλες και φίλοι,

«Η δημοκρατία αναδύεται όταν ο κόσμος οργανώνεται και κάνει κάτι για τις αδικίες που υπάρχουν στην κοινωνία» συνήθιζε να λέει ο αμερικανός ιστορικός, πολιτικός επιστήμονας, θεατρικός συγγραφέας και ακτιβιστής Χάουαρντ Ζιν.

Είναι αλήθεια ότι «Όλοι οι πολίτες ενός κράτους δεν μπορούν να είναι εξίσου ισχυροί, μπορούν όμως να είναι εξίσου ελεύθεροι».

Υπάρχει στο λεξιλόγιό μας μια από τις πιο απλές και πιο μικρές λέξεις: η λέξη "όχι". Είχαμε χάσει, σε μεγάλο βαθμό, την τέχνη να λέμε "όχι". Σήμερα, εδώ, την επαναφέρουμε στο προσκήνιο! Όχι στην ωμότητα της πολιτικής, όχι στην τρέλα των οικονομικών αδικιών που μας περιβάλλουν, όχι στην αδικία, όχι στον εμπαιγμό. Όχι στην ιδέα ότι μπορούν να γίνονται αποδεκτές ως φυσιολογικές οι αποφάσεις που λαμβάνονται για μας χωρίς εμάς. Όχι… Όχι… Όχι! Υπάρχει μια πελώρια ανάγκη να ξαναρχίσουμε να προφέρουμε αυτή τη λέξη. Και σήμερα εμείς, εδώ στο Βελβεντό, νιώθουμε έτοιμοι και ικανοί γι’ αυτό! Όχι στο όνομά μας!

«Η διαφωνία είναι η ύψιστη μορφή πατριωτισμού».

Έχει υπάρξει ποτέ κοινωνία που να πέθανε από τη διαφωνία; Όχι! Πολλές όμως έχουν πεθάνει από ευπείθεια και από υποτέλεια στη διάρκεια της ζωής μας.

Οι καταπιεστές έχουν πολλούς λόγους να υμνούν τη συναίνεση. Οι καταπιεζόμενοι έχουν κάθε λόγο να τη σπάνε.

Για αυτό και όλως παραδόξως θα φωνάζουμε μέχρι να ακουστούμε, βροντερά, με μια φωνή, το σύνθημα: «Πρώτα ο Πολίτης»!

Σας ευχαριστούμε. Και δεν είναι ένα απλό ευχαριστώ της Συντονιστικής Επιτροπής. Είναι από καρδιάς «ευχαριστώ» για όσους και όσες αντέχουν να σαλπίζουν, αντί να σαπίζουν, πως ο καλύτερος κόσμος, πως η αυτονομία του Δήμου μας, είναι δικιά μας υπόθεση και αλλωνών εφιάλτης.

Και κλείνουμε απόψε ραντεβού όλοι μας για νέες μορφές αγώνα! Γιατί τώρα αρχίζουμε! Στα ξάρτια, μ' ανοιχτά πανιά, πατριώτες συμπολεμιστές».

Χαιρετίσματα λοιπόν στην… Εξουσία!