Ποιοι φταίνε

του Ι. Κ. Πρετεντέρη από ΤΑ ΝΕΑ

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ έρχονται στη δηµοσιότητα αναρίθµητες εκθέσεις ελεγκτικών και άλλων οργανισµών που τεκµηριώνουν την κακοδιαχείριση του Δηµοσίου τα τελευταία χρόνια. Μια κακοδιαχείριση που ενδεχοµένως έχει πολλές εξηγήσεις ή υπηρετεί διάφορες σκοπιµότητες, αλλά πρωτίστως είναι καραµπινάτη κακοδιαχείριση.

ΟΙ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ αυτές εκθέσεις στοιχειοθετούν κατά τοµείς µια.. γενική απάντηση στο θεµελιώδες ερώτηµα «πώς φτάσαµε ώς εδώ». ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ εξηγούν µια εύλογη απορία: τι συνέβη και µεταξύ 2006 και 2009, σε τρία µόνο χρόνια, οι δηµόσιες δαπάνες αυξήθηκαν περίπου κατά 34 δισ. ευρώ - δηλαδή, κατά τις 14 ποσοστιαίες µονάδες του ΑΕΠ που ψάχνουµε να βρούµε σήµερα µαζί µε την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ. 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ αυτή δεν µε εκπλήσσει. Ακόµη περισσότερο επειδή διαλύει ένα βολικό αλλά νεφελώδες παραµύθι. Οτι για τον δηµοσιονοµικό εκτροχιασµό που βρίσκεται στη βάση των σηµερινών προβληµάτων µας «φταίνε όλοι που µας κυβέρνησαν» ή «φταίνε οι Ολυµπιακοί Αγώνες». Ε, ΛΟΙΠΟΝ, δεν φταίνε όλοι. Φταίνε πρωτίστως εκείνοι που µας κυβέρνησαν µια συγκεκριµένη τριετία: το 2007, το 2008 και το 2009. 

Εως και το 2006, οι δηµόσιες δαπάνες ήταν ελεγχόµενες, σχεδόν σταθερές και (για όσους ανόητους εξακολουθούν να µην καταλαβαίνουν...) οι Ολυµπιακοί Αγώνες είχαν τελειώσει ήδη από το 2004. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό; Οτι ο εκτροχιασµός έχει ηµεροµηνία και ότι οι ευθύνες έχουν ονοµατεπώνυµο. Τι ακριβώς συνέβη δεν µπορώ να πω. Πιστεύω όµως ότι, όπως για τα περισσότερα πράγµατα στην Ελλάδα, υπάρχει η τριπλή ερµηνεία: ανικανότητα, φαυλότητα και διαφθορά - η σειρά είναι τυχαία... ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΤΟ γεγονός όχι για να πάρω µέρος στον βαρετό κοµµατικό πετροπόλεµο, αλλά επειδή οδηγεί σε ένα θεµελιώδες συµπέρασµα: η διαχείριση του δηµοσίου χρήµατος (και κατ’ επέκταση το σύνολο µιας διακυβέρνησης...) είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τη διεκπεραιώνουν καλαµπουρτζήδες. 

ΑΛΛΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ή ευτυχώς, η αποτελεσµατική διαχείριση στη χώρα µας αποτελεί σχεδόν συκοφαντηµένη και, πάντως, δευτερεύουσα έννοια σε µια πολιτική διαδικασία που υποτίθεται ότι αφοσιώνεται στις υψηλές φροντίδες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ηθικής κάθαρσης και της εθνικής ανύψωσης ΚΑΙ ΘΕΛΩ τώρα να µου απαντήσει ο κάθε αναγνώστης µε το χέρι στην καρδιά. ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ έχει πάντα αναθέσει αυτή τη διαχείριση στους καλύτερους και τους ικανότερους; Οτι έχει πάντα ψηφίσει αξιολογώντας εξονυχιστικά τη διαχειριστική επάρκεια εκείνων που επιλέγει να τον κυβερνήσουν; Οτι θεωρεί αυτήν την επάρκεια κεντρικό ζήτηµα της πολιτικής; ΑΝ ΝΑΙ, µπράβο του, αλλά µάλλον αποτελεί εξαίρεση. Αν όχι, αν προτίµησε τα φούµαρα και τα φύκια, δικαίωµά του. Αλλά την επόµενη φορά που θα αναρωτιέται «ποιοι φταίνε», ας ρίξει καλού-κακού και καµιά µατιά στον καθρέφτη.