Έχοντας σηκώσει ένα εξαιρετικά δυσανάλογο βάρος σε σχέση με τις
ευθύνες της για τη δημιουργία της κρίσης, η Κεντροαριστερά συρρικνώθηκε
όσο κανένας άλλος πολιτικός χώρος. Δεν θα εξέπληττε λοιπόν κανέναν εάν
σε αυτήν τη φάση της συρρίκνωσής της κυριαρχούσαν στον χώρο της η
ανασφάλεια, η εσωστρέφεια και ο αυτοτροφοδοτούμενος φόβος της οριστικής
εξαφάνισης.
Κι όμως, οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς εκπλήσσουν. Και εκπλήσσουν
ευχάριστα. Γιατί από την επιλογή της ανοικτής διαδικασίας για την
ανάδειξη της ηγεσίας της αποδεικνύεται ότι ο κεντροαριστερός χώρος
παραμένει ζωντανός και δυναμικός, εξωστρεφής και ζωηρός. Παραμένει ένας
χώρος που, παρά τις πληγές του και τα τραύματά του, δεν φοβάται να
αναμετρηθεί με τον εαυτό του και να εξωτερικεύσει τις εσωτερικές του
διεργασίες.