Της Μαρίας Κουτσιούκη
Βρισκόμαστε στο 2015. Δύο χιλιάδες δεκαπέντε. Το γράφω μήπως και συνειδητοποιήσουμε πόσα χρόνια περάσανε και ποια είναι η πορεία μας ως ανθρώπινα όντα στη γη. Ξέρουμε πώς να αξιοποιούμε τους πόρους και να τους εκμεταλλευόμαστε, ξέρουμε να διοικούμε, έχουμε μια ιστορία, ένα παρελθόν, αλλά αντί να οδεύουμε σε μια πορεία η οποία θα φέρει θετικά αποτελέσματα απανταχού και σε όλους τους τομείς, (καθώς τα γνωρίζουμε όλα πλέον) φτάσαμε στο έτος 2015 να μην ξέρουμε, πώς μια πονεμένη Ελλάδα να την βάλουμε σε τάξη.
Βρισκόμαστε στο 2015. Δύο χιλιάδες δεκαπέντε. Το γράφω μήπως και συνειδητοποιήσουμε πόσα χρόνια περάσανε και ποια είναι η πορεία μας ως ανθρώπινα όντα στη γη. Ξέρουμε πώς να αξιοποιούμε τους πόρους και να τους εκμεταλλευόμαστε, ξέρουμε να διοικούμε, έχουμε μια ιστορία, ένα παρελθόν, αλλά αντί να οδεύουμε σε μια πορεία η οποία θα φέρει θετικά αποτελέσματα απανταχού και σε όλους τους τομείς, (καθώς τα γνωρίζουμε όλα πλέον) φτάσαμε στο έτος 2015 να μην ξέρουμε, πώς μια πονεμένη Ελλάδα να την βάλουμε σε τάξη.