Γράφει ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης στο socialdemo.gr
Στην
Ελλάδα αντίθετα με τις άλλες χώρες που πέρασαν από κρίση (Πορτογαλία,
Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος), η κρίση υπήρξε και είναι ένα κατά βάση
πολιτικό παθογενές φαινόμενο. Η οικονομική κρίση όπως εκδηλώθηκε με τα
ελλείμματα και το χρέος υπήρξε το σύμπτωμα, το επιφαινόμενο των δομικών
ελλειμμάτων του πολιτικού συστήματος. Η οικονομική κρίση (ελλείμματα,
χρέος) προέκυψε δηλαδή από τον αχαλίνωτο κρατισμό, την εκτεταμένη
διαφθορά και τον άκρατο «πελατειασμό» (clientelism) όπως εκφράστηκε με
ιδιαίτερη ένταση στην περίοδο διακυβέρνησης 2004-2009.
Αυτό δεν
σημαίνει ότι δεν υπήρξαν (και) αμιγώς οικονομικές παθογένειες
συνδεόμενες με το πρότυπο οικονομικής οργάνωσης και συμπεριφοράς της
χώρας (ελλείμματα παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, καταναλωτισμός ,
κ.λπ.) ή ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση/ ευρωζώνη δεν συνέβαλε στην επιδείνωση
της κρίσης, κυρίως στα αρχικά στάδια εκδήλωσής της λόγω της αδυναμίας
της να αντιδράσει γρήγορα και αποτελεσματικά στην αντιμετώπισή της.
Ωστόσο η ελληνική κρίση είναι «made in Greece» ως κατά βάση πολιτικό
φαινόμενο.