Η Βουνάσα - Ποίημα

Του Κώστα Γκαραβέλα 

Θαρρώ πως ήταν χθές μά πάνε κιόλας 17 ολόκληρα χρόνια.

Ήταν θυμάμαι τέτοιες μέρες ακριβώς απάνω στο Πρώτο ξέσπασμα της Άνοιξης.

Τελευταίες μέρες του Μάρτη και πρώτες του Απρίλη 2007.

Ένα πρωτόγνωρο σκίρτημα ξύπνησε μέσα μου ένα περίεργο μεράκι μια πανέμορφη ιδέα να γράψω ένα ποίημα για μια Μεγάλη μου Αγάπη για την Βουνάσα την Πανώραια γι αυτό το μοναδικό θεϊκό δώρο που έλαχε στον τόπο μας.

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα πολύ (ίσως πιό πολύ απ'όλα μου τα ποιήματα) χρειάστηκαν Τρείς -Τέσσερις μέρες να το ολοκληρώσω.

Το χάρηκα όμως πολύ και θα κατέχει πάντα ξεχωριστή θέση στο Αρχείο μου αλλά και στην καρδιά μου γιατί ήταν το πρώτο μου Ποίημα.

ΦΩΤΟ.Απο την χθεσινή επίσκεψη στο βουνό 300 Μ.Ανατολικά της Μοναχιάς κουπάνας 1300 Μ. υψόμετρο,στο βάθος ο χιονισμένος Γέρο -Όλυμπος.

ΒΟΥΝΑΣΑ η βασίλισσα των βουνών,του Ολύμπου η χαϊδεμένη,το στολίδι των Καμβουνίων η ακόμα η Μπνάσια η Πανώραια όπως την αποκαλούμε εμείς οι τυχεροί κάτοικοι των γύρω χωριών της.

Εμείς που απολαμβάνουμε καθημερινά τις χάρες και τα κάλλη της κια ανασαίνουμε το αρωματικό της οξυγόνο.

Εμείς που το βουητό του Έλατου το νιώθουμε σαν χάδι στα εσώψυχα μας.

Ανάμεσα στον Όλυμπο

στην Πίνδο και στα Χάσια

φύτεψε η φύση η θεά

την όμορφη Βουνάσια

Την προίκισε απλόχερα

την έρανε με κάλλη

σαν τη δική της ομορφιά

να μην υπάρχει άλλη

Γάργαρες δροσερές πηγές

κρυστάλλινες βρυσούλες

σκέμια, απόκρημνες πλαγιές

ισιάδια και ραχούλες

Έλατα και βελανιδιές

φράψοι, γαβριά, πουρνάρια

άγρια πλατάνια, φλαμουριές

ρόμπολα και πυξάρια

Κέδρα, σφεντάμια, κουτσουπιές,

τζέρα και ημεράδια

άγριες λεύκες και κρανιές

στολίζουν τα λαγκάδια

Του κόσμου όλα τα χρώματα

τα ‘χεις εσύ μαζέψει

λες κι ένα χέρι θεϊκό

στεφάνι σου ‘χει πλέξει

Τσάι, σαλέπι, ρίγανη

φράουλες και θυμάρι

σε κάνουνε μοναδική

της γης μαργαριτάρι

Λύκους, αγριογούρουνα

κουνάβια, αλεπούδες

λαγούς, ζαρκάδια όμορφα

και καφετιές αρκούδες

Όλα αυτά τα πλάσματα

ξέρεις να τα μαγεύεις

τα ξεπεινάς, τα ξεδιψάς

εσύ τα προστατεύεις

Κι όταν τ’ αγρίμια σκούζουνε

κι οι πέρδικες λαλούνε

χαίρονται και σ’ ευχαριστούν

τη χάρη σου υμνούνε

Τέσσερες "κόρες" τυχερές

κρατάς στην αγκαλιά σου

ζούνε και αναπνέουνε

από το άρωμα σου

Η λυγερή Παρασκευή

η αρχόντισσα Δεσκάτη

η Παλιουριά η ζηλευτή

κι η καρδιοκλέφτρα Ελάτη

Βουνάσια μου υποκλίνομαι

στην άφταστη ομορφιά σου

βασίλισσα είσαι των βουνών

το λέει και τ’ όνομά σου. Ποίημα του Κώστα Γκαραβέλα " Η ΒΟΥΝΑΣΙΑ".