Πώς αντιμετωπίζεται η έμφυλη βία στην Ελλάδα;

της Ευφροσύνης Παυλακούδη από το liberal.gr

Η βία κατά των γυναικών είναι ανάμεσα στις πιο φρικιαστικές, επίμονες και διαδεδομένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες πλήττουν μία στις τρεις γυναίκες στον κόσμο. Αυτό σημαίνει πρακτικά κι ουσιαστικά κάποια γύρω σου. Ένα μέλος της οικογένειας σου, μια συνάδελφος, μια φίλη. Ή ακόμα και εσένα.

Η έμφυλη βία είναι ένα καθημερινό, παγκόσμιο φαινόμενο, που πηγάζει από την ιδέα περί  ανισότητας των φύλων και εμπεριέχει τη χρήση υπαρκτής ή υποτιθέμενης δύναμης. Μάλιστα, χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης κοινωνικού

ελέγχου, τιμωρίας και σωφρονισμού των γυναικών. Ο στιγματισμός, οι παρανοήσεις, ο περιορισμένος αριθμός καταγγελιών και η κακή εφαρμογή των νόμων διαιωνίζουν όμως, όχι απλά την ατιμωρησία των υπεύθυνων τέτοιων εγκληματικών ενεργειών, αλλά και το μοτίβο του μισογυνισμού.

Λαμβάνοντας υπόψη το σημαντικό αντίκτυπο του φαινομένου, είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι επαγγελματίες σε πολλά κράτη μέλη της ΕΕ εξακολουθούν να ταλανίζονται από την έλλειψη ολοκληρωμένων δεδομένων για την έκταση και τη φύση του εν λόγω προβλήματος. Καθώς οι περισσότερες γυναίκες δεν καταγγέλλουν τη βία και δεν ενθαρρύνονται κιόλας να κάνουν κάτι τέτοιο από συστήματα που συχνά θεωρούνται μη υποστηρικτικά, τα επίσημα στοιχεία της ποινικής δικαιοσύνης καταγράφουν μόνο αυτές τις ελάχιστες καταγγελλόμενες υποθέσεις.

Συνακόλουθα, τα μέτρα πολιτικής και οι πρακτικές λύσεις που δίνονται για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών δεν βασίζονται πάντα σε πλήρη στοιχεία. Μολονότι ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ και ερευνητικά ιδρύματα έχουν αναλάβει την πραγματοποίηση ερευνών και άλλων συναφών ενεργειών σχετικά με τη βία κατά των γυναικών, η έλλειψη πλήρων και συγκρίσιμων στοιχείων εξακολουθεί να χαρακτηρίζει αυτόν τον τομέα σε ολόκληρη την ΕΕ, συγκριτικά με άλλους τομείς, όπως η απασχόληση, όπου ορισμένα κράτη μέλη συλλέγουν στοιχεία σε σχέση με το φύλο.

Πιο συγκεκριμένα θα έπρεπε ήδη στη χώρα μας να έχουν δρομολογηθεί τα εξής:

1) Συμβολή της ΕΛΣΤΑΤ στη συλλογή στοιχείων για τη Πολιτεία.

2) Εκπαίδευση και σεμινάρια επιμόρφωσης και ευαισθητοποίησης για δικαστές για το εν λόγω ζήτημα

3) Αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών της Σχολής Δικαστών με τη συμπερίληψη σχετικών μαθημάτων σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία

4) Ενίσχυση θεματικής για τη βία κατά των γυναικών στην εκπαίδευση των Αστυνομικών Σχολών

5) Εισαγωγή μαθημάτων για την έμφυλη βία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στην τριτοβάθμια.
6) Εκπαίδευση επαγγελματιών ψυχικής υγείας σε δήμους, νοσοκομεία, Κέντρα ψυχικής υγείας, στην α) αναγνώριση, β) αξιολόγηση επικινδυνότητας και γ) στους τρόπους συμβουλευτικής γυναικών θυμάτων βίας.

7) Εκπαιδευτικές εκστρατείες στις κοινότητες των Ρομά, σε μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες σχετικά με τα αποτελέσματα των πρώιμων/εξαναγκαστικών γάμων στη ζωή των κοριτσιών, αλλά και των αγοριών

8) Συνεργασία με μεταναστευτικές κοινότητες, διοργάνωση συζητήσεων και δημιουργία δικτύων πληροφόρησης και κέντρα υποδοχής, όπου μπορούν να καταφύγουν μητέρες ή τα υποψήφια ανήλικα θύματα και να τους γίνει αναλυτική και υπεύθυνη ενημέρωση για τους κινδύνους που διατρέχει το παιδί, αν υποστεί τη διαδικασία του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ).

9) Αναφορά στα άτομα με αναπηρία στις εκστρατείες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για την έμφυλη βία και ένταξη της διάστασης της αναπηρίας σε όλες τις δημόσιες πολιτικές κατά της έμφυλης βίας.

10) Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση κοινού για τις μορφές της σεξουαλικής παρενόχλησης σε χώρους εργασίας, σε ιδρύματα ψυχικής υγείας, στο διαδίκτυο.