Οπαδική αφοσίωση

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Κάποτε τα κόμματα κατάφερναν να γεμίσουν ολόκληρα λεωφορεία της χαράς και να μετακινήσουν εκατοντάδες ψηφοφόρους για τις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις. Δύναμη, παλμός και μεγάλες ποσότητες πλαστικής σημαίας βοηθούσαν στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος, δίνοντας ουσιαστικά διέξοδο εκτόνωσης.
Ας το παραδεχτούμε, η λειτουργία μέσα σε μια προεκλογική συγκέντρωση δεν διαφέρει πολύ από τη σπινταρισμένη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το πλήθος σε μια ροκ συναυλία ή ο οπαδός στον τελικό της αγαπημένης του ομάδας.
Μόνο που τα κόμματα δεν μπορούν πια να μετακινήσουν 20.000 ψηφοφόρους, όπως εξακολουθεί να μπορεί να κάνει ο ΠΑΟΚ. Γιατί πολύ απλά έχασαν την ικανότητα να «ντοπάρουν» το λαό τους.

Με εξαίρεση την Εκκλησία, μόνο το ποδόσφαιρο έχει τόσο μεγάλη επιρροή σε τόσους πολλούς ανθρώπους. Λογικό, αφού, όπως και η θρησκευτική πίστη, έχει να κάνει με το θυμικό και καθόλου με τη λογική.
Το ότι σταμάτησαν, λοιπόν, οι συγκεντρώσεις και οι εκδηλώσεις λατρείας στους πολιτικούς θα ήταν μια κάποια πρόοδος, αν συνοδευόταν από την αντίστοιχη εξέλιξη σε επίπεδο ουσιαστικής λειτουργίας των κομμάτων. Δεν φτάνει μόνο να απομακρυνθείς από την οπαδική αφοσίωση τύπου Βόρειας Κορέας, αλλά και να εξελίσσεις τους θεσμούς προς το ορθολογικότερο και το δημοκρατικότερο. Γιατί η πολιτική δεν χρειάζεται αφοσίωση, χρειάζεται σκέψη και κρίση.