Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων

ΠΑΥΛΟΣ  ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ

 Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρο, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντες

καί τόν εὐλαβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος Ἐπί τῇ Ἑορτῇ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως

«Σήμερον ὁ Χριστός, ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται. Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται καί ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται. Οἱ Μάγοι τά δῶρα προσφέρουσιν· ἡμεῖς δέ ἀκαταπαύστως βοῶμεν·Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

(Καί νῦν. Ἦχος β΄, τέλος Ὄρθρου)

Μέ αὐτούς τούς λόγους, ἀγαπητά μου παιδιά, ὁ πνευματοφόρος ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννης ὁ Μοναχός σαλπίζει καί διαλαλεῖ, κηρύσσει καί διεγείρει ὅλες τίς φυλές καί τίς γλῶσσες τῆς Γῆς, ὅλους τούς ἀνθρώπους, τούς «ἐν σκιᾷ καί σκότει καθημένους» κατά τόν λόγον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅτι ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου «ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου», ὅτι «οἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται καί ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται …».

Καί τίθεται τό ἐρώτημα, ἀδελφοί μου: εὐφραίνεται ἡ γῆ; Ἀγάλλονται οἱ ἄνθρωποι στίς μέρες μας; Ἀφοῦ καί πάλι σκοτάδι στήν πολυστένακτη ἀνθρωπότητα ἐπικρατεῖ. Ἀφοῦ ἐμφύλιοι πόλεμοι μένονται καί ποταμοί αἱμάτων ρέουν καί σαρκοβόρα ὄρνεα καί θηρία τοῦ δρυμοῦ κατασπαράσουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἡ θηριωδία καί ἡ ἀπανθρωπιά τοῦ ἀνθρώπου σκοτώνει!

Μήπως, λοιπόν, δέν γεννήθηκε ὁ Χριστός; Μήπως δέν ἦλθε ἡ σωτηρία; Μήπως οἱ μάγοι ἐξ’ ἀνατολῶν, οἱ ἁγνοί ποιμένες καί τό ἄστρο ὁδηγός εἶναι μύθος; Καί, ἄρα, ἀδίκως κτυποῦν πανηγυρικῶς οἱ καμπάνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης καί οἱ ἐπί εἴκοσι καί πλέον αἰῶνες, γεννεές τῶν ἀνθρώπων ἀγάλλουν, ὑμνοῦν καί πανηγυρίζουν γεγονός ἀνύπαρκτο καί τῆς φαντασίας ὑπερφάνταστης μυθοπλασία;

Ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, εἶναι γεγονός μεμαρτυρυμένο «πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις»! Εἶναι γεγονός μοναδικό, ἀνεπανάληπτο καί ἀξεπέραστο! Γι’ αὐτό καί διεγείρει τόσο ἔντονη ἑορταστική διάθεση. Ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι γεγονός ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένο! Ἀλλά καί ὁ τόπος καί ὁ χρόνος πιστοποιημένος! «Ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας» καί ἐπί αὐτοκράτορος, τῆς κοσμοκρατήρος Ρώμης, «Αὐγούστου μοναρχήσαντος», σημειώνουν οἱ ἱστορικοί, οἱ Ἅγιες Γραφές καί ἐμφαντικώτατα οἱ ἱεροί ὑμνωδοί!

Καί ἕνα δεύτερο ἐρώτημα, πλέον καί πλέον ἐπιτακτικό καί ἀγωνιώδες, ἐρώτημα ἀπελπισίας καί ἀγωνίας: καί, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀδιαμφισβήτητος ἄρχων τῆς Εἰρήνης, γιατί δέν ὑπάρχει εἰρήνη, γιατί δέν ἐπικρατεῖ ἀδελφοσύνη, θυσιαστική ἀγάπη, φιλανθρωπία καί ἀλληλοσυμπαράσταση; Ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἕνας καί μόνος Σωτῆρας τοῦ κόσμου, ἡ ἐλπίδα καί ἡ ἀπολύτρωση, γιατί κυριαρχοῦν μίση καί φθόνοι, ἀκαταστασίες καί ὑποδουλώσεις, ἐξορίες καί ξεριζωμός, προσφυγιά καί πόνος, πεῖνα καί δυστυχία, κατατρεγμός καί ἀλληλοσπαραγμός; Γιατί; Γιατί;

Καί ἡ ἀ π ά ν τ η σ ι ς εἶναι ἁπλή: Διότι, δέν ὑπάρχει Χριστός! Κι ὅπου δέν ὑπάρχει Χριστός, ἀδελφοί μου, ἐκεῖ βασιλεύει ὁ ἐγωϊσμός, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ φιλαυτία, ἡ φιλαρχία, τό δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου! Ὅταν ἐξωρισθῆ ὁ Θεός ἀπό τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἄνθρωπος αὐτοανακηρύσεται Θεός, αὐτόκλητος σωτήρας καί εἰρηνοποιός˙ σημειώνει ἐν προκειμένῳ καί ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος στήν ἐπιστολή του: «ὅταν ἡ σοφία εἶναι ἐπίγειος, δέν ἔχει δηλαδή τήν πνοή τοῦ Θεοῦ, αὐτή ἡ σοφία εἶναι πλήρης ἀκαταστασίας καί παντός φαύλου πράγματος καί συμπεριφορᾶς» καί συνεχίζει «ἐνῶ ἡ σοφία, ἡ πλήρης πνεύματος ἁγίου εἶναι ἀγνή, εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, γεμάτη εὐσπλαχνία καί καρπούς καλούς, ἀμερόληπτη καί εἰλικρινής» (Ἰακ. Ἐπιστ. 3, 15-17).

Εἶναι διαχρονική, καθαρή καί κρυστάλινη ἡ ἀπάντησις! Πονᾶμε γιά τήν ἀπαξιωμένη Πατρίδα μας καί ἐλάχιστοι ἀγωνίζονται νά μήν κατακριμνηθῇ καί θερμά προσεύχονται στόν γεννηθέντα Σωτῆρα Ἰησοῦ γιά μιά ἀκόμη φορά νά τήν σκεπάσῃ καί νά τήν συγκρατήσῃ μέ τήν Ἁγίαν Δεξιάν Του, ἀλλά καί νά φωτίσῃ τούς ἄρχοντες νά βροῦν καί πάλι τό Ἅγιον Βάπτισμά τους καί νά ἐπαναπροσδιορίσουν τίς σκέψεις τους καί τά διανοήματά τους, τήν ἀγωνία τους καί τίς διαθέσεις τους μέ «ἄρτυμα» τά χαρίσματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖον συγκρατεῖ τόν κόσμο ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ καί συγκροτεῖ ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό τό Ἅγιον Πνεῦμα ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή μετάνοια καί τήν ταπείνωση καί ἔτσι ἡ καρδιά του γίνεται μία καρδιά, γιά νά χωρέσει ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀδιακρίτως χρώματος, φυλῆς, γλῶσσας καί θρησκεύματος. «Ἦ χαρίεν ἔστ’ ἄνθρωπος, ἄν ἄνθρωπος ᾖ» («Πράγματι, εἶναι πολύ χαριτωμένο πρᾶγμα ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι ἄνθρωπος», Μένανδρος παρά Στοβαίῳ 5,11).

Ἀδελφοί μου, ὁ λαός μας ὁ εὐγενής καί φιλότιμος διέπρεψε, φώτισε καί ἔλαμψε στά πέρατα τοῦ κόσμου μέ τόν Χριστό, μέ τόν Σταυρό, μέ τήν Γέννησή Του καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἄς κάνουμε, λοιπόν, καί πάλι σπήλαιο καί φάτνη τήν καρδιά μας, γιατί μόνον ἔτσι θά ἀναστηθῇ καί πάλι ἡ χώρα μας καί θά ἔρθῃ τό χαμόγελο, ἡ ἀγάπη, ἡ φιλανθρωπία, ἡ εἰρήνη.

Εὐλογημένα Χριστούγεννα, μέ Χριστό καί ἐλπίδα.

Μετ’ εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ