Μέσα σε κλίμα μεγάλης συγκινησιακής φόρτισης έγινε
στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, της Κυριακής
μετά τα Χριστούγεννα, 29-12-2013,
(μνήμη Ιωσήφ του Μνήστορος, Δαβίδ του Προφητάνακτος και Ιακώβου του Αδελφοθέου,
των αγίων Νηπίων των υπό του Ηρώδου αναιρεθέντων, Μαρκέλλου οσίου και Γεωργίου
Νικομηδείας, ποιητού των κανόνων) η λαμπρή
μέσα στη σεμνότητά της τελετή λήξης
της τριετούς θητείας του παρόντος εκκλησιαστικού συμβουλίου και η ανάληψη επιτροπικής διακονίας
από το νέο εκκλησιαστικό Συμβούλιο για την τριετία 2014-2016.
Η ημέρα σηματοδοτείται
λειτουργικά από την προσφυγοποίηση
της Αγίας Οικογένειας στην Αίγυπτο, τη σφαγή
των Νηπίων της Βηθλεέμ και των περιχώρων από τον Ηρώδη,
την επιστροφή της Αγίας Οικογένειας από την Αίγυπτο και την εγκαταβίωσή της στη Ναζαρέτ, από την οποία ο Χριστός ονομάστηκε Ναζωραίος.
Σηματοδοτείται και από τη λήξη του ημερολογιακού
έτους 2013, που συμπίπτει με τη λήξη του ετήσιου εορταστικού κύκλου για τα
50χρονα (1963-2013) του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού και με
τη λήξη της τριετούς θητείας του παρόντος Εκκλησιαστικού Συμβουλίου.
Στα δραστήρια, συνεργατικά και ταπεινά μέλη του αποχωρούντος Εκκλησιαστικού Συμβουλίου: Νικόλαο Τζινίκο,
Δημήτριο Μύρο, Λάμπρο Κουτσιούκη και Άννα Κρομμύδα, ο Ιερός Ναός επέδωσε έπαινο ‘’για την κατά Θεόν
αγάπη και αφοσίωση στο πολυσχιδές έργο του Ιερού, που επέδειξε (το καθένα
μέλος) κατά τη διάρκεια της εξαετούς συνολικά επιτροπικής διακονίας του,
κάνοντας προσιτή για το ίδιο την ευχή: αγίασον, Κύριε, τους αγαπώντας την
ευπρέπειαν του Οίκου σου’’.
Στα τέσσερα τακτικά μέλη του νέου Εκκλησιαστικού Συμβουλίου θητείας 2014-2016: Ιωάννη Παπαγόρα, Γεώργιο Στεφάνου, Δημήτριο Στεφάνου και
Θεοδώρα Δελνιώτη και στα 5 αναπληρωματικά: Περικλή Παπαγεωργίου, Σταματία
Σεραφείμ, Ευθυμία Στεφανοπούλου, Αργύριο Στ. Τέτο και Δημήτριο Μύρο, επιδόθηκαν
από τον Εφημέριο τα διοριστήριά τους από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερβίων
και Κοζάνης κ. Παύλο.
Στον Ιερό Ναό και με την ολοτελή συμμετοχή στα τελούμενα εν αυτώ, μαθαίνουμε τι σημαίνουν οι όροι ‘’σχέσεις’’ και
‘’κοινωνία σχέσεων’’, ‘’λειτουργήματα’’, ‘’ανοιχτή κοινωνικότητα’’,
‘’διακονήματα’’ και όχι κατεξουσιασμός. Κατανοούμε το νόημα της ύπαρξης και της
συνύπαρξης. Επιζητούμε τη δικαιοσύνη
(και όχι την εκδίκηση) ως κατόρθωμα της ανθρωπιάς.
Στον Εφημέριο π. Κ.Ι.Κ. ‘’ο Ιερός Ενοριακός Αγίου
Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού, δια της Εκκλησιαστικής Επιτροπής της τριετίας
2011-2013’’ απένειμε πλακέτα ‘’τιμής ένεκεν, στον Αρχιερατικό Επίτροπο Βελβεντού,
Πρωτοπρεσβύτερο και Εφημέριο του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Διονυσίου
Βελβεντού, πάτερ Κωνσταντίνο Κώστα, για το ποιμαντικό και πνευματικό του έργο,
εν ενεργεία πάνω από 30 χρόνια στην Ενορία’’.
Κατ’ επιλογή
προβάλλουμε το όνομα του Επιτρόπου Νικολάου Τζινίκου, 90 ετών, ως παράδειγμα ήθους, πολυετούς και συνεχούς
αφοσίωσης στον Ιερό Ναό και στον Άγιο, παράδειγμα που στέκεται ιστορικά στο
μεταίχμιο δύο περιόδων: υπήρξε μέλος της κτιτορικής Επιτροπής του 1963 και τώρα το 2013, εορταστικό έτος των 50χρονων, και πάλι μέλος του παρόντος
Εκκλησιαστικού Συμβουλίου. Επιτρόπευσε συνολικά
27 χρόνια. Στο Νίκο Τζινίκο (και σε
πολλούς σαν και αυτόν στον τόπο μας και αλλού) ισχύει η ταύτιση προσώπου και Ναού
και το αντίστροφο.
Ταύτιση που συνεχίζεται από τα χρόνια της
Επανάστασης του Γένους, τότε που ο ορθόδοξος πιστός Ρωμιός της Αθήνας εξηγούσε
στον έκπληκτο καλβινιστή Ευρωπαίο, δείχνοντάς του με το χέρι του μια εκκλησιά, πως ‘’αυτό που πιστεύει αυτή,
αυτό πιστεύω κι εγώ. Κι αυτό που πιστεύω εγώ, αυτό πιστεύει κι αυτή’’.
Είναι η πίστη των Ρωμιών,
η πίστη που στηρίζει την οικουμένη, που σε κρατάει όρθιο και συν-αδελφώνει, συμφιλιώνει λαούς, έθνη και τοπικές
κοινωνίες (που καταλύει τα
φαντασιακά-δόλια τείχη των φατριών, που
υποδαυλίζουν και επενδύουν στον εσωτερικό φυλετισμό) η πίστη που συνεχίζεται
μέσα στην ιστορία, που προσδιορίζει την ιδιοπροσωπία
και την ταυτότητα του λαού (παρά τις
όσες αντιξοότητες και αθλιότητες, διπλοπροσωπίες
και διαστρεβλώσεις και παραχαράξεις) και είναι αυτό το εσωτερικό αίσθημα βαθιάς πίστης στο Λαό, που κατά το Διονύση
Σαββόπουλο ‘’όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει’’.
π.
Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
29-12-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου