Από τη μια το δελτίο της κρίσης και από την άλλη το ξαναζεσταμένο
φαγητό. Είναι γνωστό ότι το καλοκαίρι και η τηλεόραση δεν πηγαίνουν
χέρι-χέρι και όσοι είναι τυχεροί βρίσκονται μακριά από το τηλεκοντρόλ.
Φέτος,
όμως, το κακό παράγινε και όσοι από την κακή τους τύχη δεν βρίσκονται
σε διακοπές, ελλείψει χρημάτων ή για κάποιο άλλο λόγο είναι υποχρεωμένοι
να την περάσουν στην πόλη, παρακολουθούν φέτος την πλήρη κατάπτωση του
ελληνικού τηλεοπτικού προϊόντος.
Επαναλήψεις των επαναλήψεων, ω
επαναλήψεις, και μια θλιβερή εισαγωγή τουρκικών παραγωγών (εσχάτως
επιστρέψαμε και στα βραζιλιάνικα) συνθέτουν το καθημερινό τηλεοπτικό
μενού. Ετσι την ώρα που τελειώνει το δελτίο της κρίσης και έχει
πονοκεφαλιάσει ο έρμος ο τηλεθεατής με τα μελλούμενα, ξεκινά η επέλαση
της «κατάψυξης» και τον αποτελειώνει.
Το ‘χουμε ξαναπεί, υπάρχει
και το κόκκινο κουμπί και είναι στο χέρι μας να το πατήσουμε. Αυτό,
όμως, δεν σημαίνει ότι ένα δημόσιο αγαθό, που είναι εν τέλει η
τηλεόραση, μπορεί να φτάνει τόσο χαμηλά. Θα μου πείτε το μόνο είναι;
Σίγουρα, όχι, αλλά στο όνομα των περικοπών σπαταλών και της οικονομικής
κρίσης, κινδυνεύουμε σε λίγο να γυρίσουμε τηλεοπτικά σε εποχές
πρωτόγονες.
Δεν περιμένουμε πολλά και ακριβά, αλλά μια καλύτερη
επιλογή των σειρών που προβάλλονται, ώστε να μην ντρεπόμαστε γι’ αυτό
που βλέπουμε, αν μη τι άλλο.
1 σχόλιο:
Για τα αρθράκια της πλάκας πληρώνεται; Κάτι μου λέει πως το επόμενο θα είναι για την αποταμίευση.
Δημοσίευση σχολίου