Κέντρο Κράτησης μεταναστών: Μια Αποτίμηση

Από την πρώτη στιγμή η παράταξή μας εκφράστηκε αρνητικά στην δημιουργία «Κέντρων Προσωρινής Φιλοξενίας» παρανόμως εισελθόντων υπηκόων τρίτων χωρών, προτάσσοντας την διεθνή πρακτική αλλά και την εθνική νομιμότητα. Κρατήσαμε σταθερή στάση, βασισμένη σε ορθολογικά και όχι συναισθηματικά-ψυχολογικά επιχειρήματα. Ουδέποτε επενδύσαμε στον φόβο και στην ξενοφοβία.

Σημειώσαμε ότι η χώρα έχει ανάγκη ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, με γνώμονα τις υποδομές, την εξοικονόμηση πόρων, την ασφάλεια των πολιτών, ημεδαπών και αλλοδαπών, την τήρηση της υγιεινής και την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Κάποιοι θέλουν να παραγνωρίζουν: η μεν Κυβέρνηση τους νόμους της χώρας, οι δε ντόπιοι «ανθρωπιστές» τις καταδίκες της, για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις δηλώσεις του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης ο οποίος ζητά την περιορισμένη χρήση Κέντρων Κράτησης.

Μιλήσαμε για την ανάγκη δημιουργίας Κέντρων Υποδοχής Μεταναστών/ Προσφύγων, στις περιοχές μαζικής και συχνής εισόδου τους στην χώρα. Κέντρα στα οποία παρέχεται βασική υγειονομική περίθαλψη, γίνεται καταγραφή και εξακρίβωση των στοιχείων τους και εξετάζονται τα αιτήματα ασύλου. Η πρότασή μας βασίζεται αφενός στην διεθνή πρακτική και αφετέρου τόσο στο γράμμα όσο και στο πνεύμα του νόμου 3907/2011.

Η κυβέρνηση, ωστόσο, αφού άφησε να περάσουν ανεκμετάλλευτοι 13 ολόκληροι μήνες, παρουσίασε τους επικεφαλείς των τριών νέων δομών που θα ασχολούνται με την μεταναστευτική πολιτική μονάχα την 1^η Μαρτίου 2012, ενώ και οι υπηρεσίες των οποίων προΐστανται αντιμετωπίζουν, κατ’ ομολογία των ίδιων των επικεφαλείς τους, προβλήματα στελέχωσης.

Σήμερα, η κυβέρνηση, με υποστελεχωμένες τις βασικές μεταναστευτικές υπηρεσίες, επικαλείται την έκτακτη ανάγκη της παραμονής της χώρας στην συνθήκη Σέγκεν. Θέλει να ξεχνά όμως ότι τα Κέντρα Κράτησης δεν αποτελούν παρά μονάχα το ύστατο μέσο της μεταναστευτικής πολιτικής.

Υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας μιας δομής που κινείται στην γκρίζα ζώνη της νομιμότητας καθώς ΔΕΝ έχει καθοριστεί, όπως επισημαίνει και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με ποιά κριτήρια και ποιές διαδικασίες θα οδηγηθούν οι αλλοδαποί στα κέντρα αυτά. Την στιγμή που η χώρα μας βαρύνεται με μια σειρά καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και οι εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη μετά από αυτοψίες σε κέντρα κράτησης μεταναστών περιγράφουν μια τραγική κατάσταση, η «έκτακτη ανάγκη» που επικαλείται η Κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία και άλλων εστιών παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εκθέτουν την χώρα διεθνώς.

Επισημάναμε, τέλος, και γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η χρονική συγκυρία ότι το πρόγραμμα πλαίσιο για την Αλληλεγγύη και τη Διαχείριση των Μεταναστευτικών Ροών για την περίοδο 2007-2013, βάσει του οποίου δημιουργήθηκε το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων, από το οποίο προέρχονται τα 210 εκατομμύρια ευρώ. Το τελευταίο αναλαμβάνει την χρηματοδότηση μονάχα των υποδομών (τεχνικές-κατασκευαστικές δαπάνες) και ΔΕΝ μπορεί να καλύψει τα έξοδα λειτουργίας.

Τί κέρδισε η Δυτική Μακεδονία και η χώρα με την στάση μας:

1.                  Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα αφορούσε μονάχα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα, και συγκεκριμένα, αυτό της Νεάπολης. Μετά την αντίδραση μας τα κέντρα έγιναν 30, και προστέθηκαν εγκαταλελειμμένα κτήρια, κατασκηνώσεις, οικοτροφεία, σε όλη την Ελλάδα.

2.                  Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα, το Κέντρο θα λειτουργούσε εντός 20 ημερών, ως καταυλισμός. Μετά την αιτιολογημένη διαφωνία μας τα προς δημιουργία κέντρα θα έχουν περίφραξη τύπου ΝΑΤΟ, θα περιλαμβάνουν κοινόχρηστους χώρους άθλησης και υγιεινής, ειδικά αστυνομικά τμήματα κ.λπ.

3.                  Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα, η «διαβούλευση» έγινε σε σκοτεινούς διαδρόμους. Μετά την αιτιολογημένη διαφωνία μας, η συζήτηση αποτελεί τμήμα μιας ατζέντας για την εθνική μεταναστευτική πολιτική.

4.                  Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα, το Κέντρο ήταν μια προσπάθεια «μετάθεσης» του προβλήματος ασφαλείας, δημόσιας υγείας και στέγασης των λαθρομεταναστών, που συγκεντρώνονται στην Αθήνα. Μετά την αιτιολογημένη διαφωνία μας, η εγκατάσταση του κέντρου μετατράπηκε σε – ψευδεπίγραφη και παραπλανητική για εμάς – «αναπτυξιακή» πρόταση, με μια σειρά Αντισταθμιστικά Οφέλη.