Προς τους ανώνυμους

Του Ριχάρδου Σωμερίτη

Διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλια αναγνωστών που δημοσιεύουν το Βήμα, τα Νέα και άλλες εφημερίδες και ιστοσελίδες. Παλαιότερα λάμβανα τέτοια σχόλια στη δική μου ηλεκτρονική διεύθυνση. Απαντούσα προσωπικά στα περισσότερα αν δεν ήταν ανώνυμα. Τώρα, στο Βήμα, σχεδόν όλοι οι ευκαιριακοί σχολιαστές κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα και το ίδιο συμβαίνει και αλλού. Κάποτε, οι εφημερίδες δεν δημοσίευαν επιστολές χωρίς να έχουν ελέγξει τουλάχιστον το όνομα του αποστολέα τους. Ορισμένα σχόλια, επικριτικά ή και εγκωμιαστικά, πλουτίζουν τον διάλογο. Άλλα θυμίζουν τη χυδαιότητα διαφόρων ακροδεξιών και ακροαριστερών μπλόγκς. Το περιεχόμενο αυτών των συγκεκριμένων σχολίων είναι πολύ συχνά κοινό καθώς και το λεξιλόγιό τους. Τα γνωρίζουν αυτά και όλοι οι άλλοι συνάδελφοι-θύματα.

Τα «επιχειρήματα» διαφωνούντων με τις απόψεις μου «σχολιαστών» είναι πολύ συχνά τα ίδια. Είμαι  «παπαγαλάκι», όργανο διαφόρων ελληνικών και κυρίως ξένων συμφερόντων, «μισώ» (μάλιστα) την Ελλάδα και τους Έλληνες, είμαι βαλτός από το ΠαΣοΚ ή από τον Σύριζα ή από το κουκουέ, παραπληροφορώ, είμαι διαπλεκόμενος. Ακόμα χειρότερα: ορισμένοι (λίγοι είναι αλήθεια) φαίνεται να πιστεύουν ότι η καταγωγή μου δεν είναι «καν» ελληνοορθόδοξη.

Τους μεν τους μπερδεύει το «Ριχάρδος» (κάποτε, θρησκευτικό περιοδικό με είχε χαρακτηρίσει «ρωμαιοκαθολικό δημοσιογράφο») άλλους τους μπερδεύει το επώνυμο Σωμερίτης. Υποψιάζονται ότι κρύβει το εβραϊκό Somers οπότε όλα εξηγούνται. Ανησύχησα και το έψαξα : άλλη είναι η οικογενειακή μου κληρονομιά !!

Το χειρότερο είναι ότι μερικοί με εγκαλούν γιατί ισχυρίζονται ότι στο παρελθόν «αδιαφόρησα» για το ένα και «υποστήριξα» το άλλο αποκαλύπτοντας έτσι ότι ναι μεν με «ανακάλυψαν» πρόσφατα χωρίς αυτό να τους αφαιρεί το «ελεύθερο» της κακοήθους αρλούμπας...

Ορισμένοι προσπαθούν να με κατατάξουν κάπου. Συνήθως δεν το καταφέρνουν. Εδώ θα σημειώσω μόνο, για να τους βοηθήσω, ότι πήρα μέρος στην Αντίσταση (ΕΠΟΝ) και αργότερα, από το 1967 και μετά, στον αντιχουντικό αγώνα, ότι έφαγα ξύλο για την Κύπρο αλλά πιστεύω τώρα πια, που τα κάναμε θάλασσα, σε λύση ισότιμης ομοσπονδίας των δύο κοινοτήτων, ότι εκτιμούσα βαθύτατα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή του Παρισιού και του 1974, ότι εκτιμώ βαθύτατα τον Κώστα Σημίτη αλλά δεν δίστασα και να εναντιωθώ μαζί τους, ότι είμαι από τις αρχές της δεκαετίας του '50 ευρωπαϊστής, και «παιδιόθεν» πολιτικά φιλελεύθερος και κοινωνικά δημοκράτης σοσιαλιστής ή αν προτιμάτε κεντροαριστερός. Αυτά και πολλά άλλα - τα περισσότερα με κόστος, οικογενειακό και προσωπικό.

Συνεπώς, αγαπητοί φίλοι ανώνυμοι συκοφάντες και υβριστές σας συνιστώ κάποιο προσωπικό κουράγιο που φαίνεται σπανίζει σε τόσους ανένδοτους επαναστάτες και υπερπατριώτες λες και ζούμε στο καθεστώς ανελευθερίας που ορισμένοι από αυτούς ονειρεύονται: η κριτική σας με το ονοματάκι σας!

Μήπως όμως και αυτά είναι χρήσιμα διότι αποκαλυπτικά του πού φτάσαμε; Ίσως, αλλά όχι όσο τα σχόλια ουσίας που ανεξάρτητα από το αν αντικρούουν τις απόψεις μου ή τις επικροτούν προκαλούν τη χαρά και το ενδιαφέρον ενός διαλόγου.
somerit@otenet.gr