Αριστερά ευχολόγια...

Του Σήφη Πολυμίλη

Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι η ελληνική Αριστερά ζει εδώ και πάρα πολύ καιρό σε ένα δικό της κόσμο που ελάχιστη έως μηδαμινή σχέση έχει με την πραγματικότητα. Με απίστευτη ευκολία συμπεριφέρονται και αντιδρούν λες και κατέχουν τη μοναδική αλήθεια - όπως άλλωστε έχουν συνηθίσει εδώ και δεκαετίες -προσφέροντας λαϊκίστικες συνταγές διά πάσαν νόσον, πιστεύοντας ότι εξυπηρετούν και τα λαϊκά συμφέροντα, χωρίς φυσικά να λογαριάζουν τον ξενοδόχο, ή τους δανειστές στην περίπτωση μας. Συμπίπτοντας απολύτως με τους άλλους επίδοξους σωτήρες μας, τους εθνικοπατριώτες, θεωρούν περίπου ότι ως περιούσιος λαός οι Ευρωπαίοι είναι υποχρεωμένοι να μας πληρώνουν για όσα τους έχουμε προσφέρει...

Απολύτως χαρακτηριστική αυτής της λογικής είναι η αντίδραση τους στη συμφωνία της περασμένης βδομάδας για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζουμε. Μια συμφωνία, που προφανώς δεν είναι η ιδανική, που δεν μας λύνει όλα τα προβλήματα, αλλά που όπως παραδέχονται και οι πιο σκληροί επικριτές της, μας δίνει μια ανάσα και ένα περιθώριο μήπως και μπορέσουμε και βγούμε από αυτό το φαύλο κύκλο.Το μεν ΚΚΕ όπως πάντα, μας υπόσχεται μια μελλοντική σωτηρία όταν έρθει στη βασιλεία του...

« Μόνο με τη λαϊκή εξουσία», δηλώνει σε χθεσινή ανακοίνωση, «που θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από την ΕΕ, θα καταργηθεί το χρέος, θα κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής και οι εργαζόμενοι θα αποφύγουν την κόλαση που τους φέρνουν»...  Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι δηλαδή... Το τι θα γίνει μετά όταν θα... καταργήσουμε το χρέος διά διατάγματος ούτε χρειάζεται να το ξέρουμε, ούτε φυσικά μπορούμε να φανταστούμε τις συνέπειες. Ως διά μαγείας τα ελλείμματα θα πάνε περίπατο, το χρήμα θα ρέει άφθονο, όπως προφανώς γινόταν επί δεκαετίες στις χώρες του υπαρκτού, όπου ούτε χρέη υπήρχαν, ούτε ελλείμματα...

Σε σχεδόν παράλληλο μήκος κύματος και ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει μόνο μαυρίλα και κατηγορεί την κυβέρνηση γιατί δεν απαίτησε ευρωομόλογο και δεν ζήτησε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους μας... Λες και δεν βρισκόμασταν πριν από λίγο στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, λες και είμαστε καμιά χώρα που έχει τη δύναμη να εκβιάζει τους ευρωπαίους και τις αγορές να τις χαρίσουν το χρέος. Στην αγωνία τους ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοι του να μην υστερήσουν σε φιλολαϊκό λαϊκισμό το ΚΚΕ κάνουν πως δεν ξέρουν ότι ακόμα κι αν μας χαρίσουν όλο το χρέος με κάποιο τρόπο πρέπει να καλυφθούν οι τρύπες του προϋπολογισμού, αφού και χωρίς να πληρώνουμε τόκους και δάνεια τα λεφτά δεν φτάνουν για να καλυφθούν οι δαπάνες... Αλλά φευ το να προσπαθείς να περιορίσεις τα ελλείμματα, είναι ως γνωστόν για την αριστερά νεοφιλελεύθερη πολιτική, άρα καταδικασμένη στο πυρ το εξώτερο...

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι για το σημερινό χάλι η βασική ευθύνη δεν είναι της αριστεράς αλλά των κομμάτων που άσκησαν εξουσία. Όμως και η Αριστερά δεν μπορεί να παριστάνει την αθώα περιστερά, γιατί όλα αυτά τα χρόνια υπέθαλψε κάθε λογής συντεχνιακές διεκδικήσεις, κυρίως του δημόσιου τομέα εν ονόματι της λογικής ότι οι εργαζόμενοι, όποιοι κι αν είναι έχουν πάντα δίκιο. Αλλά το χειρότερο είναι ότι αρνείται να κατανοήσει ότι σε μια χρεοκοπία αυτοί που θα πληγούν περισσότερο δεν είναι ούτε οι μεγαλοκεφαλαιούχοι, ούτε αυτοί που θησαύριζαν με μαύρο χρήμα, ούτε βέβαια αυτοί που έσπευσαν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, αλλά κυρίως οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Κι αυτοί δεν προστατεύονται με πομφόλυγες και εύκολα λόγια, ούτε με υποσχέσεις για ένα μελλοντικό παράδεισο, αλλά με πίεση για ένα κοινωνικά δίκαιο εξορθολογισμό ενός σπάταλου και αφερέγγυου κράτους...